“Επιτεθήκαμε και φάγαμε μερικούς ανθρώπους, γιατί πεινούσαμε”. Ο ράφτης που ισχυρίστηκε ότι μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο. Σκότωνε γυναίκες και παιδιά για να πουλήσει το λίπος τους ως σαπούνι

Την άνοιξη του 1853, ο Μανουέλ Μπλάνκο Ροσαμάντα εμφανίστηκε στο δικαστήριο της Γαλικίας ως κατηγορούμενος για τον φόνο 13 ανθρώπων.

Η δικαιολογία που είπε στο δικαστήριο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Δεν προσπάθησε να αποδείξει ότι ήταν αθώος, παρά μόνο να τους πείσει ότι ήταν λυκάνθρωπος.

Ο Μανουέλ Ροσαμάντα, όπως ισχυρίστηκε, ήταν καταραμένος να μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο και να τρώει ανθρώπους.

Η Μανουέλα

Γεννήθηκε το 1809 στη Γαλικία της Ισπανίας, σε μια σχετικά πλούσια οικογένεια.

Ήξερε να διαβάζει και να γράφει, την περίοδο που μόνο οι πλουσιότερες τάξεις μορφώνονταν.

Μέχρι την ηλικία των 6 ετών, οι γονείς του τον μεγάλωναν σαν κορίτσι και τον φώναζαν «Μανουέλα».

Είναι άγνωστο αν υπήρχε κάποια γενετική ανωμαλία, πάντως μόνο όταν έκλεισε τα έξι, ο γιατρός αντιλήφθηκε πως επρόκειτο για αγόρι.

Η ανάπτυξη του σταμάτησε απότομα σε μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα το ύψος του να μην ξεπεράσει το 1,50.

Παρά τις δυσκολίες της παιδικής του ηλικίας, ο Ροσαμάντα έδειχνε αρκετά ισορροπημένος ως νέος και κατάφερε να παντρευτεί, ενώ εργαζόταν ως ράφτης.

Έχασε τη γυναίκα του λίγα χρόνια αργότερα. Τότε τα παράτησε όλα και έγινε οδηγός ταξιδιωτών στα δύσβατα μονοπάτια ανάμεσα στην Ισπανία και την Πορτογαλία.

Μέσα στην επόμενη δεκαετία, υπό άγνωστες συνθήκες, κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός αστυφύλακα, ο οποίος είχε προσπαθήσει να πάρει τα 600 χιλιάδες ρεάλια που του χρωστούσε ο Ροσαμάντα.

Η δίκη ολοκληρώθηκε χωρίς να εμφανιστεί ποτέ ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο και καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη.

Ωστόσο δεν μπορούσαν να τον βρουν πουθενά για να τον φυλακίσουν.

Ο Ροσαμάντα κρυβόταν στα γειτονικά χωριά, όπου ανέπτυξε στενές σχέσεις με τις ντόπιες γυναίκες.

Τον περιέγραφαν ως ήρεμο και θηλυπρεπή και η συμπεριφορά του τις έκανε να τον εμπιστευτούν.

Συχνά τις βοηθούσε στο ράψιμο, στο πλέξιμο και σε διάφορες δουλειές που τότε εκτελούσαν αποκλειστικά οι γυναίκες.

Πολλές φορές, συνόδευε γυναίκες και παιδιά σε μακρινά ταξίδια ως οδηγός.

Ποτέ δεν είδαν ξανά κάποιον απ’ αυτούς τους ταξιδιώτες, αλλά κανείς δεν παραξενεύτηκε, γιατί λάμβαναν τακτικά γράμματα απ’ αυτούς, που έλεγαν ότι όλα πήγαιναν καλά και μιλούσαν για την καθημερινότητά τους.

Όπως αποδείχτηκε αργότερα, τα γράμματα τα έγραφε ο ίδιος ο Ροσαμάντα, για να καθησυχάσει τους συγγενείς των θυμάτων του.

Τα γράμματα του Ροσαμάντα έπειθαν τους παραλήπτες ή έστω τους  καθησύχαζαν, άλλα κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο.

Κάποιοι συγγενείς αναγνώρισαν ορισμένα χαρακτηριστικά ρούχα που πουλούσε στην αγορά και ανήκαν στα μέλη της οικογένειάς τους. Έτσι ξεκίνησαν καταγγελίες και έρευνα που κατέληξε σε ενοχοποιητικά στοιχεία.

Τον συνέλαβαν τον Σεπτέμβριο του 1852, όταν κυκλοφόρησε η φήμη πως ο Ροσαμάντα πουλούσε σαπούνι, που είχε φτιάξει από το λίπος των θυμάτων του. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, οι φήμες ήταν αληθινές.

Ο Ροσαμάντα ήταν ένας απ’ τους πρώτους στην Ισπανία που κατηγορήθηκαν για τη πώληση ανθρώπινου λίπους, το οποίο τον 19o αιώνα θεωρούνταν πολύτιμο φάρμακο και λιπαντικό. Γι’ αυτό εκείνη την περίοδο στην Ισπανία, οι γονείς έλεγαν στα παιδιά τους: “Κάτσε καλά για θα σε σκοτώσω και θα πουλήσω το λίπος σου”.

Ο Λυκάνθρωπος της Γαλικίας

Ο Ροσαμάντα κατηγορήθηκε ότι σκότωσε 13 ανθρώπους, από 10 έως και 47 ετών.

Δεν αρνήθηκε τις κατηγορίες.

Αντιθέτως, ισχυρίστηκε πως έπραξε όλα αυτά τα εγκλήματα, εξαιτίας της φύσης του.

Ήταν άρρωστος με μια ασθένεια που τον μεταμόρφωνε σε λυκάνθρωπο.

«Η πρώτη φορά που μεταμορφώθηκα ήταν στα βουνά Couso», είπε στο δικαστήριο. «Συνάντησα δύο άγριους λύκους. Ξαφνικά, έπεσα στο έδαφος και άρχισα να τρέμω. Έκανα τρεις στροφές και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, είχα γίνει και εγώ ο ίδιος λύκος.

Γυρνούσα με τους άλλους δύο λύκους για πέντε μέρες, μέχρι που επανήλθα στο σώμα μου, αυτό που βλέπετε μπροστά σας.

Κύριε Δικαστά, οι άλλοι δύο λύκοι που νόμιζα ότι ήταν πραγματικοί, μεταμορφώθηκαν κι αυτοί σε ανθρώπους. Ήταν απ’ τη Βαλένθια. Ο ένας ήταν ο Αντόνιο, ο άλλος ήταν ο Ντον Γκεράρο. Ήταν κι αυτοί καταραμένοι. Επιτεθήκαμε και φάγαμε μερικούς ανθρώπους γιατί πεινούσαμε».

Οι δικαστές πήραν στα σοβαρά τους ισχυρισμούς του και διέταξαν να γίνουν ιατρικές εξετάσεις.

Όπως ήταν αναμενόμενο, καμία δεν αποδείκνυε ότι ήταν λυκάνθρωπος.

Στο τέλος, του ζήτησαν να μεταμορφωθεί μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, αλλά ο Ροσαμάντα απάντησε πως η κατάρα κρατούσε για 13 χρόνια και εκείνος «έκλεισε» 13 χρόνια πριν από μόλις μία βδομάδα.

Κανείς δεν πείστηκε ότι ο Ροσαμάντα ήταν λυκάνθρωπος.

Μάλιστα, αθωώθηκε για τέσσερις απ’ τις δολοφονίες που κατηγορούνταν, γιατί αποδείχτηκε πως οι άνθρωποι αυτοί είχαν πράγματι πεθάνει από επίθεση λύκων.

Καταδικάστηκε σε θάνατο για τις άλλες εννιά δολοφονίες.

Την τελευταία στιγμή η ποινή του άλλαξε σε ισόβια, ύστερα από την επιστολή ενός ψυχιάτρου, του μυστηριώδους κύριου Φίλιπς, ο οποίος ισχυρίστηκε πως ο Ροσαμάντα έπασχε από μονομανία.

Έλεγε μάλιστα ότι θα τον θεράπευε χρησιμοποιώντας τεχνικές υπνωτισμού.

Ο Ροσαμάντα τελικά γλίτωσε την θανατική ποινή, αλλά πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή.

Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1863.

Οι εφημερίδες έγραψαν ότι αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, αλλά η φήμη που κυκλοφόρησε έλεγε πως τον πυροβόλησε ένας φύλακας, όταν δεν κατάφερε να μεταμορφωθεί σε λύκο, όπως του είχε ζητήσει.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο λυκάνθρωπος του Μπέντμπεργκ. Η αμφιλεγόμενη ιστορία του 15ου αιώνα για τον άντρα που έκανε συμφωνία με τον διάβολο και έφαγε 14 παιδιά και δύο έγκυες. Γιατί οι ιστορικοί λένε ότι έπεσε θύμα αντι-προτεσταντικής προπαγάνδας.