Του Στέφανου Μίλεση από το Πειραιόραμα
Μάιος του 1931. H ομάδα του Ολυμπιακού ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να δώσει δύο φιλικά παιχνίδια με τις τουρκικές ομάδες Φενέρ Μπαχτσέ και Γαλατά Σεράϊ.
Τα παιχνίδια αυτά είχαν προγραμματιστεί να δοθούν, όχι κατόπιν κάποιας συμφωνίας της ομάδας του Ολυμπιακού, αλλά κατόπιν πολιτικών συμφωνιών, που αφορούσαν τη σύσφιξη των τεταμένων σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας. Από την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια. Ωστόσο πριν την ομάδα του Ολυμπιακού είχαν προηγηθεί ήττες όλων των μεγάλων ελληνικών ομάδων που πέρασαν από εκεί.
Οι ήττες από τις τουρκικές ομάδες και το τεταμένο κλίμα
Η μια ήταν η Ομάδα Επίλεκτων η οποία αποτελούνταν από παίκτες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ και η άλλη ήταν η ομάδα του Απόλλωνα. Αυτές οι ήττες οφείλονταν κατά γενική ομολογία στο κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργούνταν στην Τουρκία, πριν από την άφιξη οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας και όχι μόνο. Οι Τούρκοι παίχτες έπαιζαν αντιαθλητικά με σκληρά μαρκαρίσματα και επικίνδυνα φάουλ. Ακόμη και η Σερβική Μπεογκράτσυ λίγο πριν από τους αγώνες του Ολυμπιακού είχε ηττηθεί, καθώς είχε δεχθεί έξι τέρματα. Στις ήττες συμπεριλαμβάνεται και αυτή του Άρη το 1930 και της Σλάβια Πράγας.
Πριν ακόμη αναχωρήσει ο Ολυμπιακός, οι αθλητικές εφημερίδες προετοίμαζαν τους φιλάθλους για το κλίμα γράφοντας:
“Το Τουρκικό ποδόσφαιρο χάρις εις την σκληρότητα των ομάδων του θα κερδίζει. Λοιπόν τούτο ας έχουν οι υπ΄ όψιν των οι εργαζόμενοι δια την σύσφιξη των αθλητικών σχέσεων με τους Τούρκους και οι φίλαθλοι προπαντός να μην το παίρνουν κατάκαρδα όταν ηττώνται στην Κωνσταντινούπολη δικές μας ομάδες!”
Ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη (1931)
Ο Ολυμπιακός φθάνοντας στην Τουρκία, γνώριζε καλά ότι θα δώσει τον πρώτο του φιλικό αγώνα με την Φενέρ Μπαχτσέ, μέσα σε τέτοιο κλίμα. Οι παίχτες ήθελαν απλώς να τελειώνουν και να επιστρέψουν. Ωστόσο, τα τυπικά μέρη της φιλοξενίας ήταν επιτηδευμένα άψογα. Το ξενοδοχείο της ομάδας στολισμένο με ελληνικές σημαίες, το ίδιο και το λεωφορείο που τους μετέφερε. Όταν όμως οι παίχτες έμπαιναν στο γήπεδο, η ατμόσφαιρα άλλαζε εντελώς. Φτυσίματα, βρισιές, σπρωξιές και άλλες τέτοιες “ευγενικές” πράξεις φιλίας.
Χτύπησε τον Γραμματικόπουλο μέχρι να λιποθυμήσει
Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι λένε ότι την χρονιά εκείνη ο Γραμματικόπουλος έκανε το καλύτερο παιχνίδι της ζωής του κατά της αυστριακής ομάδας Βάκερ.
Στο παιχνίδι αυτό όμως ο Ολυμπιακός φάνηκε ότι ήταν περισσότερο προετοιμασμένος ψυχολογικά για το κλίμα που θα συναντούσε. Έτσι είχε προσαρμόσει το παιχνίδι του σε άμυνα. Σκοπός ήταν η απόσπαση μιας ισοπαλίας, η οποία μέσα στο τουρκικό καζάνι, ισοδυναμούσε με θρίαμβο! Κυρίως όμως το βάρος είχε πάρει πάνω του ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (ο αποκαλούμενος Ζαμόρα), που είχε κλείσει την εστία κανονικά. Όσα σουτ κι αν έκαναν οι τούρκοι επιθετικοί, εκείνος τα απέκρουε. Το 1931 ήταν η χρονιά εκείνη που ο Ζαμόρα βρίσκονταν στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Για αυτό τον λόγο το 1931 κατέλαβε μόνιμα πλέον την θέση αυτή στον Ολυμπιακό.
Οι περιστάσεις όμως δείχνουν ότι ο Γραμματικόπουλος στην Κωνσταντινούπολη, έκανε ένα εξίσου καλό παιχνίδι. Ο χρόνος πέρασε και το πρώτο ημίχρονο τελείωσε. Το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα που ήταν 1-0, αποτέλεσε ψυχρολουσία για τους Πειραιώτες. Αρχικά πίστεψαν ότι το τηλεγράφημα ήταν λάθος. Δυστυχώς όμως άλλα νυχτερινά τηλεγραφήματα, επιβεβαίωναν το πρώτο. Ο Ολυμπιακός έχασε.
Στο 84ο λεπτό ο επιθετικός της Μπαχτσέ Αλαεδδίν κατάφερε να πετύχει το μοναδικό γκολ. Μόλις η μπάλα πέρασε την εστία του Γραμματικόπουλου, ο Αλαεδδίν μπήκε κι αυτός εντός της εστίας για να πανηγυρίσει. Ο Γραμματικόπουλος έκανε το λάθος να σταθεί μπροστά του και τότε ο Αλαεδδίν τον χτύπησε.
Το περιστατικό συνεχίστηκε όταν ένας τούρκος αξιωματικός που βρίσκονταν πίσω από την εστία του Γραμματικόπουλου, εισήλθε εντός του γηπέδου και άρχισε να χτυπά με μανία τον Έλληνα τερματοφύλακα στο πρόσωπο.
Η δράση του Τούρκου δεν σταμάτησε εκεί. Έβγαλε το περίστροφο και το κόλλησε στο κεφάλι του Γραμματικόπουλου αρχίζοντας να του μιλά σπαστά Ελληνικά για να σταματήσει να μπλοκάρει τα σουτ των Τούρκων. Συνέχισε να τον χτυπά μέχρι ο Γραμματικόπουλος να πέσει λιπόθυμος.
Στην εξέδρα, στις θέσεις επισήμων στεκόταν όρθιος ο στρατιωτικός Διοικητής Κωνσταντινούπολης Ναϊλή Πασσάς. Ο Βούλγαρος διαιτητής έκανε ότι δεν είδε τίποτα. Δεκαπέντε χιλιάδες μαινόμενοι Τούρκοι κραύγαζαν. Το παιχνίδι είχε ουσιαστικά τελειώσει. Ακολούθησε ένα πέναλτι σε βάρος του Μπαχτσέ που όμως δεν δόθηκε. Ο διαιτητής έντρομος, τελείωσε τον αγώνα πριν καν ολοκληρωθεί χρονικά. Κανένα διεθνές αθλητικό δικαστήριο δεν επέβαλε ποινή στην τουρκική ομοσπονδία για την πράξη αυτή.
Το ρεπορτάζ του 1931 στο Ελεύθερο Βήμα
Ο Σεραφεντίν Βέης (Πρόεδρος Τούρκικης Ομοσπονδίας) το βράδυ εκείνο, επισκέφθηκε το ξενοδοχείο “Χεδιβιάλ” που διέμενε ο Ολυμπιακός, για να πείσει τον αρχηγό της ομάδας, Γιώργο Ανδριανόπουλο να μην αποχωρήσουν και να δώσουν και τον δεύτερο αγώνα με την Γαλατά Σεράϊ. Το δεύτερο αυτό παιχνίδι έγινε από τον Ολυμπιακό, υπό μορφή αγγαρείας πλέον, στο ίδιο κλίμα, με τον ίδιο διαιτητή, ενώ δύο παίχτες της Σεράϊ είχαν έρθει να ενισχύσουν την ομάδα, από άλλα σωματεία. Ο Ολυμπιακός έχασε με 2-0.
Η επιστροφή στον Πειραιά
Οι Πειραιώτες υποδέχθηκαν τους πρωταθλητές σαν να είχαν νικήσει. Η άφιξη τότε γίνονταν με πλοία της γραμμής. Έξω από το λιμάνι δεκάδες σκάφη είχαν βγει να τους προϋπαντήσουν. Στις προβλήτες το αδιαχώρητο. Όλοι ήθελαν να μάθουν.
Την ομάδα εκείνη του Ολυμπιακού αποτελούσαν οι Γραμματικόπουλος, Κουράντης, Χρυσαφόπουλος, Λεκκός, Πανόπουλος,Κορωναίος, Ντίνος, Λεωνίδας, Βασίλης και Γιώργος Ανδριανόπουλος και ο Τερεζάκης.
Η Ομάδα του Ολυμπιακού που αγωνίσθηκε στην Τουρκία
Λέγεται ότι μετά από της επιστροφή του Ολυμπιακού στον Πειραιά και τις διαστάσεις που άρχιζε να λαμβάνει το θέμα, η Τούρκικη ομοσπονδία έστειλε επιστολή, με την οποία διαβεβαίωνε ότι κατά του Τούρκου Αξιωματικού είχε κινηθεί διαδικασία την απόταξή του.
Ο Ντίνος Ανδριανόπουλος μιλώντας κατά την επιστροφή του για το επεισόδιο δήλωσε:
“Ό,τι και να λέει ο Ελευθέριος Βενιζέλος περί φιλίας είναι κουραφέξαλα. Οι Τούρκοι μας μισούν. Ακόμα και σε έναν φιλικό αγώνα, αυτοί μάχονται υπέρ του Μωάμεθ! Αν θέλουν οι Τούρκοι ποδόσφαιρο αντί ξένων προπονητών ομάδων που φέρνουν, ας φέρουν καλύτερα προπονητές φιλάθλων! Έπαιζα με φόβο. Και όταν είδα το περίστροφο του Αξιωματικού παρέλυσα. Από εκεί και ύστερα, έπαιζα μηχανικά”
Πηγή: Πειραιόραμα