Ένας Εβραίος ανακρίνει δύο γερμανούς αιχμαλώτους. Ήταν μέλος της περίφημης ομάδας Ritchie Boys του αμερικανικού στρατού. Ποιος ήταν ο ρόλος τους στον πόλεμο

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον 24χρονο στρατιώτη Μάρτιν Σέλιγνκ να ανακρίνει δυο Γερμανούς αιχμαλώτους στη Γαλλία τον Αύγουστο του 1944.  Ο Σέλινγκ ήταν Εβραίος και υπηρετούσε στη αμερικανική μονάδα των Ritchie Boys.

Στη συγκεκριμένη μονάδα υπηρέτησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου περίπου 15.000 Αμερικανοί. Ανάμεσά τους βρίσκονταν και 2.200 Εβραίοι, που προέρχονταν από τη Γερμανία. Ήταν πρόσφυγες που γλίτωσαν από τις διώξεις των Ναζί  και μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια εντάχθηκαν στον αμερικανικό στρατό και συμμετείχαν στην ανάκριση αιχμαλώτων, καθώς οι περισσότεροι ήξεραν γερμανικά και αρκετοί ιταλικά.

Οι ναζιστικές διώξεις των Εβραίων ξεκίνησαν με ένταση στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Μπροστά στον φόβο της εξόντωσης πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να βγάλουν εκτός Γερμανίας μόνο ένα παιδί με την βοήθεια των εβραϊκών οργανώσεων αλληλεγγύης. Οι περισσότεροι επέλεξαν τον μεγαλύτερο γιο τους για να “σώσουν” το επώνυμο. Μετά το Περλ Χάρμπορ και την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο, πολλοί από αυτούς τους γιους ήταν πρόθυμοι να επιστρέψουν στην Ευρώπη και να βρουν τις οικογένειές τους.

Ένας από αυτούς ήταν ο Μάρτιν Σέλινγκ. Είχε ζήσει τα τέλη του 1938 για 3 μήνες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, πριν κορυφωθεί το δράμα του ολοκαυτώματος. Κατάφερε να διαφύγει από τη Γερμανία και έτσι δεν έζησε την “τελική λύση”.  Ο Σέλινγκ στην Αμερική εκπαιδεύτηκε στο 35^ο Σύνταγμα Πεζικού στο Μέριλαντ. Εντάχθηκε στην συγκεκριμένη ομάδα με αποστολή να προσεγγίζει Γερμανούς αιχμαλώτους και να αποσπά πολύτιμες πληροφορίες. Εκπαιδεύτηκε σε ανακριτικές μεθόδους και ψυχολογικού πολέμου.

Οι συνολικά 2200 Εβραίοι πρόσφυγες ανέλαβαν κρίσιμα ανακριτικά καθήκοντα επειδή γνώριζαν όχι μόνο τη γλώσσα του εχθρού, αλλά και τη γερμανική νοοτροπία και συμπεριφορά, καλύτερα από τους περισσότερους Αμερικανούς στρατιώτες.

Οι Ritchie Boys έκαναν την εμφάνιση τους στο Ευρωπαϊκό μέτωπο την D DAY στις 6 Ιουνίου 1944 και έδρασαν στην πρώτη γραμμή. Συνέβαλλαν, με όλα τα στοιχεία τα οποία συνέλεξαν, να δώσουν πολύτιμες πληροφορίες στο επιτελείο του στρατηγού Πάτον, ώστε να καμφθεί η γερμανική αντίσταση.

Οι Αμερικανοί ανακριτές πήραν τις πληροφορίες που ήθελαν από τους Γερμανούς αιχμαλώτους με μια απλή απειλή: αν δε μιλούσαν θα τους παρέδιδαν κατευθείαν στον στρατό της Σοβιετικής Ένωσης.

Μετά τον πόλεμο, πολλοί από τους άντρες των Ritchie εργάστηκαν ως μεταφραστές ή ανακριτές, ειδικά στην δίκη της Νυρεμβέργης. Το 2004 έγιναν ταινία στο ντοκιμαντέρ The Ritchie Boys από τον σκηνοθέτη Christian Bauer.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η ορχήστρα έπαιζε, ενώ οι Εβραίοι οδηγούνταν στα κρεματόρια. Τελευταίος εκτελέστηκε ο εβραίος που έπαιζε βιολί. Η ιστορία του «Dance me to the end of Love», του Λέοναρντ Κοέν