“Ένα τεράστιο νύχι, που μοιάζει με γάντζο”. Το τρομακτικό εύρημα των αρχαιολόγων ανήκει στο προϊστορικό πουλί Μόα που εξόντωσαν οι κυνηγοί τον 18ο αιώνα. Γιατί αποφασίστηκε η κλωνοποίησή του

Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες, μια ομάδα αρχαιολόγων πραγματοποίησε μια αποστολή μέσα σε ένα σύμπλεγμα σπηλαίων στο όρος Owen στη Νέα Ζηλανδία.

Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής ένα μέλος της αποστολής σκόνταψε σε ένα ασυνήθιστο αντικείμενο. Με μια δεύτερη ματιά και με δεδομένη την περιορισμένη ορατότητα λόγω του πυκνού σκότους μέσα στη σπηλιά, διέκρινε κάτι τρομακτικό.

Ένα τεράστιο νύχι, που έμοιαζε με γάντζο, άθικτο από το πέρασμα του χρόνου με σάρκα και φολιδωτό δέρμα. Ήταν τόσο καλά διατηρημένο που έμοιαζε να έχει προέλθει από κάποιον ή κάτι  που πρόσφατα είχε πεθάνει. Η αρχαιολογική ομάδα που ανέκτησε με μεγάλη υπομονή το εύρημα το έστειλε άμεσα για ανάλυση. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.

Το μυστηριώδες νύχι είχε ηλικία 3.300 ετών και αποτελούσε το μουμιοποιημένο απομεινάρι ενός ορεινού Μόα. Ένα προϊστορικό πουλί που είχε εξαφανιστεί χιλιάδες χρόνια πριν.

Το ορεινό Μόα (Megalapteryx didinus) ήταν ενδημικό πουλί της Νέας Ζηλανδίας. Με την ανάλυση του DNA του, η οποία δημοσιεύτηκε στα πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, πιστοποιήθηκε ότι το πρώτο Μόα εμφανίστηκε 18,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και υπήρχαν τουλάχιστον δέκα διαφορετικά είδη.

Ορισμένα υπό – είδη έφταναν τα 3 μέτρα ύψος κάνοντας τα, τα μεγαλύτερα πουλιά στον πλανήτη. Το ορεινό είδος Μόα ήταν το μικρότερο του είδους με ύψος μόλις 1,3 μέτρα. Είχε φτερά που κάλυπταν το σώμα του, εκτός από το ράμφος, τα πέλματα των ποδιών και την ουρά του.

Η πρώτη ανακάλυψη του Μόα

Το συγκεκριμένο είδος έζησε στις ψηλότερες και πιο κρύες κορυφές της Νέας Ζηλανδίας. Η πρώτη ανακάλυψη του Μόα από επιστήμονες χρονολογείται το 1839, όταν ο Τζον Χάρις, ένας λάτρης της Φυσικής Ιστορίας έδωσε το οστό που είχε ανακαλύψει στη φυλή ιθαγενών Μαορί, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το είχε βρει στην όχθη ενός ποταμιού.

Το εύρημα στάλθηκε στον επικεφαλής του μουσείου Hunterian του Λονδίνου. Ο σερ Ριτσαρντ  Όβεν χρειάστηκε 4 χρόνια για να καταλήξει σε τελικό πόρισμα για την φύση του οστού.

Δεν είχε ξαναδεί ποτέ στην καριέρα του κάτι παρόμοιο. Τελικά ο Όβεν κατέληξε  ότι το οστό ανήκε σε ένα γιγάντιο πουλί.

Η επιστημονική κοινότητα απαξίωσε αρχικά την θεωρία, αλλά στην συνέχεια αποδείχτηκε ότι το πόρισμα ήταν ακριβές. Με τη συγκέντρωση και άλλων δειγμάτων από τον σκελετού του Μόα πραγματοποιήθηκε η ανακατασκευή του σκελετού του.

Από την πρώτη ανακάλυψη έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες μουμιοποιημένα ευρήματα. Μερικά από αυτά αποτελούνται από μαλακό ιστό με μυς, δέρμα ακόμα και φτερά.

Τα περισσότερα από τα απολιθωμένα δείγματα έχουν βρεθεί σε αμμόλοφους, βάλτους και σπηλιές όπου τα πουλιά λόγω κακών καιρικών συνθηκών είχαν κρυφτεί και λόγω την ξηρασίας, ειδικά μέσα στις σπηλιές το σώμα του Μόα διατηρήθηκε σε τόσο καλή κατάσταση μετά τον θάνατο του.

Η άνοδος και η πτώση του Μόα

Όταν οι Πολυνήσιοι μετανάστευσαν αρχικά στη Νέα Ζηλανδία στα μέσα του 13^ου αιώνα, το είδος του Μόα ανθούσε. Ήταν τα γνωστότερα φυτοφάγα ζώα στα δάση της Νέας Ζηλανδίας, ζούσαν σε θαμνώδεις εκτάσεις και σε οικοσυστήματα για χιλιάδες χρόνια. Ένα μόνο είδος ήταν αρπακτικό, ο αετός Haast.

Όταν οι πρώτοι άνθρωποι κατέφτασαν στη Νέα Ζηλανδία, το πουλί Μόα πολύ γρήγορα βρέθηκε υπό εξαφάνιση λόγω του κυνηγιού.

Καθώς εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα, δεν ήταν σε θέση να αναπαράγει το είδος του, ώστε να διατηρηθεί και έτσι κινδύνευε από τον αφανισμό» τονίζει εκπρόσωπος του μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και συνεχίζει: Όλα τα Μόα εξαφανίστηκαν από τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι έφτασαν στη Νέα Ζηλανδία, από το 1760 και μετά. Ακόμα και ο αετός Haast αφανίστηκε κάποια χρόνια αργότερα.

Η αναγέννηση του Μόα

Συχνά επανέρχεται στο προσκήνιο η διάθεση για την προσπάθεια κλωνοποίησης, αφού υπάρχουν πολλά και καλά διατηρημένα απομεινάρια από τα οποία μπορεί να εξαχθεί DNA. O Ιάπωνας γενετιστής Ankoh Yasuyuki Shirota δρομολόγησε την προκαταρκτική φάση που απαιτείται για την εξαγωγή γενετικού υλικού. Το υλικό αυτό θα εισαχθεί σε έμβρυα κοτόπουλου.

Το ενδιαφέρον για την κλωνοποίηση του αρχαίου πουλιού Μόα βρήκε τη στήριξη του κοινοβουλίου της Νέας Ζηλανδίας, με το σκεπτικό ότι η κλωνοποίηση του πουλιού είναι μια βιώσιμη ιδέα που μπορεί να υλοποιηθεί φέρνοντας αποτελέσματα μέσα στα επόμενα 50 χρόνια.

Αναπαράσταση του Μόα μέσα από ντοκιμαντέρ της αμερικανικής τηλεόρασης:

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, Λονδίνο

Πληροφορίες από The Epoch Times

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο θρύλος της «καταραμένης» μούμιας του Βρετανικού Μουσείου. Συνδέεται με αιφνίδιους θανάτους, πτωχεύσεις, τραυματισμούς, ακόμα και με το ναυάγιο του Τιτανικού. Η προειδοποίηση του συγγραφέα του Σερλοκ Χόλμς…