Ένα γράμμα του 1475 αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητα του κόμη Δράκουλα. Πώς θα ξεκλειδώσουν την ιστορία του

Δύο επιστήμονες ξεκίνησαν στην Τρανσυλβανία την μελέτη ενός εγγράφου ηλικίας άνω των 500 ετών, υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Βλαντ τον Παλουκωτή.

Ο Γκλεμ και η Σβετλάνα Ζιλμπερστάιν έβαλαν στόχο να εξάγουν γενετικό υλικό από τα γράμματα που έγραψε ο Βλαντ Δράκουλας. Το υλικό προέρχεται από τον ιδρώτα, τα δακτυλικά αποτυπώματα και το σάλιο του.

Αυτοαποκαλούνται «ιστορικοί χημικοί» και θέλουν να σχηματίσουν μια σαφέστερη εικόνα του πολέμαρχου της Βλαχίας, που εφάρμοσε μια απάνθρωπη πρακτική να επιδεικνύει τους νεκρούς εχθρούς του καρφωμένους πάνω σε παλούκια.

«Κουβαλάει μυστικισμό το γεγονός ότι αναζητούμε βιοχημικά ίχνη του Δράκουλα την ημέρα που εκδόθηκε το μυθιστόρημα του Μπραμ Στρόκερ πριν από 125 χρόνια» δήλωσε ο Γκλεμπ Ζιλμπερστάιν.

«Δεν σχεδιάσαμε συγκεκριμένα αυτή την ημερομηνία. Όλη τη νύχτα έβρεχε, τα σκυλιά ούρλιαζαν και έπεφταν αστραπές. Ήταν πραγματικά μια πολύ μαγική ατμόσφαιρα. Ο κόμης Δράκουλας ευλόγησε την απελευθέρωσή του από το ρουμανικό αρχείο».

Ο Ζιλμπερστάιν εξήγησε πως θα δουλέψουν: «Η δουλειά μας είναι να βρούμε τα βιοχημικά ίχνη που έχουν απομείνει από την εποχή που δημιουργήθηκε το ιστορικό αντικείμενο ή που χρησιμοποιήθηκε από κάποια ιστορική προσωπικότητα.

Όταν βρεθούν «ιστορικά βιομόρια», αρχίζουμε να τα αναλύουμε. Δηλαδή, να προσδιορίσουμε τη μοριακή σύνθεση και την χρονολόγηση. Προσδιορίζουμε κυρίως πρωτεΐνες και μεταβολίτες».

Αυτά τα μόρια είναι πιο σταθερά από το DNA και παρέχουν περισσότερες πληροφορίες για τις περιβαλλοντικές συνθήκες, την υγεία, τον τρόπο ζωής, τη διατροφή του ιστορικού προσώπου στο οποίο ανήκαν τα ιστορικά μόρια».

Οι Ζιλμπερστάιν γεννήθηκαν στο Καζακστάν και τα τελευταία 26 χρόνια ζουν και εργάζονται από το Τελ Αβίβ. Μαζί με τον καθηγητή Πιερ Τζόρτζιο Ριτζέτι του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, ανέπτυξαν τη βιοχημική ανάλυση που χρησιμοποιείται για την εξαγωγή πρωτεϊνών από αντικείμενα που άγγιξαν ή φορούσαν άνθρωποι που έχουν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό.

Το πρώτο τους πείραμα αφορούσε το πρωτότυπο χειρόγραφο του βιβλίου, «Ο αφέντης και η Μαργαρίτα» του σοβιετικού συγγραφέα Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

Ο Γκλεμπ αναφέρθηκε σε αυτό: «Βρήκαμε ίχνη από πρωτεΐνες μορφίνης και πρωτεΐνες νεφρικής παθολογίας στις σελίδες του χειρόγραφου, αποδεικνύοντας ότι το έγραψε ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια φαρμάκων που χρησιμοποιούσε για να ανακουφίσει τον οξύ πόνο στα νεφρά.

“Μετά τον Μπουλγκάκοφ, ασχοληθήκαμε με τον Άντον Τσέχωφ. Αναλύσαμε το πουκάμισο που φορούσε όταν πέθανε και το τελευταίο του γράμμα. Ο Τσέχωφ έπασχε από φυματίωση και χρησιμοποιούσε διάφορες ουσίες ως παυσίπονα. Τελικά πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο. Μετά τον Τσέχωφ, αρχίσαμε να ερευνούμε την επιστολή του Τζορτζ Όργουελ προς τη Μόσχα και βρήκαμε ίχνη φυματίωσης, από την οποία προσβλήθηκε στην Ισπανία”.

Ο Ζιλμπερνστάιν δήλωσε ότι η ανάλυση παρέχει ένα στιγμιότυπο του τρόπου ζωής του συγκεκριμένου ατόμου και των παραγόντων του περιβάλλοντος γύρω του, όταν χειριζόταν οποιοδήποτε στοιχείο επεξεργάζεται.

Στην περίπτωση του Βλαντ Δράκουλα, αυτό περιελάμβανε μια επιστολή που έγραψε στους κατοίκους του Σιμπίου στη Ρουμανία, στις 4 Αυγούστου 1475. Τους ενημέρωνε ότι σύντομα πρόκειται να εγκατασταθεί στην πόλη τους.

Ο Ζιλμπερστάιν είπε: «Με την ανάλυσή μας, αναμένουμε να λάβουμε ένα στιγμιότυπο ενός μοριακού πορτραίτου του Βλαντ Δράκουλα όταν έγραφε ή υπέγραφε αυτές τις επιστολές – δηλαδή την υγεία του, τι έτρωγε και ποια ήταν η ατμόσφαιρα γύρω του».

 με πληροφορίες από Guardian

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Bran Castle