Εμπειρίες θανάτου. Ιστορίες ανθρώπων που πέθαναν και “ξαναγύρισαν”, όπως τις διηγήθηκαν σε ερευνητές της μεταθανάτιας ζωής

Υπάρχει μετά θάνατον ζωή; Πως αισθάνονται οι ετοιμαθάνατοι λίγο πριν ξεψυχήσουν; Εκτός από τις εκάστοτε θρησκείες που θεωρούν ότι έχουν βρει την απάντηση στα υπαρξιακά αυτά ερωτήματα, η επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί να δώσει ακόμα μια βέβαιη και τεκμηριωμένη απάντηση.

Ωστόσο, δεκάδες ερευνητές επιχείρησαν να βρουν απαντήσεις, βασισμένοι στις μελέτες κλινικά νεκρών που “γύρισαν”, από τον άλλο κόσμο, όποιος και αν είναι αυτός.

Εμπειρίες θανάτου

Το 1969, η Γερμανίδα ψυχολόγος Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος, γνωστή για τη θεωρία των “πέντε σταδίων του πένθους”, εξέδωσε ένα βιβλίο στο οποίο περιγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες θανάτου ατόμων που έφυγαν από τη ζωή από ένα έως και επτά λεπτά. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, τα συγκεκριμένα άτομα είχαν διαπιστωθεί κλινικά νεκρά, δηλαδή χωρίς κανένα σημείο ζωής στην καρδιά και στον εγκέφαλο.

Διαβάστε ακόμα: Ο πυγμάχος που αγωνίσθηκε ετοιμοθάνατος για να «ταΐσει τα παιδιά του». Η απίστευτη ιστορία του Μπίλυ Μισκ που διαγνώσθηκε με ανίατη ασθένεια στα 24 του χρόνια

Μετά από προσπάθειες ιατρικών ομάδων επανήλθαν στη ζωή και με μεγάλους δισταγμούς αφηγήθηκαν πως αισθάνθηκαν τον θάνατο. Σύμφωνα με την Γερμανίδα ψυχίατρο, οι αφηγήσεις, παρότι προέρχονταν από τελείως διαφορετικές περιστάσεις και από άτομα από όλες τις ηλικίες και θρησκείες, παρουσίαζαν στην πλειοψηφία τους ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά.

Η Ελίζαμπεθ Κούμπλερ- Ρος, κατά τη διάρκεια της ερευνητικής διαδικασίας συνομίλησε με περισσότερους από χίλιους ανθρώπους που επανήλθαν στη ζωή, λίγα λεπτά μετά τον διαπιστωμένο αλλά όχι οριστικό θάνατό τους. Η ίδια στο βιβλίο της, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι “υπάρχει ζωή και μετά τον θάνατο”.

Ο Αμερικάνος γιατρός δρ. Ρέιμοντ Μούντι στο διάσημο βιβλίο του “Ζωή μετά τη ζωή” (Life after life) κατέγραψε τα αποτελέσματα 11 χρόνων έρευνας σε 650 εμπειρίες θανάτου.

Συμπληρωματικές έρευνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ομοιότητες που παρουσιάζουν οι ασθενείς που επανέρχονται στη ζωή είναι δηλωτικές της μεταθανάτιας ζωής. Συγκεκριμένα λέγεται πως ακολουθείται το εξής μοτίβο:

“Ο ασθενής πέθανε. Ένα δυνατό κουδούνισμα αντηχεί στα αυτιά του, καθώς περνάει με μεγάλη ταχύτητα μέσα από ένα σκοτεινό τούνελ. Ξαφνικά, βρίσκεται έξω από το σώμα του κα συνηθώς ψηλά στο ταβάνι, απ’ όπου βλέπει το εαυτό του και το κρεβάτι. Καταλαβαίνει πως τώρα κι αυτός έχει κάποιο σώμα, το οποίο αισθάνεται πιο λεπτό και αέρινο. Αμέσως μετά βλέπει τους θανόντες αγαπημένους του, να τον καλωσορίζουν και νιώθει ένα εκθαμβωτικό, ζεστό φως. Όλη η ζωή περνά μπροστά του σαν κινηματογραφική ταινία. Αν και του αρέσει η νέα του ύπαρξη, κάτι τον τραβάει πίσω. Αμύνεται και ξαφνικά είναι πάλι στο σώμα του ζωντανός”.

Βέβαια, ο δρ Μούντι κατηγορήθηκε από την επιστημονική κοινότητα ως “φανατικός οπαδός της μεταφυσικής”. Μάλιστα, οι μέθοδοι που ακολούθησε για την καταγραφή των συγκεκριμένων μαρτυριών προκάλεσε έντονο προβληματισμό, καθώς όπως αποδείχθηκε, συνομίλησε με τους ασθενείς μήνες ή και χρόνια μετά την “επαναφορά” τους στη ζωή.

Αφηγήσεις ανθρώπων που “ξαναγύρισαν”

“Ήταν σαν το μυαλό μου να ήταν στο διάστημα, δουλεύοντας εντατικά. Καμία αίσθηση στο σώμα μου, μόνο το μυαλό μου ελεύθερο στο διάστημα. Κανένα βάρος“, φέρεται να αφηγήθηκε ένας άντρας που είχε υποστεί καρδιακή προσβολή.

“Θυμάμαι πως ήμουν ψηλά στο ταβάνι και κοιτούσα κάτω. Είδα τον εαυτό μου στο χειρουργικό κρεβάτι και πολλούς ανθρώπους τριγύρω που εργάζονταν πάνω μου. Αυτό που θυμάμαι πάνω απ’όλα ήταν τα χρώματα. Το καθετί στο δωμάτιο ήταν φωτεινό, χρωματιστό και ακτινοβόλο“.

Οι αντίστοιχες εμπειρίες ανθρώπων που “αυτοκτόνησαν” υποστηρίζεται ότι ήταν λιγότερο έντονες και ευχάριστες από αυτές των ατόμων που “πέθαναν” από φυσικά αίτια. Δεν περιείχαν το φαινόμενο του τούνελ, ούτε τα χρώματα και το εκτυφλωτικό φως. Αντιθέτως, το κυρίαρχο αίσθημα είναι πως βυθίζονται σε μια κατάσταση σύγχυσης και ανυπαρξίας.

“Το μόνο που θυμάμαι ήταν αυτό το γκρίζο χρώμα παντού, σαν να ήμουν στη θάλασσα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Ούτε καν τον εαυτό μου“, είχε δηλώσει ένας νεαρός που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει με μεγάλη δόση ναρκωτικών.

Το μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας εδώ και αιώνες. Οι εκάστοτε έρευνες που προκύπτουν υποστηρίζοντας με βεβαιότητα την ύπαρξη ζωής μετά τον θάνατο, βασίζονται κυρίως σε συναισθηματικά και όχι τόσο επιστημονικά δεδομένα. Η επιστημονική κοινότητα, άλλωστε, δεν έχει αποφανθεί ακόμα για το μείζον αυτό ζήτημα.

Όσοι βίωσαν αυτή την εμπειρία τελικά περιγράφουν τι ένιωσαν όταν είχαν διακοπεί οι λειτουργίες ή όταν επανήλθαν; Ερωτήματα που είναι εύκολο να διατυπωθούν και δύσκολο να απαντηθούν.

_{Αντλήθηκαν πληροφορίες από το περιοδικό ΕΝΑ, Σεπτέμβριος 1991}

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Ο τραγικός θάνατος της 19χρονης βασίλισσας της Ταϊλάνδης. Πνίγηκε με την κόρη και το αγέννητο παιδί της επειδή ο νόμος απαγόρευε να την αγγίξουν, ακόμη και για να τη σώσουν