Έμειναν 20 μήνες φυλακισμένοι σε ένα κάστρο στη Νιγηρία. Η κινηματογραφική περιπέτεια 3 Ελλήνων ναυτικών

Κρατήθηκαν είκοσι μήνες φυλακισμένοι στα μπουντρούμια ενός κάστρου στη Νιγηρία και ενώ είχαν χάσει κάθε ελπίδα, απελευθερώθηκαν.

Ο λόγος για τους τρεις Έλληνες ναυτικούς, από το πλήρωμα του δεξαμενόπλοιου “Τασία”, που βρέθηκαν κατηγορούμενοι, για ένα έγκλημα που δεν αποδείχτηκε ποτέ ότι διέπραξαν.

Όλα ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 1985, όταν το δεξαμενόπλοιο έφτασε στην αφρικανική χώρα, για να φορτώσει πετρέλαιο. Τη στιγμή της άφιξής του και χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, συνελήφθησαν όλα τα μέλη του πληρώματος, με την κατηγορία της παράνομης εξαγωγής πετρελαίου και απόπειρας λαθρεμπορίου.

Αρχικά, φυλακίστηκαν τρεις ναυτικοί ενώ οι υπόλοιποι κρατήθηκαν “όμηροι” στο καράβι, χωρίς φαγητό και νερό.

Δύο μήνες αργότερα και ενώ επικρατούσε απόλυτη σιωπή γύρω από το θέμα, καθώς οι νιγηριανές αρχές δεν παραχωρούσαν καμία πληροφορία για την εξέλιξη της υπόθεσης, τρία μέλη του πληρώματος επέστρεψαν στην Ελλάδα.

Οι συντονισμένες προσπάθειες τόσο των συγγενών και φίλων των ναυτικών όσο και του Υπουργείου Εξωτερικών, είχαν ως αποτέλεσμα την επίσπευση της δίκης και τον επαναπατρισμό ακόμα 36 μελών του πληρώματος, τον Σεπτέμβριο του 1985.

Ωστόσο, τρεις ακόμα παρέμεναν εγκλωβισμένοι.

Πρόκειται για τον 53χρονο πλοίαρχο, Βασίλη Βαβάση, τον 40χρονο υποπλοίαρχο, Παναγιώτη Καψάνη και τον 40χρονο α’ μηχανικό, Νίκο Καρασίνη.

Ο Τύπος της εποχής περιέγραφε:

“Οι τρεις στη Νιγηρία έμεναν φυλακισμένοι σε ένα κάστρο, κάτω από πραγματικά τραγικές συνθήκες διαβίωσης. Μέρα με τη μέρα εξασθενούσαν ψυχολογικά και σωματικά. Οι προσπάθειες των δικών τους δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Οι ναυτικοί παραμένουν στη Νιγηρία ενώ η κατηγορία δεν αποδεικνύεται”.

Ξαφνικά και ενώ βρίσκονταν στα όρια της αυτοκτονίας, έχοντας χάσει και την παραμικρή ελπίδα απεγκλωβισμού, ανακοινώθηκε η απέλασή τους στην Ελλάδα, με την αιτιολογία της παραβίασης των χωρικών υδάτων.

Στην πραγματικότητα, οι κατηγορίες που βάραιναν τους τρεις ναυτικούς δεν στοιχειοθετήθηκαν ποτέ. Ωστόσο, αν οι νιγηριανές αρχές παραδέχονταν πως κρατούσαν ομήρους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τρεις ναυτικούς, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, κατά πάσα πιθανότητα θα αντιμετώπιζαν διεθνείς κυρώσεις. Έτσι, επέλεξαν τον δρόμο της “απέλασης”.

Επιστροφή από την κόλαση

Τους τρεις ναυτικούς περίμεναν στο αεροδρόμιο συγγενείς και φίλοι.

Μόλις έφτασαν, δακρυσμένοι έπεσαν, στις αγκαλιές των αγαπημένων τους, ενώ έμοιαζαν να μην πιστεύουν πως ήταν πια ελεύθεροι. Ο α’ μηχανικός του δεξαμενόπλοιου “Τασία”, Νίκος Καρασίνης, δήλωσε:

“Η ταλαιπωρία που περάσαμε ήταν εξουθενωτική. Προσβληθήκαμε όλοι από ελονοσία. Κοιμόμασταν πάνω σε ακαθαρσίες. Δεν υπήρχαν στοιχεία για την ενοχή μας. Ακόμη, δεν μπορώ να το ξεπεράσω”.

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η άφιξη του υποπλοίαρχου, Παναγιώτη Καψάνη, καθώς στο αεροδρόμιο συνάντησε για πρώτη φορά την κόρη του, που γεννήθηκε, όταν εκείνος βρισκόταν ακόμα στη Νιγηρία.