Του συνεργάτη μας Ανδρόνικου Τζιβλέρη
Οι ελληνικές ταινίες και κυρίως οι κωμωδίες, μιμούμενες τις μπουρλέσκ κωμωδίες του βωβού Αμερικάνικου κινηματογράφου, αλλά και του παγκόσμιου θεάτρου – συχνά πυκνά κατέφευγαν θεματικά στο τρυκ της μεταμφιέσης.
Μεταμφιέσεις των πρωταγωνιστικών ρόλων από άνδρες σε γυναίκες και αντίστροφα, όταν το απαιτούσε το σενάριο. Έτσι, έχουμε ένα πλήθος από ταινίες όπου η μεταμφίεση έπαιζε ή ως κεντρικό θέμα ή ως δευτερεύουσα ιστορία.
Όταν όμως μιλάμε για μεταμφίεση στο σινεμά, η πρώτη που μας έρχεται δικαίως στο μυαλό είναι το φιλμ «Η αρχόντισσα και ο αλήτης», όπου η Αλίκη από Ρένα Κατσαρού μεταμφιέζεται σε Πίπη, προκειμένου να αποφύγει την αυταρχική απόφαση του πατέρα της να την παντρέψει με το ζόρι.
Μεταμφίεση όχι και τόσο πετυχημένη, και μάλιστα με αξεδιάλυτα τα όρια ανάμεσα στα δύο φύλα της Ρένα Κατσαρού, καθώς βλέπουμε τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ να την (τον) φλερτάρει αρκετά πριν μάθει ότι ο Πίπης… είναι Ρένα. Ωστόσο, η λαμπράδα των δύο μεγάλων σταρ και ειδικά εκείνες τις εποχές είναι τέτοια που τα επισκιάζει όλα.
Αν όμως θέλουμε να κάνουμε μια αναδίφηση εφ’ όλης της ύλης στις Ελληνικές ταινίες και στις μεταμφιέσεις, πρέπει να το πιάσουμε από πολύ πιο πίσω και από το φιλμ του Μιχάλη Γαζιάδη «Διαγωγή μηδέν», το 1948 όπου εκεί έχουμε την πρώτη μεταμφίεση, τουλάχιστον στον μεταπολεμικό κινηματογράφο.
Εκεί, θα βρούμε τον Ντίνο Ηλιόπουλο ως καθηγητή να μεταμφιέζεται για τον έρωτα προς τη μαθήτριά του Ελλη Λαμπέτη, από Πλάτων σε … Ευαγγελία!
Αμέσως μετά θα βρούμε και την Ζινέτ Λακάζ στην πολύ ενδιαφέρουσα και μάλλον ξεχασμένη ταινία του 1951 «Τα τέσσερα σκαλοπάτια» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζερβού. Εκεί η Λακάζ και αυτή ως Ρένα, προκειμένου να αποφύγει τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των εργοδοτών της μεταμφιέζεται σε … Περικλή, και πιάνει δουλειά ως σοφέρ, στο πλευρό του Μίμη Φωτόπουλου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ζινέτ Λακάζ, κόβει μπροστά στην κάμερα αληθινά τα μαλλιά της!
Από εκεί κι έπειτα μια πλειάδα ρόλων ανοίγονται σ’ αυτήν την θεματολογία, όπως η Μάρω Κοντού στο φιλμ «Αχ και να ‘μουν άνδρας» σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα, του Στέφανου Φωτιάδη, το 1966.
Εκεί, κατά τα πρότυπα της Ζινέτ Λακάζ και για τους ίδιους ακριβώς λόγους, η Κοντού αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε άνδρα και από Στέλλα να πιάσει δουλειά ως Αλέκος!
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη από την άλλη χρειάστηκε να αλλάξει φύλο όχι μόνο στην «Αρχόντισσα…» αλλά και σε δύο ακόμη ταινίες για διαφορετικούς λόγους. Στην επόμενη κωμωδία της Φίνος φιλμ, «Η νεράιδα και το παλικάρι» από Κατερινιώ μεταμφιέζεται σε μια σκηνή σε Σήφη, προκειμένου να εισχωρήσει στον αρραβώνα του αγαπημένου της και να τον χαλάσει.
Έχουμε όμως και μια ιδιότυπη μεταμφίεση και στο κατοπινό «Η Αλίκη δικτάτωρ» του Τάκη Βουγιουκλάκη. Εκεί, ως θεατρίνα, ερμηνεύει με επιτυχία τον Σαρλώ προκειμένου να διασκεδάσει τα παιδιά της γειτονιάς και συλλαμβάνεται. Σαφής αναφορά, εν μέσω επταετίας, στον αιρετικό «Μεγάλο Δικτάτορα» του Τσάρλι Τσάπλιν.
Εμβληματικές είναι και οι μεταμφιέσεις του Κώστας Βουτσά στα πλαίσια των κωμωδιών που έκανε, όπως αυτή στην ταινία «Τον αράπη κι αν τον πλένεις» του Κώστα Καραγιάννη.
Εκεί αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε μαύρο υπηρέτη σε μια ιστορία χονδροειδούς σάτιρας ρατσιστικών αποχρώσεων. Να μην λησμονούμε όμως και το «Ξυπόλητος Πρίγκηψ» του Γ. Δαλιανίδη, όπου αναγκάζεται λόγω ανέχειας να παραστήσει τον Σαουδάραβα Πρίγκιπα με κελεμπία ή το «Γαμπρός απ’ το Λονδίνο» όπου με μια απλή περούκα ξανθιά παριστάνει τον Λονδρέζο γαμπρό με τα Ελληνικά του «λίγκος λίγκος».
Ο Σταύρος Παράβας επίσης, κι αυτός λόγω ανέχειας αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε… «χαρτορίχτρα». Ο Γιώργος Μούτσιος δεν μεταμφιέστηκε, αλλά ερμήνευσε τον μαύρο υπηρέτη στην κωμωδία «Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη» στις υπηρεσίες του Λάμπρου Κωνσταντάρα.
Ο ίδιος ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στον «Τρελοπενηντάρη» ως Ανδρέας Τεπενδρής, μεταμφιέζεται και ως μητέρα του ρόλου, ως «τεπενδρίνα».
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ μεταμφιέστηκε σε βαρύμαγκα σουξεδιάρη μπουζουξή με μουστάκια και καβουράκι στο «Πιο λαμπρό αστέρι».
Ο Νίκος Κούρκουλος, κι αυτός για τις ανάγκες μιας ταινίας αναγκάστηκε να καταφύγει σε μια μεταμφίεση όσο κι αν ακούγεται παράξενο. Στο πολύ ενδιαφέρον νουάρ του Σταύρου Τσιώλη το 1971 «Κατάχρησις εξουσίας» μεταμφιέζεται με μουστάκια και περούκα προκειμένου να περάσει από τα σύνορα τα ναρκωτικά, κρυμμένα στα λάστιχα της BMW που οδηγεί.
Ο Θανάσης Βέγγος, ανάμεσα στις ατέλειωτες μεταμφιέσεις του ξεχωρίζουμε αυτή του χίπη, μαζί με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στο «ΘΒ επιχείρηση γης μαδιάμ» όπου από λάθος τρυπώνουν στον τσιγγάνικο καταυλισμό του Ζαννίνο.
Να μην αφήσουμε απέξω και τις λιτές μεταμφιέσεις του Κοντογιώργη και του Μακρυκώστα στο τέλος της ταινίας, προκειμένου να μην αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον και να ολοκληρώσουμε με ένα φιλμ της νεώτερης φιλμογραφίας με τον τίτλο «Τροχονόμος Βαρβάρα».
Εκεί, ο Στάθης Ψάλτης ως Αχιλλέας προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας οικειοποιείται την ταυτότητα της αδερφής του… Βαρβάρας και πιάνει δουλειά ως τροχονόμος. Χονδροειδής επίσης φάρσα της δεκαετίας του 80 που έμεινε όμως στη μνήμη των τότε θεατών.
Μακριά η λίστα των μεταμφιέσεων, σίγουρα κάποιες έμειναν απ’ έξω, αλλά με τον Πίπη της Αλίκης να πρωτοστατεί στη λίστα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη!
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr