«Δεν πέθανα ακόμα… Για σέρβις ήρθα». Το χιούμορ του Ζαμπέτα όταν νοσηλεύτηκε βαριά ασθενής, “αφού είχε καπνίσει τρία εργοστάσια τσιγάρων”

Ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο μεγάλος  μουσικοσυνθέτης του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, είχε δύο μεγάλα πάθη: το μπουζούκι του και το τσιγάρο. Το πρώτο τον γέμιζε χαρά. Το δεύτερο, όμως, τον κατέστρεψε.

Παρ’ όλα αυτά αρνιόταν να το κόψει. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έκανε οξυγονοθεραπεία για να μπορεί να αναπνέει.

Το κάπνισμα του είχε προκαλέσει χρόνια βρογχίτιδα που εξελίχθηκε σε χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Δυσκολευόταν να αναπνεύσει και έβηχε συνεχώς. Απλά καθημερινά πράγματα, όπως το να ανέβει μια σκάλα, τον κούραζαν.

Παρόλο που αρνιόταν κατηγορηματικά να πάει σε γιατρό, το 1987 η οικογένεια του τον έπεισε να μεταβεί στην Αγγλία για εξετάσεις. Οι γιατροί είπαν ότι ο ένας πνεύμονάς του δεν λειτουργούσε και ο άλλος ήταν επιβαρυμένος. Το επίπεδο του οξυγόνου στο αίμα του ήταν πολύ χαμηλό. Έπρεπε να κάνει οξυγονοθεραπεία με συσκευές αναπνευστικής υποστήριξης.

Όταν η Μανταλένα, μια από τις αγαπημένες τραγουδίστριες του Ζαμπέτα, τον επισκέφτηκε στο «Σωτηρία» όπου νοσηλευόταν και τον είδε διασωληνωμένο, ξέσπασε σε κλάματα. Εκείνος με χιούμορ της είπε: «Δεν πέθανα ακόμα… Για σέρβις ήρθα».

Ο Ζαμπέτας όμως δεν μπορούσε να δεχτεί την κατάστασή του. Δεν σταμάτησε ποτέ το κάπνισμα. Δεν μπορούσε να βγάλει από τη ζωή του τα αγαπημένα άφιλτρα τσιγάρα του.  Όταν του έλεγαν να το κόψει εκείνος απαντούσε: «Λίγο ακόμα, ρε παιδιά! Πόσο θα ζήσω ακόμα; Πέντε λεπτά λιγότερο από αυτόν που δεν καπνίζει».

Οι φιάλες οξυγόνου του είχαν γίνει απαραίτητες. Μετρούσε τις ώρες που κρατούσε μία φιάλη για να μπορέσει να βγει έξω. Δεν άντεχε να κάθεται στο σπίτι.

Ο Ζαμπέτας φοβόταν το θάνατο και ένιωθε πως ξόρκιζε το κακό, όταν έγραφε τη μουσική για τραγούδια που αναφέρονταν στον Χάρο.

Στις αρχές του 1992 εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Μόνο τότε σταμάτησε να παίζει μουσική. Ο γιατρός δεν έδινε καμία ελπίδα στο Ζαμπέτα, έλεγε πως δεν γίνεται να ζήσει έτσι, καθώς «είχε καπνίσει τρία εργοστάσια τσιγάρων».

Ύστερα από εξετάσεις, έμαθαν ότι έπασχε από καρκίνο των οστών. Ο Ζαμπέτας, όσο ήταν στο νοσοκομείο, σκεφτόταν το μεγάλο του πάθος, το μπουζούκι, και χαρακτηριστικά έλεγε στην κόρη του Κατερίνα: “Φέρ’ το μου να το δω, να το αγγίξω λίγο…”.

Ο μεγάλος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, που προσέφερε πολλά στην ελληνική λαϊκή σκηνή, έφυγε από τη ζωή στις 10 Μαρτίου 1992 σε ηλικία 67 ετών, αφού πρώτα έδωσε την ευχή του στα παιδιά του.

Αντλήθηκε φωτογραφικό υλικό και πληροφορίες από το βιβλίο “Γιώργος Ζαμπέτας. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω…” της Κατερίνας Ζαμπέτα, Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:  «Που΄σαι Θανάση». Ποιος ήταν ο πρωταγωνιστής στο διάσημο τραγούδι του Ζαμπέτα. Το έγραψε ο επονομαζόμενος «Τσάντας», ο αφανής στιχουργός των μεγάλων επιτυχιών