Χριστόφορος Νέζερ, ο αυτοδίδακτος ηθοποιός που πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Εθνικού Θεάτρου. Καταγόταν από Βαυαρική οικογένεια, που ήρθε στην Ελλάδα με τον Όθωνα. Πέθανε ξεχασμένος στο γηροκομείο

Στις 19 Φεβρουαρίου 1970 άφησε την τελευταία του πνοή ο διάσημος Έλληνας ηθοποιός, Χριστόφορος Νέζερ. Σε ηλικία 20 χρονών ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι και υπηρέτησε τον χώρο του θεάτρου για περισσότερο από πενήντα χρόνια.

Η θεατρική του πορεία σημαδεύτηκε από τον ρόλο του ως “Αρπαγκόν” στον Φιλάργυρο του Μολιέρου, ενώ έπαιξε και στις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη σε μια προσπάθεια αναβίωσης της Αττικής κωμωδίας.

Ο αυτοδίδακτος ηθοποιός που κατέκτησε τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και της Επιδαύρου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 σε οικογένεια βαυαρικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν ηθοποιός και όπως φημολογείται, του κόλλησε το “μικρόβιο” του θεάτρου. Δεν παρακολούθησε ποτέ μαθήματα υποκριτικής και ως αυτοδίδακτος κατάφερε να αναδειχθεί σε σημαντική φυσιωγνομία του ελληνικού θεάτρου. Ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου της Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου το 1909, σε ηλικία 20 χρονών. Την επόμενη δεκαετία συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης Ανδριανού και το 1921 ίδρυσε μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη την “Καλλιτεχνική Θεατρική Εταιρεία”. Με αυτόν τον θίασο ήταν που έπαιξε ο Νέζερ για πρώτη φορά τον “Αρπαγκόν” του Μολιέρου.

Το καλοκαίρι του 1928 ο θίασος βρέθηκε στην Αίγυπτο για περιοδεία. Μόλις έμαθαν πως είχε έρθει στην Αίγυπτο ο φημισμένος ερμηνευτής του Μολιέρου Ντενί Ντ’ Ινές μαζί με τον θίασό του, για παραστάσεις στην Όπερα του Καΐρου, με προτροπή του Βεάκη αποφάσισαν να μη δώσουν παραστάσεις για τρεις μέρες, προκειμένου να παρακολουθήσουν την παράσταση των Γάλλων συναδέλφων τους.

Ο Νέζερ καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ψιθύριζε το ελληνικό κείμενο. Στον περίφημο μονόλογο του “Αρπαγκόν” ξεχάστηκε, παρασύρθηκε και άρχισε να τον απαγγέλει και αυτός στα ελληνικά. Ευτυχώς, η πλειοψηφία του κοινού ήταν Έλληνες, οπότε και καταχειροκροτήθηκε στο τέλος της παράστασης.

Το 1931, ο Χριστόφορος Νέζερ πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Σημαντική στιγμή της καριέρας του υπήρξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στη “Βαβυλωνία” του Δημήτρη Βυζάντιου. Παρ’ όλο που από το 1935 μέχρι το 1937 είχε αποχωρήσει για να ενταχθεί στο θίασο Αλίκης – Μουσουρή, το 1938 επανήλθε στους κόλπους του Εθνικού όπου και παρέμεινε για 32 συναπτά έτη, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους. “Ο κατά φαντασίαν ασθενής”, “ο μπαμπάς εκπαιδεύεται”, “ο κουρέας της Σεβίλλης” ήταν μερικές από τις παραστάσεις, στις οποίες ξεχώρισε ο διάσημος Έλληνας ηθοποιός.

Το 1957 στήριξε το όραμα του σκηνοθέτη και θεωρητικού του θεάτρου, Αλέξη Σολομού, για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας, συμμετέχοντας και στις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών καταχειροκροτήθηκε και αποθεώθηκε από το κοινό.

Ο Χριστόφορος Νέζερ έπαιξε και σε αρκετές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως στην “Καταδρομή”, στα “Παιδιά της Αθήνας”, στην “Λίμνη των Πόθων” και σε αρκετές ακόμη. Σήμερα, η προτομή του ηθοποιού βρίσκεται στην πλατεία Μαδρίτης στην Μιχαλακοπούλου, κοντά στο άγαλμα της Μαρία Κάλλας. Την προτομή επιμελήθηκε η γλύπτρια Λουκία Γεωργαντή.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Ανεμούριον

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο «Θεατρικό Ημερολόγιο» της Ελένης Χαλκούση, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο μοναχικός Χρόνης Εξαρχάκος. Η ιδιαίτερη σχέση με τη μητέρα του, που καθόρισε την προσωπική του ζωή. Όταν ο ηθοποιός πέθανε πρόωρα, έφυγε και εκείνη.