«Χορεύοντας με τους λύκους». Η ταινία των επτά Όσκαρ που απέρριψαν τρεις σκηνοθέτες και οι εταιρείες παραγωγής. Η επιμονή του παράξενου σεναριογράφου που έπλενε πιάτα για να ζήσει

Τον Νοέμβριο του 1990 το έργο το «Χορεύοντας με τους λύκους» που σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστούσε ο Κέβιν Κόστνερ έκανε πρεμιέρα στο Λος Άντζελες.

Ο κόσμος το λάτρεψε, η Ακαδημία από τις 12 υποψηφιότητες του χάρισε 7 Όσκαρ και τα πάνω από 425 εκατομμύρια δολάρια εσόδων έκανε την ταινία μια από τις εμπορικότερες όλων των εποχών για το είδος.

Πίσω όμως από κάθε «θρύλο» κρύβονται πολλές λεπτομέρειες που τελικά αποδεικνύουν ότι μερικές φορές εκτός από πείσμα και την ικανότητα χρειάζεται και λίγη τύχη για να πετύχει μια δουλειά.

Το βιβλίο που απορρίφθηκε από 30 εκδοτικούς οίκους

Ο σεναριογράφος Μάικλ Μπλέικ (1945-2015) έριξε την ιδέα ενός γουέστερν με φόντο τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο όταν τον συνάντησε σε ένα μάθημα για ηθοποιούς που παρέδιδε ο Κόστνερ στο Λος Άντζελες.

«Γράψε ένα βιβλίο γιατί οι παραγωγοί πιο εύκολα θα ψηθούν για μεταφορά ενός βιβλίου» του είπε ο Κόστνερ και ο Μπλέικ, που πίστευε στην ιδέα, άρχισε να γράφει μανιωδώς. Δούλεψε ακατάπαυστα και μέσα σε μερικούς μήνες το είχε έτοιμο. Όμως ο Μάικλ Μπλέικ τριάντα φορές πήρε την ψυχρή απάντηση “απορρίπτεται”. Παρόλα αυτά του βγήκε η «τριανταμία» και ο μικρός τότε, εκδοτικός οίκος Φόσετ πίστεψε στην ιστορία του και το βιβλίο κυκλοφόρησε.

Η ταινία που απέρριπταν τα στούντιο

Φαίνεται όμως ότι και τα στούντιο δεν ήταν διατεθειμένα να χρηματοδοτήσουν το όνειρο του Κόστνερ. Δεν πίστευαν στην ιδέα, θεωρούσαν ότι τα γουέστερν δεν ενδιαφέρουν το κοινό, ή απλώς δεν ήθελαν.

Το θέμα είναι ότι μετά τα «όχι» των εκδοτών προς τον Μπλέικ, ο Κόστνερ δεν μπορούσε να βρει χρηματοδότη και για να κάνει την ταινία αναζήτησε κεφάλαια στο εξωτερικό, μέσω μιας σταρτ απ εταιρείας για την ταινία που κέντρισε το ενδιαφέρον μικρών επενδυτών.

Ο Κόστνερ, γεμάτος πείσμα και πίστη για το έργο ξεκίνησε τα γυρίσματα έχοντας εξασφαλίσει ένα ελάχιστο ποσοστό από τον προϋπολογισμό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων. Ευτυχώς κατά διάρκεια των γυρισμάτων η εταιρεία «Ωρίων» (Orion Pictures) μπήκε στην παραγωγή με 10 εκατομμύρια δολάρια και στο τέλος ο ίδιος ο Κέβιν Κόστνερ έβαλε από την τσέπη του τα 3 εκατομμύρια δολάρια που χρειάστηκαν όταν τα γυρίσματα ξεπέρασαν τον αρχικό προϋπολογισμό.

Μάικλ Μπλέικ: Ο σεναριογράφος που έπλενε πιάτα σε κινέζικο

Ο σεναριογράφος του «Χορεύοντας με τους Λύκους», πριν την τεράστια επιτυχία του ήταν γενικά άστατος και πολύ συχνά χωρίς δουλειά. Ο Κέβιν Κόστνερ πολλές φορές του είχε κλείσει δουλειές, αλλά το ταμπεραμέντο του Μπλέικ και η συμπεριφορά του δεν άφηναν πολλά περιθώρια συνεργασίας.

Ο Κόστνερ πολλές φορές είχε πει σε τρίτους «χάνω την υπομονή μου μαζί του».

Την περίοδο που έγραφε το σενάριο για το «Χορεύοντας με τους λύκους» ο άφραγκος Μπλέικ φιλοξενήθηκε και στο σπίτι του Κόστνερ. Η σχέση τους δοκιμάστηκε σ’ εκείνη τη συμβίωση.

Ο Μπλέικ πίεζε τον Κόστνερ να βλέπει πώς εξελίσσεται το έργο. Ο Κόστνερ αρνιόταν και τον παρότρυνε να συνεχίσει να δουλεύει. Κι όταν η άρνηση έγινε κόντρα, ο Μπλέικ έφυγε από το σπίτι και πήγε στην Αριζόνα. Εκεί για να ζήσει δούλεψε στην λάντζα ενός κινέζικου εστιατορίου για 3,35 δολάρια την ώρα.

Όταν τηλεφώνησε στον φίλο του και του ζήτησε λεφτά, ο Κόστνερ του έστειλε ταχυδρομικώς έναν υπνόσακο και ένα γκαζάκι για να μαγειρεύει.

Παρ’ όλα αυτά ο Μπλέικ δούλευε το σενάριο και όταν πια το είχε ολοκληρώσει επικοινώνησε με τον Κόστνερ για να το διαβάσει επιτέλους. Μετά από αρκετό καιρό που αρνιόταν, ο Κόσντερ πήρε στα χέρια του χειρόγραφο του σεναρίου και τελειώνοντας την ανάγνωση είπε στον φίλο του: “Είναι η πιο καθαρή ιδέα για ταινία που έχω διαβάσει ποτέ”.

Σκηνοθέτης από ανάγκη

Ο Κέβιν Κόστνερ προτιμούσε να μην σκηνοθετήσει ο ίδιος την ταινία για να αφοσιωθεί ακόμη περισσότερο στις υποκριτικές απαιτήσεις του ρόλου που θα ενσάρκωνε στην ταινία. Μέχρι σήμερα δεν έχει αποκαλύψει τα ονόματα τριών σημαντικών σκηνοθετών του Χόλιγουντ που απέρριψαν το σενάριο και την πρόταση να το σκηνοθετήσουν.

Η αλήθεια είναι ότι οι τρεις συνάδελφοί του δεν απέρριπταν ακριβώς το σενάριο. Ήθελαν όμως, ο καθένας σε διαφορετικά σημεία να κοπούν σκηνές και διάλογοι, πράγμα που ο Κέβιν Κόστνερ δεν διαπραγματεύοταν με τίποτα.

«Ο ένας μου έλεγε να κόψουμε την εισαγωγική σκηνή της μάχης, ο άλλος ότι ήταν πολύ μεγάλο και ήθελε πολλές περικοπές, ο τρίτος είπε ότι δεν έπρεπε να παίξω εγώ τον ρόλο ως λευκός γιατί παρά ήταν κλισέ. Κι έτσι αποφάσισα να κάνω εγώ τη σκηνοθεσία», είπε ο Κόστνερ αρκετά χρόνια μετά.

Αναζητείται μεταφραστής στη γλώσσα των Σιου

Σχεδόν ένα τέταρτο του σεναρίου έπρεπε να μεταφραστεί στη γλώσσα των Σιου, στη διάλεκτο Λακότα. Αυτή ήταν μια από τις πρωτοποριακές ιδέες του Κόστνερ αφού στα περισσότερα γούεστερν οι ηθοποιοί που ενσάρκωναν τους ιθαγενείς μιλούσαν μόνο αγγλικά.

Το πρόβλημα ήταν ότι τα Λακότα τα μιλούσαν πολύ λίγοι και δεν μπορούσαν να βρουν μεταφραστή. Τη λύση την έδωσε ένας καθηγητής, ο Άλμπερτ Γουάιτ Χατ, στο Πανεπιστήμιο Σίντε Κλέσκα της Νότιας Ντακότα. Ειδικότητά του ήταν η γλώσσα Λακότα και πολιτισμός των Σιου. Μέσα σε τρεις εβδομάδες  είχε κάνει το δύσκολο έργο της μετάφρασης.

«Δεν είχα ξαναδεί τυπωμένο σενάριο» είπε ο 60χρονος καθηγητής ο οποίος ενεπλάκη ακόμη και στα γυρίσματα της ταινίας.

Ο Κόστνερ τον είχε μαζί του στο σετ, στα γυρίσματα δηλαδή, για να βοηθάει τους ηθοποιούς να μιλάνε σωστά τη γλώσσα. Ακόμη όμως και γι’ αυτό ο Κόστνερ χρειάστηκε να ζητήσει πιεστικά από τον Πρόεδρο του Πανεπιστημίου να δώσει άδεια στον καθηγητή, αλλά και να τον πείσει ώστε να είναι παρών στα γυρίσματα.

Μπισκοτάκια «όρεο» και μεζεδάκια

Για να γυριστούν συγκεκριμένες σκηνές η συνύπαρξη των ηθοποιών και των ζώων ήταν απαραίτητη. Για τη σκηνή με τα βουβάλια και ειδικά τον βούβαλο που χρησιμοποιήθηκε ως απειλή για τον ηθοποιό που πέφτει από το άλογό του επιστράτευσαν έναν εξημερωμένο βούβαλο. Ο Κόντι, όπως αποκαλούσαν το ζώο, αρνούνταν να υπακούσει στις διάφορες εντολές και ήθελε τα μπισκοτάκια του. Έτσι μεγάλες ποσότητες μπισκότων «όρεο» έπεισαν το τεράστιο θηλαστικό να κάνει τον σκηνοθέτη να πει: «κατ, το έχουμε!».

Οι δύο λύκοι έπαιζαν τον ρόλο του «Του σοκς» ήταν ο Μπακ και Τέντι. Πώς όμως μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ένα ζώο με την ιδιοσυγκρασία του λύκου μπορεί να συνεργαστεί τη στιγμή που θέλει ο σκηνοθέτης; Έτσι κι εκεί η αγάπη των εκπαιδευτών τους αλλά και μπόλικα κιλά κρέατος σε μπουκίτσες, μαζί με την απαραίτητη υπομονή έκαναν το θαύμα τους και γυρίστηκαν οι περίφημες σκηνές.

Η ταινία «Χορεύοντας με τους λύκους» τίμησε τη φυλή των Σιου και οι απόγονοί τους αισθάνθηκαν πολύ δικαιωμένοι και περήφανοι για τους προγόνους τους. Η απεικόνισή τους ως μια ειρηνική κοινότητα στην καθημερινή τους ζωή έφεραν τον Κόστνερ πολύ κοντά τους και τον τίμησαν κάνοντάς τον επίτιμο μέλος της κοινότητας χαρίζοντάς του το παραδοσιακό υφαντό και στερεώνοντας ένα φτερό αετού στα μαλλιά του.

Χρόνια αργότερα, όταν ο Κόστνερ είχε εμπλακεί σε ένα σχέδιο ανέγερσης ενός εμπορικού κέντρου σε περιοχή που είχε αγοράσει και οι Σιου τη θεωρούσαν ιερή γη οι σχέσεις τους χάλασαν. Τελικά το 2013 το σχέδιο για την ανέγερση εγκαταλείφθηκε και οι σχέσεις Σιου και Κόστνερ αποκαταστάθηκαν.

Διαβάστε ακόμη: Ο ινδιάνος γιατρός στο «Χορεύοντας με τους Λύκους». Έγινε ηθοποιός επειδή έχασε ένα στοίχημα. Προσπάθησε να αυτοκτονήσει και τον έσωσαν από την κατάθλιψη ο Μπρους Γουίλις και ο Σάμιουελ Τζάκσον…