1821

Η μετονομασία του σε Μιαούλης δεν είναι εξακριβωμένο πως έγινε. Κατά μια εκδοχή αυτό συνέβη όταν αγόρασε στη Χίο τουρκικό πλοίο που ονομαζόταν "Μιαούλ", ενώ κατά μια άλλη, από το παράγγελμα του προς τους κωπηλάτες "μια ούλοι".

Ο ιταλός φιλέλληνας τραυματίστηκε από τους εχθρούς αλλά συνέχισε να μάχεται έως ότου ένας Αιγύπτιος τον πλήγωσε θανάσιμα.

Βρισκόταν στην κατοχή μιας παλιά οικογένειας των Ιωαννίνων, που έχει μετεγκατασταθεί στην Αθήνα από το 1930

Από τα ναυτικά νησιά οι Σπέτσες πρώτες ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης στις 26 Μαρτίου 1821. Η σημαία τους ήταν λευκή με κόκκινο πλαίσιο, το οποίο οδηγεί τη σκέψη του θεατή στις επαναστάσεις των φιλελεύθερων λαών.

Για το σχέδιο πόζαρε ο ίδιος ο Γέρος του Μοριά

800.000 λίρες ήταν το ονομαστικό δάνειο που οδήγησε σε εμφύλιο για την διανομή του.

Το δικαστικό έγγραφο δείχνει ότι «αγαπήθηκε» με μία κοπέλα περισσότερο από όσο επέτρεπαν τα ήθη της κοινωνίας.

Λίγοι γνωρίζουν σήμερα που βρίσκονται θαμμένοι πολλοί από τους γνωστότερους ή αφανείς αγωνιστές της επανάστασης του 1821, στους οποίους το ελληνικό έθνος οφείλει την ανεξαρτησία του.

Στην διπλωματία και τη γεωπολιτική δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες και αδελφά έθνη.

Ο αποκαλούμενος «Τουρκοφάγος» απεβίωσε τυφλός και ανήμπορος. Ετάφη δίπλα στον Θ. Κολοκοτρώνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Διέθεσε όλη της την περιουσία στον αγώνα αλλά το κράτος δεν αναγνώρισε τη συμβολή της

Τον Ιανουάριο του 1806, δεκαπέντε χρόνια πριν από την επανάσταση, οι Τούρκοι αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τους κλέφτες της Πελοποννήσου, οι οποίοι είχαν γίνει κράτος εν κράτει. Μεγαλύτερος όλων και πιο ενοχλητικός για την Υψηλή Πύλη, ήταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Τον μήνα εκείνο έφθασε στην Τριπολιτσά ο αφορισμός των κλεφτών από το […]

Το 1821 είναι ημερομηνία-σταθμός για την απαρχή της Ελληνικής Επανάστασης. Ύστερα από 4 αιώνες σκλαβιάς κάτω από τον τουρκικό ζυγό, ο αγώνας για την απελευθέρωση ξεκίνησε από την Πελοπόννησο, από την πόλη της Καλαμάτας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ελληνικό έθνος αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα και μια άμεση λύση έπρεπε να βρεθεί από την Κυβέρνηση […]

Τα νομοσχέδια θα έπρεπε να αναγνωσθούν δημοσίως και στις 12 Απριλίου, ο ναός της Μεταμόρφωσης πλημμύρισε από κόσμο.

Το κράτος θα ήταν αυτόνομο υπό την επικυριαρχία της Γαλλίας. Η κυβέρνηση του δυαδικού αυτού προτεκτοράτου θα ήταν δημοκρατική με ίσο αριθμό μουσουλμάνων και χριστιανών βουλευτών. Είχε δοθεί μάλιστα εντολή σε επιφανείς νομομαθείς της Κέρκυρας να προχωρήσουν στη διεργασία ενός δημοκρατικού Συντάγματος.

Ο γέρος του Μοριά, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, συμβούλεψε τα παιδιά του να είναι πάντα μονιασμένα.

Ο Διόγος παρουσιάσθηκε στον Αλή πασά και του αποκάλυψε τα πάντα σχετικά με αυτήν την πανελλήνια συνωμοσία. Επίσης, του παρέδωσε τις συμβολικές λέξεις και φράσεις των Φιλικών καθώς και τα συνθηματικά νοήματα.

Σε μια επιστολή του προς τον υποπρόξενο της Αυστρίας στη Ζάκυνθο, ο Κιουταχής τον ευχαριστούσε για τις ελληνικές εφημερίδες , και ιδιαίτερα για τα μεσολογγίτικα «Ελληνικά Χρονικά» που του είχε στείλει και του ανέφερε ότι έβλεπε με μειδίαμα τις μάταιες ελπίδες των Ελλήνων.

Αν αγαπάει την πατρίδα του, πιο πολύ αγαπάει τα πλούτη και τη δύναμη. Αν είναι γενναίος και τολμηρός, είναι επίσης φιλοχρήματος και αρπακτικός…

Όσα χωριά αρνούντο να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Γέρου. Σε όλον τον Μοριά οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούντο.

Ο Γέρος για πρώτη φορά μίλησε στους στρατιώτες περί «χριστιανών» εχθρών της πατρίδας.

Τα γεγονότα που οδήγησαν στον δεύτερο εμφύλιο