Car walking. Oι ακτιβιστές που περπατούσαν πάνω στα αυτοκίνητα για να τα διώξουν από τα πεζοδρόμια

Τη δεκαετία του ’80 τα πιο γνωστά πρόσωπα στη Γερμανία ήταν ο Χέλμουτ Κολ, οι Scorpions και ο Μίκαελ Χάρτμαν.

Ο άνθρωπος που είχε κάνει άνω κάτω τις μεγαλουπόλεις με τον πρωτότυπο τρόπο διαμαρτυρίας του, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των πεζών.

Κάποτε βγήκε στο δρόμο να περπατήσει με την κοπέλα του.

Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα όμως, ανάγκαζαν το ζευγάρι να κάνει ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στο πεζοδρόμιο και το δρόμο.

Ο Χάρτμαν που είχε πλέον εκνευριστεί πολύ από το θράσος ορισμένων οδηγών, είπε στην κοπέλα του να αντί να περπατούν πάνω – κάτω από το πεζοδρόμιο, να περπατούν πάνω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Η ιδέα αυτή του έγινε εμμονή και αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα κατά των αυτοκινήτων. Στο στόχαστρο του ήταν αυτοί που πάρκαραν σε διαβάσεις πεζών, σε πάρκα, πάνω στα πεζοδρόμια και οπουδήποτε αλλού δεν επιτρεπόταν.

Στους δρόμους του Μονάχου ο κόσμος έβλεπε τον Χάρτμαν να πατάει πάνω σε καθρέπτες, να ανεβαίνει στο καπό, στην οροφή και στο πόρτ μπαγκάζ των ΙΧ προκαλώντας βαθουλώματα στα «νεύρα» των λαμαρινών και γρατσουνιές. «Ο λόγος που πατούσα πάνω στα αυτοκίνητα ήταν να διώξουμε τους οδηγούς από τα πεζοδρόμια.

Ήθελα να φοβούνται πως θα τους πατούσαν οι πεζοί και ότι θα γρατζουνιστεί η καλογυαλισμένη επιφάνεια της περιουσίας τους», δήλωνε στα γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης.

Χωρίς να το καταλάβει δημιούργησε ένα μικρό κίνημα για τα δικαιώματα των πεζών, οι οποίοι μιμούμενοι τον Χάρτμαν έκαναν car walking.

Οι αντιδράσεις των οδηγών όπως ήταν φυσικό τον ενέπλεκαν συχνά σε καυγάδες, αλλά πολλοί πεζοί τον χειροκροτούσαν και τον ενθάρρυναν.

Με τον καιρό εξέλιξε την τεχνική του και δεν προκαλούσε καμία φθορά στα ΙΧ. Οι οδηγοί όμως τρόμαζαν όταν τον έβλεπαν να περπατάει πάνω στα αυτοκίνητα.

Όταν καλούσαν την αστυνομία, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα αφού τα οχήματα δεν είχαν καμία ζημιά.

Τη διετία 1988-89 περπάτησε πάνω σε 1500 αυτοκίνητα και τον συνέλαβαν επτά φορές.

Τις έξι τον απάλλαξαν και στην τελευταία υπήρχε ένα μικρό βαθούλωμα στο καπό, για το οποίο δεν πλήρωσε τίποτα.

Άλλοτε στεκόταν στη μέση του δρόμου, παρακωλύοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα την κυκλοφορία. Ήταν το δεύτερο χτύπημα του Χάρτμαν που ονομάστηκε Street Walking.

Το σκεπτικό περίπου παρόμοιο με το car walking. Αφού οι πεζοί είναι υποχρεωμένοι να παρακάμπτουν τα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο, πρέπει και οι οδηγοί να παρακάμπτουν τους πεζούς στο δρόμο.

Σε μια από αυτού του τύπου δράσεις του, έστησε κολατσιό στη μέση κεντρικού δρόμου στο Μόναχο ή περνούσε μαζί με την παρέα του τον δρόμο όταν τα φανάρια ήταν κόκκινα.

Οι καυγάδες με τους οδηγούς έδιναν και έπαιρναν, προκαλώντας τον εκνευρισμό της αστυνομίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις δενόταν πίσω από φορτηγάκια και σερνόταν στο δρόμο.

Το 1995 ένα δικαστήριο έκρινε ότι το Street Walking ήταν επικίνδυνο για την οδική κυκλοφορία και ο Χάρτμαν οδηγήθηκε δύο φορές σε ψυχιατρείο, για μικρό χρονικό διάστημα.

Αν και έγινε προσπάθεια να του καταλογιστεί μειωμένη αντίληψη, ο ακτιβιστής δικαιώθηκε στο ανώτερο δικαστήριο.

Τη δεκαετία του 2000 η δράση του περιορίστηκε, αλλά συνέχισε να δραστηριοποιείται για τα δικαιώματα των πεζών, παραδίδοντας σεμινάρια και αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρίες που κινούνται με καροτσάκια.

Παρακολουθείστε το video με τη δράση του Μίκαελ Χάρτμαν.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Flickr

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η σφαγή της Κου Κλουξ Κλαν και του ναζιστικού κόμματος. Δολοφόνησαν πέντε διαδηλωτές. Η «άγνοια» της αστυνομίας και οι λευκοί ένορκοι που αθώωσαν όλους τους κατηγορούμενους…