Μπάμπης, ο μετανάστης που άνοιξε το πρώτο ελληνικό ανθοπωλείο στη Νέα Υόρκη. Σε λίγα χρόνια ο Σύνδεσμος Ανθοπωλών ήταν ελληνική υπόθεση. Πώς κατάφεραν οι Έλληνες να διαπρέψουν στο εμπόριο γουναρικών και γλυκών στην Αμερική

ΠΗΓΗ: Οι Ελληνοαμερικανοί, Μπάμπης Ι. Μαρκέτος, Τα Νέα

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική επιδόθηκαν και στο εμπόριο των λουλουδιών. Αρχικά ήταν πλανόδιοι μικροπωλητές αλλά σιγά σιγά άρχισαν να ανοίγουν δικά τους ανθοπωλεία.

Η παραδοσιακή ιστορία αναφέρει ότι ο πρώτος Έλληνας ανθοπώλης στη Νέα Υόρκη ήταν ο Κωνσταντίνος Μπάμπης, που ήρθε το 1852 στην Αμερική ως ναύτης σε ένα ιστιοφόρο.

Ο Μπάμπης έγινε ανθοπώλης κατά λάθος. Λέγεται ότι μια μέρα είχε μαζέψει λουλούδια, από τους κήπους που τότε βρίσκονταν ακόμη κατά μήκος της 42ας οδούς και στεκόταν κρατώντας το μπουκέτο στα χέρια του χαζεύοντας τους διαβάτες.

Σε μια στιγμή τον πλησίασε μια κυρία, του έδωσε ένα δολάριο και πήρε από τα χέρια του το μπουκέτο. Τον είχε εκλάβει για μικροπωλητή.

Ο Μπάμπης σκέφτηκε ότι με τα λουλούδια θα μπορούσε να βγάλει άνετα τον επιούσιο. Την άλλη μέρα, μάζεψε περισσότερα λουλούδια, τα έφτιαξε σε μπουκέτα και στάθηκε σε μια γωνία περιμένοντας πελάτες.

Φαίνεται ότι η επιχείρηση πήγε καλά, γιατί ο Μπάμπης όχι μόνο δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, αλλά σε λίγο καιρό νοίκιασε μια παράγκα και εγκατέστησε το πρώτο ελληνικό ανθοπωλείο. Αργότερα και άλλοι μετανάστες επιδόθηκαν στο εμπόριο των λουλουδιών και άνοιξαν ανθοπωλεία σε διάφορες πόλεις.

Ένας από τους πιο πετυχημένους ανθοπώλες στην Νέα Υόρκη, ήταν ο Κ. Γιάτρας, ο οποίος μάλιστα είχε και ιδιόκτητο ανθοκήπιο στην Λονγκ Άϊλαντ.

Το 1902 υπήρχαν στη Νέα Υόρκη είκοσι ελληνικά ανθοπωλεία και το 1907 ιδρύθηκε και ο σύνδεσμος ανθοπωλών, του οποίου η ετήσια χοροεσπερίδα έφτασε να αποτελεί γεγονός για την Ομογένεια της Νέας Υόρκης και να δίδεται στο περίφημο Ουώλτωρφ Αστόρια.

Ακόμη και σήμερα, πολλά από τα καλύτερα ανθοπωλεία στις μεγάλες αμερικανικές πόλεις ανήκουν σε Έλληνες. Σε πολλές περιπτώσεις οι απόγονοι των πρώτων ανθοπωλών έχουν στραφεί προς άλλα επαγγέλματα και επιχειρήσεις.

Με την ευκαιρία της 200ετηρίδος των Η.Π.Α., το αμερικανικό περιοδικό Νιούσγουϊκ περιέλαβε στο μωσαϊκό των αντιπροσωπευτικών Αμερικανών, τον Γιώργη Ζέρβα, ο οποίος ζούσε στο Σικάγο και εξακολουθούσε να πουλά λουλούδια έξω από ένα σούπερ-μάρκετ παρά τα 100 του χρόνια.

Ο γραφικός αυτός Έλληνας ανθοπώλης, που έφτασε στην Αμερική πριν από πολλές δεκαετίες, έδωσε μια χαρακτηριστική απάντηση σε δημοσιογράφο που τον ρώτησε αν του αρέσει η Αμερική: “Δεν ντρέπεσαι και που με ρωτάς; Αν δεν μ’άρεσε θα έμενα τόσα χρόνια;”

Τα ζαχαροπλαστεία

Ένας άλλος επιχειρηματικός κλάδος που δεν απαιτούσε αρχικά πολλά κεφάλαια, ήταν η παρασκευή και το εμπόριο γλυκών.

Πρωτοπόροι στον κλάδο αυτό ήταν ο Ελευθέριος Πηλάλας από τα Βρέσθενα της Σπάρτης και ο Παναγιώτης Χατζητήρης από τη Σμύρνη.

Στο Σικάγο ευδοκίμησε πολύ η εταιρία De Mets η οποία ιδρύθηκε το 1900 από τον Κωνσταντίνο Δημογιαννάκη, και επίσης η εταιρία Andes Candies, που ίδρυσε το 1919 ο Ανδρέας Κανέλλος.

Η εταιρία ζαχαροπλαστικής Joy Candy Shoppes ιδρύθηκε επίσης στο Σικάγο το 1920 από τον Παναγιώτη Στεφανόπουλο και τον Αλέξανδρο Κανέλλο.

Στη Νέα Υόρκη ο Θωμάς Καρβέλ ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος της γνωστής ομώνυμης αλυσίδας καταστημάτων παγωτού.

Τα γουναράδικα

Η βιομηχανία γουναρικών αποτελούσε έναν από τους κυριότερους επιχειρηματικούς κλάδους στους οποίους διέπρεψαν πολλοί ομογενείς. Η στροφή των ελλήνων μεταναστών προς την κατασκευή και την εμπορία των γουναρικών ανάγεται στις αρχές του περασμένου αιώνα. Οι Καστοριανοί ιδίως, που άρχισαν να έρχονται στην Αμερική περί το 1900, είχαν ιδιαίτερη πείρα στην κατασκευή γουναρικών, επειδή από την εποχή ακόμα του Βυζαντίου η περιοχή της Καστοριάς ήταν κέντρο βιομηχανίας γουναρικών.

Πρωτοπόρος στον κλάδο ήταν ο Κ. Σκαπέρδας ο οποίος πήγε στην Αμερική πριν από το 1900. Αλλά ο Σκαπέρδας ήταν πρωτίστως έμπορος και είχε διαπρέψει ήδη στο εμπόριο γουναρικών στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Λειψία. Δεν ήταν συνηθισμένος μετανάστης και ούτε απέβλεπε σε μόνιμη εγκατάσταση στην Αμερική. Τελικά, γύρισε στην Ευρώπη.

Τις πραγματικές βάσεις της ελληνικής βιομηχανίας γουναρικών στον Νέο Κόσμο, τις έβαλαν οι αδερφοί Γιάγκου, Καστοριανοί και αυτοί, που ήρθαν ως μετανάστες λίγο πριν από το 1900.

Στην αρχή εργάστηκαν ως τεχνίτες σε αμερικανικές επιχειρήσεις γουναρικών στο Μανχάταν. Οι αδερφοί Γιάγκου, αφού μάζεψαν λίγα χρήματα, άνοιξαν δική τους επιχείρηση, στην οποία προσέλαβαν συμπατριώτες τους, που μετά το 1900 άρχισαν να έρχονται σε μεγάλους αριθμούς. Αργότερα, οι αδερφοί Παπατίνα άνοιξαν δική τους επιχείρηση στην περιοχή του Γκρίνγουτς Βίλατζ. Μέσα σε λίγα χρόνια, πριν από το 1912, είχαν κιόλας δημιουργηθεί πάνω από 40 ελληνικές επιχειρήσεις γουναρικών στη Νέα Υόρκη.

Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις κατασκευής γουναρικών ελληνικής ιδιοκτησίας, όπως για παράδειγμα η εταιρία Christie Brothers των αδερφών Παπαχρήστου, η εταιρία James Liakos and Sons, η Marvin Furs του Κώστα Μαυροβίτη, η Mink Mar, η Petkanas Brothers  και πολλές άλλες.

Οι βιομηχανίες αυτές παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες ακριβών γουναρικών, που διοχετεύονταν στα μεγάλα καταστήματα των αμερικανικών μεγαλουπόλεων.

ΠΗΓΗ: Οι Ελληνοαμερικανοί, Μπάμπης Ι. Μαρκέτος, Τα Νέα

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Γιατί τα πρώτα μαγαζιά που άνοιξαν οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική ήταν στιλβωτήρια. Σε μερικά χρόνια είχαν καταφέρει να τους ανήκουν τα περισσότερα καταστήματα στο Σικάγο, τη Νέα Υόρκη και τη Βοστόνη