Αυτοψία στο πιο επικίνδυνο μονοπάτι στην Ελλάδα. Βρίσκεται σε γκρεμό στο φαράγγι του Βίκου και προκαλεί ίλιγγο (βίντεο)

Στα Ζαγοροχώρια και πιο συγκεκριμένα στο Μονοδένδρι, βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής του Βίκου.  Από την Μονή ξεκινάει το μονοπάτι τα οποίο χαρακτηρίζεται ως το πιο επικίνδυνο στην Ελλάδα.

Οι πρώτοι που διέσχισαν αυτό το μονοπάτι ήταν ασκητές που διέμεναν πριν από εκατοντάδες χρόνια στην περιοχή.

Πρόκειται για ένα στενό πέρασμα, κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, που κινείται επάνω από το φαράγγι του Βίκου. Το φάρδος του επιτρέπει να κινείται μετά βίας ένα άτομο, ενώ ο γκρεμός σε κάποια σημεία ξεπερνά ακόμα και τα 500 μέτρα.

Όποιος θελήσει να το διασχίσει, το κάνει με δική του ευθύνη.

Εξαιτίας της επικινδυνότητάς του, συνήθως οι  πεζοπόροι ορειβάτες φτάνουν μέχρι τα πρώτα 200 μέτρα του μονοπατιού. Σε κάποια σημεία το θέαμα γίνεται τρομακτικό, καθώς παρατηρούνται πολύ συχνά κατολισθήσεις, όπως προειδοποιεί μια η πινακίδα στην είσοδο του μονοπατιού.

Όσοι το περπάτησαν, αναφέρουν ότι η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν στη διαδρομή συναντήθηκαν με κάποιον που ερχόταν από την αντίθετη πλευρά:

“όλοι θέλουν να είναι από τη μέσα μεριά και όχι από τη μεριά της αβύσσου…”

Η Μονή Αγίας Παρασκευής

Στο Μονοδένδρι, την ιδιαίτερη πατρίδα των μεγάλων ευεργετών αδελφών Ριζάρη, δεσπόζει εδώ και 600 χρόνια το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.

Η μονή βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού της χαράδρας του Βίκου. Το φαράγγι  θεωρείται το πιο βαθύ του κόσμου με βάθος κοντά στα 1000 μέτρα.

Αυτό που κάνει να ξεχωρίζει το μοναστήρι είναι η κατασκευής του ολοκληρωτικά από πέτρα. Το μοναστήρι που είναι πλέον εγκαταλελειμμένο, ιδρύθηκε το 1413–1414.

Σύμφωνα με επιγραφή πάνω από την πύλη του, η μονή ιδρύθηκε όταν ο ηγέτης της Ηπείρου ήταν ο Δεσπότης Κάρολος Α΄ Τόκκος.  

Χτίστηκε από τους κατοίκους του γειτονικού χωριού Βίτσα, με προσωπικά έξοδα ενός ντόπιου άρχοντα, του βοεβόδα Μιχαήλ Θεριανού. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θεριανός έχτισε το μοναστήρι ως πράξη ευχαριστίας για την σωτηρία της κόρης του που υπέφερε από μια ανίατη ασθένεια.

Η εκκλησία είναι μια μικρή βασιλική, με μόνο έναν σηκό και ξύλινη στέγη, που περιβάλλεται από τα κελιά των μοναχών. Οι τοιχογραφίες του ναού χρονολογούνται εν μέρει από τις αρχές του 15ου αιώνα.

Στο βόρειο τοίχο υπάρχει τοιχογραφία  του δωρητή Θεριανού, της συζύγου και των παιδιών του. Οι απεικονίσεις είναι ενδεικτικές του κώδικα ενδυμασίας εκείνης της εποχής.

Από τη βεράντα του παρεκκλησίου, που έχει σχεδιαστεί κατάλληλα, οι επισκέπτες μπορούν να δουν με ασφάλεια από ψηλά το φαράγγι.

Ορισμένες σπηλιές βρίσκονται στη μέση της τραχιάς πλευράς του Βίκου, βόρεια και ανατολικά του μοναστηριού, όπου οι ερημίτες και οι διωγμένοι Χριστιανοί αναζήτησαν καταφύγιο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Για τον ίδιο λόγο, χτίστηκαν ορισμένες μικρές κατοικίες περίπου το 1816.

Δείτε στο βίντεο του Χρήστου Παναγιώτου το επικίνδυνο μονοπάτι πάνω από το φαράγγι του Βίκου: