“Ας κοιμόμουν μ αυτή τη γυναίκα κι ας με κρεμούσαν μετά”. Η ευχή που έγινε πραγματικότητα. Βασίλισσα Μαργκό, η πανέμορφη γαλλίδα που ο αδελφός της βασάνιζε και εκτελούσε τους εραστές της

Ο βασιλιάς της Γαλλίας, Ερρίκος Γ’, τον μισό χρόνο της ζωής του τον αφιέρωνε εναλλάξ στα όμορφα αγόρια και σε κρίσεις μετάνοιας, όπου αυτομαστιγωνόταν δημοσίως και τον άλλο μισό στη βεντέτα που είχε ανοίξει με την ωραία αδελφή του, τη Μαργαρίτα.

Η Μαργκό, όπως ήταν γνωστή, είχε ακόρεστη όρεξη για άνδρες.

Η σχέση μαζί της συχνά ήταν θανατηφόρα, χάρη στον περιφρονημένο αδελφό της.

Στην πραγματικότητα ήταν κάμποσα από τα μέλη τη οικογένειας των Βαλουά που φρόντιζαν να κάνουν την ερωτική ζωή της Μάργκο, φονική.

Ήταν η μικρότερη και η πιο εντυπωσιακή από τις τρεις κόρες του Ερρίκου Β’ και της Αικατερίνης των Μεδίκων.

Όταν ήταν 19, η φιλόδοξη μητέρα της την πάντρεψε με τον Βουρβόνο εξάδελφό της, τον βασιλιά Ερρίκο της Ναβάρας.

Ήταν ένα κυνικό πολιτικό συνοικέσιο, το οποίο σκόπευε να στηρίξει τις σχέσεις με το μικροσκοπικό βασίλειο που ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία.

Ακόμη και αν οι νεόνυμφοι είχαν ερωτευτεί ο ένας τον άλλον, πράγμα που σίγουρα δεν συνέβη, όποια ευτυχία κι αν μοιράστηκαν θρυμματίστηκε λίγες μόνο ημέρες μετά τον γάμο τους.

Η μητέρα της Μαργκό, η καθολική Αικατερίνη των Μεδίκων, είχε αναμειχθεί σε μία συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία ενός ηγέτη των Ουγενότων, δηλαδή των Γάλλων προτεσταντών.

Ο φόνος ήταν προγραμματισμένος για αμέσως μετά τον γάμο, αλλά το σχέδιο απέτυχε.

Φοβούμενη ότι ο ρόλος της θα αποκαλυπτόταν και θα οδηγούσε σε βίαιη προτεσταντική εξέγερση, η Αικατερίνη και ο γιος της, ο βασιλιάς Κάρολος ΙΧ , ξεκίνησαν με μυστικότητα μια γενικευμένη σφαγή των Ουγενότων που είχαν συγκεντρωθεί στο Παρίσι, για να γιορτάσουν την ένωση μια καθολικής Γαλλίδας πριγκίπισσας με τον προτεστάντη βασιλιά της Ναβάρας.

Το περιστατικό, το οποίο έμεινε στην ιστορία ως η Σφαγή της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου, ήταν “σπουδαίο” γαμήλιο δώρο.

Υπολογίζεται ότι σφαγιάστηκαν 3 χιλιάδες άνθρωποι στο Παρίσι και 70 χιλιάδες σε όλη τη χώρα, όταν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν.

Παρά το γεγονός ότι η Μαργκό, βασίλισσα πλέον της Ναβάρας, κατάφερε να σώσει τον σύζυγό της, ώστε να μη δολοφονηθεί μέσα στην αιματηρή φρενίτιδα, δεν τον γλύτωσε από τη φυλακή.

Τόσο η Μαργκό όσο και ο Ερρίκος ήταν εξαιρετικά παθιασμένοι άνθρωποι, απλώς εντελώς αταίριαστοι.

Αναζητώντας απελπισμένα ικανοποίηση, η βασίλισσα Μαργκό βρήκε τον πρώτο, από τους πολλούς καταδικασμένους εραστές της όχι πολύ καιρό μετά τον γάμο της.

Το όνομά του ήταν Ζοζέφ ντε Μπονιφάς ντε λα Μολ και η οικογένειά της τον απεχθανόταν.

Αφού κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του βασιλιά Καρόλου ΙΧ, ο Λα Μον βασανίστηκε αγρίως.

Του ξερίζωσαν τα νύχια και του έσπασαν τα κόκαλα.

Μετά αποκεφαλίστηκε αλλά όχι πριν στείλει χαιρετίσματα στη Μαργκό από το ικρίωμα.

Λέγεται ότι η αλλόφρων βασίλισσα παρήγγειλε μυστικά να αποσύρουν το κεφάλι του εραστή της από την κοινή θέα και να της το φέρουν για να το θάψει.

Μετά την εκτέλεση του Λα μολ, η Μαργκό απέκτησε μερικούς εραστές ακόμη, οι οποίοι ήταν αρκετά τυχεροί, ώστε να ξεφύγουν παρά τρίχα από την οργή της οικογένειάς της.

Μετά, θέλοντας να ξεφύγει από τον αδελφό της, Ερρίκο, που ήταν πια βασιλιάς της Γαλλίας, και από τον αποξενωμένο σύζυγό της, τον βασιλιά της Ναβάρας, η Μαργκό μετακόμισε στη γαλλική πόλη Αζάν.

Βλέποντας τη γοητευτική βασίλισσα για πρώτη φορά, ένας νεαρός αξιωματικός ονόματι Ομπιάκ, εκστασιάστηκε.

“Ας κοιμόμουν μόνο μία φορά με αυτή τη γυναίκα”, αναφώνησε, “κι ας με κρεμούσαν μετά”.

Σύντομα θα πραγματοποιούσε και τις δύο ευχές του.

Όταν η πόλη της Αζάν λεηλατήθηκε από τις δυνάμεις του βασιλιά, ο Ομπιάκ βοήθησε τη Μαργκό να δραπετεύσει.

Κάποια στιγμή έγιναν εραστές, γεγονός που θα το πλήρωνε ακριβά.

Όταν ο Ομπιάκ αιχμαλωτίστηκε, ο Ερρίκος Γ’ ανήγγειλε, ότι η βασίλισσα μητέρα τον είχε ικετεύσει να βάλει “να τον κρεμάσουν παρουσία αυτής της άθλιας γυναίκας, στην αυλή του κάστρου του Ισόν, ώστε να μπορέσει να το δει πολύς κόσμος”.

Ο άτυχος εραστής κρεμάστηκε ανάποδα.

Πριν καλά καλά σταματήσει να αναπνέει, ο Ομπιάκ διαμελίστηκε και τον πέταξαν σε ένα τάφο

Ο Δον Χουάν της Αυστρίας είχε πει κάποτε για τη Μαργκό: “Μοιάζει περισσότερο με θεά του Παραδείσου, παρά με επίγεια πριγκίπισσα. Οι χάρες της προορίζονται, μάλλον, για να καταστρέφουν τους άνδρες, παρά για να τους σώζουν. Η ομορφιά της στάλθηκε για να μας καταδικάσει”. Μια σειρά από κακότυχους εραστές απέδειξε ότι η παρατήρηση του Δον Χουάν ήταν απολύτως ακριβής.

Με τον καιρό, η κάποτε εκθαμβωτική ομορφιά της Μαργκό άρχισε να ξεθωριάζει, αλλά το ίδιο άρχισε να παρακμάζει και η ισχύ της τυραννικής οικογένειάς της.

Μετά τον θάνατο της μητέρας της και τη δολοφονία του αδελφού της Ερρίκου – και τα δύο συνέβησαν το 1589 – ήταν η τελευταία που απέμεινε από τη δυναστεία των Βαλουά.

Καθώς ο γαλλικός νόμος απαγόρευε στις γυναίκες να κληρονομούν τον θρόνο, το στέμμα πέρασε στον κοντινότερο άρρενα συγγενή.

Συνέπεσε να είναι ο από καιρό αποξενωμένος σύζυγός της, ο οποίος έγινε ο βασιλιάς Ερρίκος Δ!

Με αυτόν άρχισε η δυναστεία των Βουρβόνων, Γάλλων βασιλέων.

Μια ειλικρινής φιλία αναπτύχθηκε ανάμεσα στο άτεκνο ζευγάρι και, έναντι ενός παχυλού διακανονσιμού, η Μαργκό συμφώνησε να διαζευχθεί τον Ερρίκο, για να μπορέσει αυτός να ξαναπαντρευτεί και να αποκτήσει οικογένεια.

Παχύσαρκη και βαριά όσο γερνούσε, φορώντας συχνά μια μικρή ξανθιά περούκα, η Μαργκό άρχισε να μοιάζει με καρικατούρα του παλιού εαυτού της.

Όσο γλεντούσε την ελευθερία της, τόσο μεγάλωνε η σεξουαλική ορμή της.

Εκεί που κάποτε μόνο ευγενείς κύριοι μοιράζονταν το κρεβάτι της, τώρα σε αυτό φιλοξενούσε μια σειρά από αρρενωπούς, αλλά ασήμαντους νεαρούς, ανάμεσα στους οποίους ο γιος ενός ντόπιου χαλκωματά, ένας βοσκός, ένα περιπλανώμενος μουσικός και ο γιος ενός μαραγκού.

Η πρώην βασίλισσα αντάμειβε πλουσιοπάροχα τους άνδρες της, δίνοντάς τους θέσεις και τίτλους, ακόμη και κανονίζοντάς τους προνομιούχους γάμους μερικές φορές.

Ένας πάντως την έκανε έξαλλη, όταν αποδείχθηκε υπερβολικά αφοσιωμένος σύζυγος στην υπηρέτρια που είχε διαλέξει γι’ αυτόν η Μαργκό, αφήνοντας την ίδια έξω στον κρύο να τον περιμένει.

ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Τον αποκαλούσαν «βασιλιά της σαχλαμάρας», σκηνοθετούσε κρίσεις θρησκοληψίας και αυτομαστιγωνόταν δημόσια για τιμωρία. Ο Ερρίκος Γ΄είχε αντρικό χαρέμι και έφερε τη Γαλλία στο χείλος της χρεοκοπίας…