Αργοστόλι- Ληξούρι. Η κόντρα που κρατάει αιώνες και ξεκίνησε από τον Μεσαίωνα. Τα βίαια ξεσπάσματα και ο ρόλος των Βενετών

Εδώ και αιώνες το Αργοστόλι και το Ληξούρι διατηρούν μια σχέση ανταγωνισμού. Η διαμάχη τους κρατά από τον 17 αιώνα. Οι δύο γειτονικές πόλεις διεκδικούσαν τα πρωτεία της Κεφαλλονιάς μέχρι που η πρωτεύουσα του νησιού μεταφέρθηκε στο Αργοστόλι και η κόντρα αναζωπυρώθηκε…

Ανάμεσα τους δεν ήταν λίγες οι φορές που ξέσπασαν ακόμη και βίαια επεισόδια τα οποία στη σύγχρονη εποχή έχουν εκτονωθεί, αν και η αντιπαλότητα υπάρχει έστω και σε ήπιο επίπεδο.

Στην περίπτωση της Κεφαλλονιάς το Ληξούρι θεωρεί ότι αδικείται. Η πόλη χρονολογείται σε έγγραφα από το 1534. Στην απογραφή του 1583 καταγράφηκαν 581 κάτοικοι. Με τα χρόνια ο πληθυσμός της αυξανόταν, ενώ  η πόλη αναπτυσσόταν, πουλούσε τα δικά της προϊόντα και οι Ληξουριώτες ήταν φημισμένοι έμποροι.

Το Αργοστόλι ένας νεότερος οικισμός, σύμφωνα με τον περιηγητή Sain Sauveur ήταν “ένα μικρό μέρος, που βρισκόταν σε άθλια κατάσταση”.

Η μεταφορά της πρωτεύουσας

Με αυτά τα δεδομένα η απόφαση των Ενετών να μεταφέρουν το 1757 την πρωτεύουσα στο Αργοστόλι, άναψε φωτιές. Το Ληξούρι κρίθηκε ακατάλληλο να γίνει η νέα πρωτεύουσα  με κριτήρια ότι δεν είχε ασφαλές λιμάνι και ήταν απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα μέρη του νησιού. Αντίθετα, το Αργοστόλι ήταν στο κέντρο του νησιού, διέθετε ένα φυσικό και ασφαλές λιμάνι και βρισκόταν στο γεωμετρικό κέντρο του νησιού.

Οι Ληξουριώτες δεν μπόρεσαν να δεχτούν αυτήν την απόφαση. Έτσι το 1757 ήταν το ορόσημο της κόντρας των δύο πόλεων. Σύμφωνα με τους ιστορικούς οι Ληξουριώτες διαμαρτυρήθηκαν και εξέφρασαν τη διαφωνία τους με γραπτά αιτήματα προς την κυβέρνηση. Ζητούσαν μάλιστα για την πόλη τους Πρωτοδικείο και Υγειονομείο. Το αίτημα τους απορρίφθηκε και οι Ληξουριώτες αντέδρασαν βίαια. Ξεσηκώθηκαν και ήταν έτοιμοι να στραφούν εναντίον της κεντρικής διοίκησης στο Αργοστόλι. Ωστόσο στην πόλη έφτασαν γάλλοι στρατιώτες, που κατάφεραν να τους σταματήσουν.

Κυβέρνηση Ληξουρίου

Το 1799 αποφασίστηκε η ίδρυση Πρωτοδικείου και Υγειονομείου, γεγονός που έδωσε στους Ληξουριώτες την ελπίδα ότι μπορεί να αποκτήσουν και την πρωτεύουσα του νησιού. Η απόφαση τελικά δεν έγινε πράξη, καθώς αναβλήθηκε από την Σύγκλητο. Από τη στιγμή που το αίτημα των Ληξουριωτών δεν ικανοποιήθηκε, οι ίδιοι ξεκαθάρισαν την πρόθεση τους να διαχωριστούν διοικητικά και να ιδρύσουν τη δικιά τους ανεξάρτητη κυβέρνηση.

Οι βίαιες συγκρούσεις

Για δύο χρόνια, από το 1800-1802 επικράτησαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο πόλεων.

Το 1800 μάλιστα οι Ληξουριώτες επιτέθηκαν στο Αργοστόλι και παραβίασαν σπίτια, το Αρχειοφυλάκιο και την κατοικία του Διοικητή. Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Ο πρόεδρος της Ιονίου Συγκλήτου ανήσυχος για τις εξεγέρσεις στην Κεφαλλονιά, έστειλε τον Ιωάννη Καποδίστρια (μετέπειτα πρώτος Κυβερνήτης του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους)  να επαναφέρει την τάξη. Αν και κατάφεραν να κατευνάσουν τα πνεύματα, οι Ληξουριώτες διόρισαν δικούς τους ανθρώπους να διοικούν την πόλη τους και οι αρχηγοί τους έφτιαξαν μια διακήρυξη. Σύμφωνα με αυτή απαγορευόταν κάθε προσπάθεια προσέγγισης η επικοινωνίας του Αργοστολίου! Το 1802 το Ληξούρι υποχώρησε και η κόντρα άρχισε να σβήνει…

Ο Λασκαράτος δέχτηκε δώρο… κέρατα

Τα επόμενα χρόνια η κόντρα συνεχίστηκε χωρίς ωστόσο βίαιες συγκρούσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εισαγωγή νέων σταθμών για τα υγρά το 1894, τα οποία ίσχυαν μόνο στο Ληξούρι.

Όπως περιγράφει ο Κεφαλλονίτης ιστορικός Άγγελος Διονύσιος Δεμπόνος, αυτό που αποτελούσε καινοτομία ήταν τα ισοδύναμα των πολλαπλασίων των ισχυόντων τότε σταθμών για τα υγρά.

Για παράδειγμα, το μέτρο για το κρασί, το σέκιο, αντιστοιχούσε σε 20 αγγλικά λίτρα.

Αφού ο νέος κανονισμός τέθηκε σ’ εφαρμογή, ισοδυναμούσε με 21.5 λίτρα. Αυτός ο κανονισμός υπογράφτηκε από τον αρχηγό της αστυνομίας στο Ληξούρι και από το Νομάρχη του νησιού. Ενώ το υπόλοιπο νησί χρησιμοποιούσε τα παλιά μέτρα, οι Ληξουριώτες αποφάσισαν να χρησιμοποιούν τα δικά τους.

Έτσι παρότι το εμπόριο τους βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, δημιουργούσαν στους υπόλοιπους σοβαρά προβλήματα.

Οι Ληξουριώτες αστυνομικοί απέρριψαν τα προηγούμενα μέτρα υγρών επειδή “δεν ήταν αληθινά”.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, όταν διορίστηκε στο Ληξούρι νέος αρχηγός της αστυνομίας και στο νησί νέος Νομάρχης, διεξήχθη έλεγχος τιμών. Ο Νομάρχης επανέφερε στο Ληξούρι τα κανονικά μέτρα υγρών.

Η διαμάχη πήρε διάφορες διαστάσεις καθώς ακόμη και το άγαλμα του ληξουριώτη ποιητή, Ανδρέα Λασκαράτου, έχει στηθεί στο Ληξούρι με γυρισμένη την πλάτη στο Αργοστόλι. Οι Ληξουριώτες μάλιστα υποστηρίζουν ότι θέλουν ο ποιητής τους να κοιτά την πόλη τους και μην αντικρίζει τους αντίπαλους τους. Άλλοι λένε ειρωνικά ότι τους έχει γυρισμένα τα οπίσθιά του.

Αυτή δεν ήταν η μόνη φορά που ο σατιρικός ποιητής έγινε πρωταγωνιστής στην κόντρα των δύο πόλεων. Στην ονομαστική του εορτή ο Ανδρέας Λασκαράτος δέχτηκε ένα δώρο από έναν ορκισμένο του εχθρό. Άνοιξε περίεργος το δέμα και αντίκρισε με έκπληξη το περιεχόμενο του. Στο δώρο βρήκε …κέρατα. Το υπονοούμενο ήταν ότι η συζυγός του τον απατούσε.

Γρήγορα έκλεισε το κουτί και περίμενε να ανταποδώσει το δώρο. Ο εχθρός του λεγόταν Νικόλας και γιόρταζε μετά από λίγες μέρες. Έτσι ο Λασκαράτος στη γιορτή του έφτιαξε μια ανθοδέσμη από τον κήπο του και του την έστειλε. Το δώρο του περιείχε ένα σημείωμα, στο οποίο ο κεφαλλονίτης ποιητής έγραφε: «Έκαστος προσφέρει από αυτά που έχει. Χρόνια Πολλά».

Σήμερα και οι δύο περιοχές είναι ακμάζουσες, υπηρεσίες και δυναμικούς κατοίκους που συντελούν στην ανάπτυξη της Κεφαλλονιάς.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Η μεγαλύτερη κόντρα πλοίων στο Αιγαίο, όπως την περιγράφει ο καπετάνιος που την ξεκίνησε. Παναγία Τήνου εναντίον Ναϊάς. Γιατί οι πλοιοκτήτες πίεζαν τους καπετάνιους να μπαίνουν πρώτοι στα λιμάνια