Αρχαιολόγοι στην Ινδία βρήκαν προϊστορικό τάφο άντρα που θεωρούν ότι είχε βιώσει το “μουκτί”, δηλαδή την απελευθέρωση του πνεύματος από το σώμα! Γιατί θεωρούν πειστήριο τον κόκκινο κύκλο;

Μία ομάδα Ινδών αρχαιολόγων ανακάλυψε τα ερείπια ενός αρχαίου τάφου που συνδέεται με την κατάσταση του «μουχτί» (mukthi).

Η λέξη «μουχτί» προέρχεται από τη γλώσσα Σάνσκριτ και περιγράφει μία ψυχική κατάσταση που παρατηρείται σε ανατολικές θρησκείες, όπως τον ινδουισμό και τον βουδισμό.

Οι ινδουιστές πιστεύουν ότι κάθε ψυχή μετενσαρκώνεται μετά τον θάνατο, σχηματίζοντας έτσι έναν κύκλο που αποτελείται από τη γέννηση, τον θάνατο και μετά, την αναγέννηση.

Το «μουχτί» επιτυγχάνεται όταν κάποια ψυχή έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ισορροπίας και τελειότητας, που καταφέρνει να «σπάσει» τον κύκλο της ζωής και να μην αναγεννηθεί.

Πιστεύουν ότι η ψυχή του θα απελευθερωθεί από το σώμα και δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στη «φυλακή» της γης.

H απελευθέρωση αυτή σηματοδοτεί το τέλος του ταξιδιού της ψυχής και γι’ αυτό θεωρείται ως ο τελικός σκοπός κάθε ανθρώπου αλλά και κάθε δημιουργίας.

Οι αρχαιολόγοι στην Ινδία ερευνούν μια τέτοια περίπτωση, καθώς πιστεύουν ότι η σορός ενός ανθρώπου, που εντόπισαν μέσα σε ένα συγκρότημα προϊστορικών μνημείων σε ένα χωριό στην περιοχή Ταμιλ Ναντού, βίωσε μια τέτοια κατάσταση «μουχτί». 

Οι επιστήμονες ερεύνησαν δύο προϊστορικά μνημεία τα οποία βρέθηκαν άθικτα, ενώ τα άλλα τρία βρίσκονται σε κακή κατάσταση.

Το ένα από τα δύο καλοδιατηρημένα μνημεία έχει ύψος 1.2 και το άλλο 2 μέτρα. Το μεγαλύτερο από τα δύο καλύπτεται από μία μεγάλη πλάκα μήκους 12 μέτρων.

Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Narayanamoorthy είναι πιθανόν να ζυγίζει γύρω στους δύο τόνους.

Στη μέση του τάφου υπάρχει ένας κόκκινος κύκλος 8 εκατοστών, με μια κόκκινη βούλα στο κέντρο του κύκλου. Ο αρχαιολόγος Subash Chandira Bose, που ειδικεύεται στην ερμηνεία των συμβόλων, πιστεύει πως ο κύκλος δείχνει ότι ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτό το προϊστορικό μνημείο είχε καταφέρει να βιώσει την κατάσταση μουχτί.

«Αυτός ο μεγάλος κύκλος με την κόκκινη βούλα σηματοδοτεί αυτό που αποκαλούμε παραβουθάμ», δήλωσε ο Bose στους Τάιμς της Ινδίας.

«Δηλαδή», συνέχισε ο αρχαιολόγος, «πρόκειται για την αιωνιότητα χωρίς αναγέννηση και ένα τέτοιο σύμβολο βρέθηκε στο Ταμιλ Ναντού για πρώτη φορά. Συνήθως υπήρχαν δυο ή και περισσότεροι κύκλοι στις ταφόπλακες».

Το παραβουθάμ (paravutham) είναι μια κατάσταση όπου ο άνθρωπος δεν διακρίνει ούτε μέρα ούτε νύχτα, αλλά ούτε το αίσθημα της πείνας.

Η βούλα μέσα στον κόκκινο κύκλο είναι αρχαίο σύμβολο με πολλές ερμηνείες πέραν αυτών του Ινδουισμού.

Στην αρχαία Αίγυπτο ήταν σύμβολο του θεού του ήλιου, Ρα, ενώ στη μυστικιστική παράδοση της Καμπάλα είναι το σύμβολο του Kether στο δέντρο της ζωής.

Η εποχή του σιδήρου στην Ινδία περιγράφεται στο βιβλίο «Peninsular India» του Τ. Badminton που εκδόθηκε το 1823 και άρχισε να ερευνάται πιο συστηματικά το 1948.

Ακολούθησαν άλλες έρευνες το 1953, 1956, 1959 και 1968, οι οποίες έδωσαν το έναυσμα για περισσότερες ακαδημαϊκές μελέτες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70.

Η εποχή του σιδήρου χαρακτηρίζεται από προϊστορικά μνημεία που βρίσκονται σε διάφορα σημεία της Ινδίας και τα οποία μοιάζουν στην εμφάνιση με αυτά της δυτικής Ευρώπης.

Μερικά από αυτά βρίσκονται σε ανυψωμένα σημεία .

Περιέχουν συνήθως ανθρώπινα υπολείμματα καθώς επίσης και προσωπικά αντικείμενα όπως αγγεία, όπλα και εργαλεία, τσεκούρια, κοσμήματα , χάνδρες και άλλα διακοσμητικά.

Κάποια από αυτά τα μνημεία αποτελούν τμήματα μεγαλύτερων συγκροτημάτων από μεγάλους λίθους και ογκώδεις πλάκες.

Υπάρχουν περίπου 2.000 τέτοια προϊστορικά μνημεία σε όλη την Ινδία , κυρίως στις περιοχές Καματάκα, Κεράλα και Ταμίλ Ναντού .

Όπως και τα ευρωπαϊκά μνημεία, τα μνημεία της Ινδίας έχουν την είσοδό τους προς την ανατολή ή τον βορρά, ενώ κάποια από αυτά ευθυγραμμίζονται με τον ανατέλλοντα ήλιο. Πολλά λειτουργούσαν ως τάφοι και άλλα ως μνημεία.

ΠΗΓΗ: timesofindia,  academia.edu