Από news247, της Μαργαρίτας Πουρνάρα
«Λοιπόν, θα σας διηγηθώ πως ήταν η πρώτη μου επαγγελματική συνάντηση με τον Μάκη Μάτσα …» λέει με την χαρακτηριστική του φωνή, ο Γιάννης Πάριος, μπροστά στο κοινό που κρέμεται κυριολεκτικά από το στόμα του στην κατάμεστη αίθουσα του Megaron Plus. Ήταν την περασμένη Πέμπτη, στην εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου «Πίσω από την Μαρκίζα», στο οποίο ο Μάτσας που «έβγαλε» στην δισκογραφία μια «χρυσή» (και πλατινένια!) γενιά, μιλά για την σαραντάχρονη καριέρα του στον χώρο.
«Περίμενα έξω από το γραφείο του, από τις 11 το πρωί μέχρι και τις 3 το μεσημέρι όταν τελικά με δέχθηκε. Έτσι γινόταν τότε και καλά έκανε που με άφησε να περιμένω. Όταν επιτέλους μπήκα μέσα και αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε, ο Μάκης άναψε τσιγάρο. Σε λίγο χτύπησε η πόρτα και εμφανίστηκε ο πατέρας του ο Μίνως. Τον βλέπω με μια ξαφνική κίνηση να σβήνει το τσιγάρο στην παλάμη του. Όχι από φόβο για τον γονιό του. Αλλά από σεβασμό. Ήταν άλλες οι εποχές τότε».
Άλλωστε αν διαβάσει κανείς την έκδοση των 400 και πλέον σελίδων, αντιλαμβάνεται και κάτι ακόμα. Η μεγαλύτερη «μαγκιά» του Μάκη Μάτσα δεν ήταν μόνο να διακρίνει χαρισματικούς τραγουδιστές, συνθέτες και στιχουργούς. Κυρίως ήταν να ξέρει πως θα τονίσει τις δεξιότητές τους και θα καλύψει τα αδύνατα σημεία τους, με τις κατάλληλες συνεργασίες, τις ενορχηστρώσεις, τις διαφορετικές εκτελέσεις κοκ. Κοινώς να παίζει τον ρόλο του «μαέστρου» όχι μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και στην υλοποίηση της παραγωγής, από το πρώτο στάδιο μέχρι το τελευταίο.
Όταν ο Γιάννης Πάριος υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο, ήταν ακόμα φαντάρος. Όμως, ο νεαρός τραγουδιστής αρνείτο με πείσμα να συμπεριλάβει ένα τραγούδι στην ηχογράφηση με το σκεπτικό ότι δεν πήγαινε καθόλου στην φωνή του να το τραγουδήσει. Ο Μάτσας επέμεινε, πάτησε πόδι. Τελικά ο Πάριος συμφώνησε. Και το «Ποτέ δεν σε ξεχνώ» έγινε η σούπερ επιτυχία.
Το 1971, ο Μάτσας ανακάλυψε μια ακόμα φωνή, της Χαρίκλειας Ρουπάκα, που πήγε στην πρώτη συνάντηση μαζί με τη μητέρας της. Ήταν το ξεκίνημα της Αλεξίου.
Δείτε το βίντεο με την κοινή εμφάνιση Πάριου-Αλεξίου στην εκδήλωση για την κυκλοφορία του βιβλίου του Μάκη Μάτσα με ιστορίες από τα 40 χρόνια παρουσίας του στην ελληνική μουσική σκηνή. Τραγουδούν το “Κόκκινο Γαρύφαλλο”.
Κυματώδης ήταν και η σχέση με τον Θεοδωράκη. Μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισαν τα «18 Λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», έρχεται η απόλυτη δισκογραφική κυριαρχία του συνθέτη. Μετά όμως από μερικά χρόνια, σημειώνεται μια κάμψη που θα ενοχλήσει τον Θεοδωράκη, ο οποίος γράφει ολόκληρο βιβλίο με τίτλο «Star System», κατηγορώντας τον Μάτσα ότι εκείνος σκαρφίστηκε ένα σύστημα στο οποίο παραγκωνίζονται οι συνθέτες και βγαίνουν στον αφρό οι τραγουδιστές. Με τα χρόνια, η ένταση άρχισε να εξαφανίζεται μέχρι που οι δύο άνδρες τα βρήκαν. Πανδαμάτωρ χρόνος….
Στο βιβλίο του Μάτσα, “Πίσω απ’ τη Μαρκίζα. 40 χρόνια ελληνικής μουσικής όπως την έζησα”, εκτός από τα περιπετειώδη παιδικά του χρόνια – καθώς η εβραϊκής καταγωγής οικογένειά του κατέφυγε στο βουνό για να γλιτώσει από τους Γερμανούς – βλέπουμε να περνάει σαν νερό ολόκληρη η επαγγελματική του ζωή. Μια χώρα να βγαίνει από την φτώχεια και το λαϊκό τραγούδι να ζυμώνεται με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Ταυτόχρονα, οι διάσημοι του τραγουδιού, σκιαγραφούνται με ιστορίες, ειπωμένες από την δική του σκοπιά μεν, με ειλικρίνεια αλλά και με γλυκύτητα, χωρίς πικρίες. Σαν να βλέπεις την «φόδρα» τους, τις πιο μύχιες πλευρές, την προσωπικότητα τους μακριά από τα φώτα της σκηνής, μέσα από τον τρόπο που συμπεριφέρονταν σε συμφωνίες, συμβόλαια, κόντρες, την άνοδο και την κάμψη στην καριέρα τους.
Για τον Βαμβακάρη, που έκανε τις πρώτες του ηχογραφήσεις όταν τον εμπιστεύτηκε ο Μίνως Μάτσας:
«Αφεντικό έχω κάτι τραγουδάκια να σου παίξω» του είχε πει και έβγαλε από την τσέπη του παλτού του ένα μπαγλαμαδάκι. Μαζί κουβαλούσε και ένα μπουζούκι, ένα σχεδόν άγνωστο όργανο στην τότε δισκογραφία. Βλέπουμε στα πρώτα του βήματα τον Τσιτσάνη που ως νεαρός φοιτητής που ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά από τα Τρίκαλα και έπαιζε μπουζούκι για να βγάλει τα προς το ζην. Ο Μίνωας Μάτσας ενώ τον ανακάλυψε και έκανε συμφωνία μαζί του, προτίμησε να χάσει το τεράστιο αυτό ταλέντο για να μην σπάσει το λόγο που είχε δώσει στον συνθέτη Μπάμπη Μπακάλη για τον τίτλο ενός τραγουδιού. Ο Τσιτσάνης αποχώρησε εκνευρισμένος που δεν πέρασε το δικό του και η δισκογραφική έχασε το μεγαλύτερο όνομα της εποχής.
Διαβάζουμε για την έναρξη της συνεργασίας με τον Καζαντζίδη και την Μαρινέλλα το 1963: Λίγο πριν πέσουν οι υπογραφές στο συμβόλαιο, ο Στέλιος βγαίνει από δωμάτιο για ένα τηλεφώνημα και όλοι τον περιμένουν να εμφανιστεί αλλά αργεί. Σε λίγο βγαίνει και η τραγουδίστρια. Στο διάδρομο ακούγεται η φωνή της «Άκου να δεις Στέλιο. Αν εσύ δεν φοράς παντελόνια, φοράω εγώ. Πάμε μέσα!». Και τον έπεισε να επιστρέψει. Ομως η η επαγγελματική τους σχέση με τον Μάτσα πέρασε από τα 40 κύματα, με τον Καζαντζίδη να υπογράφει αργότερα σε άλλη εταιρεία και το θέμα του συμβολαίου του να εξελίσσεται σε θρίλερ, με τεράστιες επιτυχίες αλλά και κόντρες που έφτασαν στα άκρα.
Ο Μάτσας θυμάται τα πρώτα βήματα του Νταλάρα. Όταν τον πρωτοάκουσε ένιωσε μια ανατριχίλα από το μοναδικό μέταλλο της φωνής του. Προσπάθησε να τον πείσει να συναντηθούν στο γραφείο με τον Γιώργο Νταράλα (το κανονικό του όνομα) ο οποίος αρνήθηκε, διότι θα ξαναέπιανε δουλειά σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων απογοητευμένος από τις πολλαπλές απόπειρες να πείσει σε ακροάσεις για το ταλέντο του.
Η πίεση του Μάτσα απέδωσε και ο νεαρός μπήκε στο στούντιο.
Και η συνεργασία με τον Τόλη Βοσκόπουλο, ήταν από τις πιο σημαντικές. Ο τραγουδιστής δούλευε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με την Δούκισσα: «Είχε μια ανεπιτήδευτη μεγαλοπρέπεια, έναν αέρα πριγκιπικό σαν να είχε ανατραφεί από γονείς αρχοντικής οικογένειας» γράφει, παρότι ο πατέρας του Τόλη, ασχολείτο με το χονδρεμπόριο φρούτων. Αλλο ένα περιστατικό είναι στο απόγειο της καριέρας του τραγουδιστή όταν όλοι οι ανταγωνιστές του έταζαν γη και ύδωρ, αλλά εκείνος τίμησε την συμφωνία του, αφήνοντας κενό το ποσό της αμοιβής για να το συμπληρώσει από μόνος του ο Μάτσας.
Από το γραφείο του πέρασε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και ο Νίκος Καρβέλας. “Ο Νίκος γράφει πολύ ωραία τραγούδια” μου λέει ο Πάρης (Σαρφατής) και ο Καρβέλας σπεύδει αμέσως να γίνει πιο συγκεκριμένος, για να μην έχω την παραμικρή απορία για το πως θα μπορούσα να τα αξιοποιήσω: “Τα έχω γράψει για τους Beatles”, μου διευκρινίζει.
Είχα ήδη αρκετά χρόνια στη δισκογραφία και επομένως ήμουν συνηθισμένος να ακούω πολλά απρόβλεπτα και παράδοξα […] Χαμογέλασα και του είπα ότι θα ήταν μάλλον δύσκολο ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ και ο Τζον Λένον να πάρουν τα τραγούδια του, γιατί οι Beatles είχαν την … κακή συνήθεια να ερμηνεύουν σχεδόν αποκλειστικά δικές τους συνθέσεις. Πάντως προθυμοποιήθηκα να τα ακούσω και προς μεγάλη μου έκπληξη τα βρήκα πολύ ενδιαφέροντα! Καθώς όλοι είχαν ξενόγλωσσους στίχους, ρώτησα αμέσως τον Νίκο αν γράφει και τραγούδια στα ελληνικά.
Ήταν απόλυτος, όπως έμελλε να είναι και στην συνέχεια της ζωής του: “Όχι, δεν γράφω ελληνικά τραγούδια. Ούτε μου αρέσουν, αλλά ούτε και με ενδιαφέρουν”.
Το λεύκωμα του Μάκη Μάτσα Πίσω από την Μαρκίζα το όποιο περιέχει και συλλεκτικό DVD με σπάνιο αδημοσίευτο υλικό κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr