«Από το κεφάλι μου ως τον πισινό μου και δεν μπορώ να μάθω την αλήθεια!» Τα θυμόσοφα αστεία του Κολοκοτρώνη

του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και έχει διασωθεί πληθώρα αστείων που συνήθιζε να λέει σε φίλους του.

Ο Γεώργιος Τερτσέτης, ο οποίος μαζί με τον Πολυζωΐδη είχαν αρνηθεί να καταδικάσουν τον Κολοκοτρώνη στη δίκη του το 1834, αργότερα υπήρξε ο βιογράφος του και κατέγραψε τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη, όπως του τα εξιστορούσε. Όμως, ο Τερτσέτης μάζεψε και πολύ υλικό για τη ζωή του Κολοκοτρώνη το οποίο δημοσίευσε σε βιβλία χωριστά από τα απομνημονεύματά του. Σ’ ένα απ’ αυτά τα βιβλία με τον τίτλο, «Ο Γέρων Κολοκοτρώνης» έχει διασώσει διάφορες αστείες ιστορίες που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διηγούταν στους φίλους του σε μεγάλη ηλικία.

Απ’ αυτές τις ιστορίες έχουμε επιλέξει ορισμένες που θεωρούμε ως τις πιο αστείες και χαρακτηριστικές του χιούμορ του Γέρου του Μοριά.

Το κρινολίνο

Την πρώτη φορά που κατέβηκε στην Αθήνα, που είχε πρόσφατα γίνει πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, και γύρισε στο Ναύπλιο, οι φίλοι του τον ρώτησαν τι το καινούργιο τον είχε εντυπωσιάσει στην πρωτεύουσα. Η απάντησή του ήταν:

Είδα πράγμα όπου δεν το είδα άλλη φορά, τόσων χρονών όπου είμαι. Οι γυναίκες ως τα τώρα ήξευρα πως εφούσκωναν απ’ ομπρός, εις τας Αθήνας είδα ότι φουσκώνουν από πίσω.

Ο Κολοκοτρώνης στο σημείο αυτό αναφερόταν στο «κρινολίνο», μόδα που είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19^ου αιώνα σε ευρωπαϊκές χώρες και έφθασε και στην Ελλάδα μέσω των ξένων και Ελλήνων του εξωτερικού που ήλθαν μετά την Επανάσταση. Το κρινολίνο ήταν ένας συρμάτινος σκελετός που οι γυναίκες φορούσαν γύρω από τη μέση τους και πάνω στον οποίο ακουμπούσαν τα μεσοφόρια και το φουστάνι. Με τον τρόπο αυτό προσπαθούσαν να δείξουν ότι έχουν μέση δακτυλίδι, βασικό χαρακτηριστικό της γυναικείας ομορφιάς εκείνη την εποχή. Όμως, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα φουστάνια να φουσκώνουν γύρω από τη μέση τους, ιδιαίτερα στο πίσω μέρος.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το βασανιστικό ρούχο που φορούσαν οι γυναίκες τον 19ο αιώνα. Ευθύνεται για τραυματισμούς και θανάτους γυναικών. Λιποθυμούσαν, υπέφεραν και προκαλούσαν πολλές ζημιές αλλά και βλάβες σε ζωτικά τους όργανα

Ένα από τα αγαπημένα αστεία που έλεγε σε μεγάλη ηλικία

 Η κουκουβάγια είχε βρωμίσει πολύ τη φωλιά της, κι αποφάσισε να πάει να φωλιάσει αλλού. Είπε το σκοπό της σ’ ένα γείτονα, τον κούκο.

«Του κάκου βασανίζεσαι, όσο παίρνεις μαζί σου και τον πισινό σου…» είπε ο κούκος.

Όταν πια έμενε στην Αθήνα, λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του έβγαλε ένα σπυρί στα οπίσθιά του. Φώναξε κάποιον να το δει για να του πει πόσο μεγάλο ήταν: «Είναι σαν ρεβίθι» είπε στον Κολοκοτρώνη. Όμως καθώς οι μέρες περνούσαν ο Κολοκοτρώνης πονούσε και φώναξε ένα άλλο να το δει το σπυρί: «Είναι σαν καρύδι» του είπε. Φώναξε τότε ένα άλλο να το δει και του είπε ότι ήταν μεγάλο σαν αυγό. Τότε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είπε την περίφημη φράση:

«από το κεφάλι μου ως τον πισινό μου και δεν μπορώ να μάθω την αλήθεια!».

Πηγή: Γεώργιος Τερτσέτης, «Γέρων Κολοκοτρώνης», Αθήνα, 1846.