«Θέλω να γίνω διάσημος δολοφόνος». Ο κατά συρροή δολοφόνος που δελέαζε και δολοφονούσε μόνο ομοφυλόφιλους. Τηλεφωνούσε στην αστυνομία και κορόιδευε επειδή δεν μπορούσαν να τον πιάσουν

Ο Κόλιν Ιρέλαντ ήταν από τους πιο επικίνδυνους κατά συρροή δολοφόνους της Αγγλίας τη δεκαετία του 1990.

Έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο «μακελάρης των γκέι», αφού όλα τα θύματα του ήταν ομοφυλόφιλοι άνδρες.

Ο Ιρέλαντ αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και είχε περάσει πολύ άσχημα παιδικά χρόνια.

Σε ηλικία 16 ετών μπαινόβγαινε στη φυλακή για κλοπές, βανδαλισμούς και εμπρησμούς, ενώ είχε εισαχθεί και σε αναμορφωτήριο για τη βίαιη συμπεριφορά του.

Πώς προσέλκυε και σκότωνε τα ανυποψίαστα θύματα

Όταν ενηλικιώθηκε, αποφάσισε ότι θα σκότωνε όσους γκέι μπορούσε.

Τους θεωρούσε εύκολους στόχους και πίστευε ότι κανένας δεν θα νοιαζόταν για τα ‘’βδελύγματα της κοινωνίας’’, όπως τους αποκαλούσε.

Τα βράδια πήγαινε στο γκέι μπαρ ‘’Coleherne’’ στο δυτικό Λονδίνο. Εκεί, σύχναζαν για να βρουν ερωτικούς συντρόφους. Φορούσαν φανταχτερά ρούχα και μαντήλια, τα οποία ανάλογα με το χρώμα τους υποδείκνυαν το προτιμώμενο ρόλο του καθενός.

Ο Ιρέλαντ εντόπιζε τους παθητικούς και τους σαδομαζοχιστές. Τους πλησίαζε και τους ακινητοποιούσε.

Εκείνοι από την πλευρά τους το δέχονταν πρόθυμα, αφού πίστευαν ότι επρόκειτο για κάποιο σεξουαλικό παιχνίδι.

Στη συνέχεια τους πήγαινε στο σπίτι του, τους έγδυνε, τους έδενε χειροπόδαρα και τους έριχνε στο κρεβάτι.

Είχε πλούσιο εξοπλισμό και σύνεργα όπως χειροπέδες, σκοινιά, μαστίγια και στολές μεταμφίεσης.

Φορούσε πλαστικές σακούλες στα ανυποψίαστα θύματα προκαλώντας ασφυξία και τα σκότωνε.

Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Επειδή ήταν άνεργος εκείνη την περίοδο,  αποσπούσε από τα πτώματα χρήματα και τιμαλφή, για να μπορεί να ταξιδεύει από και προς το Λονδίνο και να ψάχνει για τα επόμενα θύματά του.

Στη συνέχεια, καθάριζε εξονυχιστικά το διαμέρισμα, ώστε να μην αφήσει κανένα ίχνος, που να τον συνδέει με τους φόνους.

Έμενε στο σπίτι μέχρι το πρωί, ώστε να αποφύγει να κινήσει υποψίες μέσα στη νύχτα.

Τα προκλητικά τηλεφωνήματα σε αστυνομία και εφημερίδες

Ο Ιρέλαντ μετά τη διάπραξη των ειδεχθών εγκλημάτων, συνήθιζε να παίρνει τηλέφωνο στην αστυνομία και να τη χλευάζει επειδή δεν μπορούσε να τον πιάσει και να τον οδηγήσει στη φυλακή.

Είχε φτάσει στο σημείο να επικοινωνήσει με τις εφημερίδες «The Samaritans» και «The Sun» λέγοντας: «Θέλω να γίνω διάσημος κατά συρροή δολοφόνος».

Η εξιχνίαση των εγκλημάτων

Συνολικά ο “μακελάρης των γκέι” είχε δολοφονήσει 5 άνδρες σε διάστημα τεσσάρων μηνών.

Οι αρχές από την πρώτη στιγμή έκαναν έρευνες, αλλά δεν μπορούσαν να συνδέσουν τους φόνους μεταξύ τους.

«Υπάρχει η υποψία ότι η αστυνομία καθυστερεί λόγω ομοφοβίας και δεν χειρίζεται σωστά τις υποθέσεις», έγραφαν τα πρωτοσέλιδα της εποχής.

Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις και γρήγορα τα μέλη της γκέι κοινότητας ενημερώθηκαν ότι κυκλοφορούσε ελεύθερος ένας φονιάς, ώστε να είναι πιο προσεκτικά.

Τελικά, έπειτα από μήνες, η αστυνομία κατάφερε να βγάλει άκρη και να εντοπίσει το δράστη.

Η σύλληψη του δράστη

Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι ένα από τα θύματα, ο Εμμανουέλ Σπίτερι είχε επιβιβαστεί σε  τρένο μαζί  με τον Ιρέλαντ για να πάνε στο διαμέρισμα του, όπου έγινε το φονικό.

Η κάμερα ασφαλείας τους είχε καταγράψει στο σταθμό «Charing Cross» του σιδηροδρόμου. Η αστυνομία πήρε το βίντεο στην αστυνομία και το έδωσε σε τηλεοπτικά δίκτυα.

Ο Ιρέλαντ  όταν το είδε, αποφάσισε να πάει στις αρχές και να πει ότι εκείνος ήταν ο άνδρας στο πλευρό του Σπίτερι, χωρίς όμως να παραδεχτεί ότι ήταν ο δολοφόνος.

«Άφησα το Σπίτερι στον διαμέρισμα με έναν άλλον άνδρα», υποστήριξε.

Τα αποτυπώματα ωστόσο, που βρέθηκαν στο σπίτι του Άντριου Κολλιέρ, ενός άλλου θύματος, ταίριαζαν απόλυτα με του Ιρέλαντ.

Η αστυνομία συνδύασε τους δύο φόνους και τον συνέλαβε.

Η ομολογία και η παραπομπή σε δίκη

Ο Ιρέλαντ κατηγορήθηκε για δύο ανθρωποκτονίες, του Κολλιέρ και του Σπίτερι, ενώ ομολόγησε ότι διέπραξε άλλες τρεις.

Δήλωσε στον ανακριτή ότι ο ίδιος δεν ήταν ομοφυλόφιλος.

Πρόσθεσε ότι δεν είχε πρόβλημα με τους γκέι, ούτε επιθυμούσε να τους εκδικηθεί για κάποιο λόγο.

Απλά τους θεωρούσε εύκολο στόχο, για να τους δελεάσει και να τους παρασύρει.

Ψυχολόγοι που τον εξέτασαν, τον χαρακτήρισαν «ψυχασθενή».

Η καταδίκη και ο θάνατος στη φυλακή

Το Δεκέμβριο του 1993, ο Ιρέλαντ οδηγήθηκε σε δίκη. Αποδέχτηκε όλες τις κατηγορίες και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Ο δικαστής Τζάστις Σάτς τόνισε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας: «Είναι (ο Ιρέλαντ) εξαιρετικά τρομακτικός και επικίνδυνος.

Το να αφαιρείς μια ανθρώπινη ζωή αποτελεί ωμή βαρβαρότητα και αίσχος. Το να αφαιρείς πέντε αποτελεί μακελειό. Δεν πρόκειται να βγει ποτέ από τη φυλακή».

Ο Κόλιν Ιρέλαντ πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 2012 στη φυλακή

Wakefield.

Αρχικά ο θάνατος του αποδόθηκε σε φυσικά αίτια. Λίγους μήνες αργότερα, έγινε γνωστό ότι είχε πνευμονοπάθεια, ενώ υπέστη και έμφραγμα.