Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Από το τσιπουράδικο στην Καρδίτσα στην κορυφή της Ευρώπης. Είχε σταματήσει τον πρωταθλητισμό για 8 χρόνια

Το τηλέφωνο της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη από χθες (Τρίτη 16/8) δεν σταματά να χτυπάει. Το «χρυσό κορίτσι» από την Καρδίτσα δυσκολεύεται, όπως παραδέχεται και η ίδια, να διαχειριστεί αυτή τη δημοσιότητα, ωστόσο με σεμνότητα – όπως αρμόζει σε κάθε κορυφαίο αθλητή – μίλησε για την σπουδαία διάκριση στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το «Πρακτορείο FM104,9».

Περιέγραψε τα συναισθήματά της, λίγες ώρες μετά την «πρωτιά» στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου στα 35 χιλιόμετρα βάδην, επισημαίνοντας πως η επιτυχία… χρόνια δεν κοιτά.

«Η αλήθεια είναι πως νιώθω λίγο περίεργα. Ξαφνικά σε ψάχνουν και σε αναζητούν όλοι. Ίσως κάποιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν τέτοια επιτυχία. Ακόμη κι εγώ δεν ξέρω αν μπορώ. Χρειάζεσαι πρώτα χρόνο να ηρεμήσεις και να το συνειδητοποιήσεις» παραδέχθηκε η γεννημένη στην Καρδίτσα πρωταθλήτρια Ευρώπης, τονίζοντας πως «… περίμενα ότι θα είμαι μέσα στα μετάλλια. Πάλεψα γι’ αυτό και τελικά ήρθε το χρυσό».

Με χρόνο 2 ώρες και 47 λεπτά, η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη είχε την πολυτέλεια, στα τελευταία μέτρα, να πάρει την ελληνική σημαία και να τερματίσει ανεμίζοντάς την. «Ήταν ο σύζυγός μου εκεί, κοντά στον τερματισμό. Βρήκα την ευκαιρία, καθώς είχα αποσπαστεί από τις υπόλοιπες αθλήτριες, ήμουν περίπου 450 μέτρα μπροστά, οπότε μπόρεσα να πάρω την ελληνική σημαία αφού ήμουν σίγουρη πως έχω κερδίσει» ανακάλεσε στη μνήμη της, συμπληρώνοντας για την ώρα της απονομής: «Εύχομαι να το ζήσουν κι άλλα παιδιά και να ανέβουν στο βάθρο φέρνοντας μετάλλια στη χώρα μας. Εγώ δεν μπορούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου».

Για ένα μεγάλο διάστημα είχε σταματήσει το βάδην και τον πρωταθλητισμό, όπως φάνηκε όμως ήταν μια απλή παύση, καθώς επέστρεψε δριμύτερη και οι επιτυχίες άρχισαν να έρχονται η μια μετά την άλλη.

Πολλοί δεν της έδιναν τύχη, καθώς έχει κλείσει ήδη το 38ο έτος της ηλικίας της (γεννημένη στις 21 Μαρτίου 1984). Η ίδια, ωστόσο, κάθε άλλο παρά αγχώθηκε με την ηλικία της: «Είναι πολλοί λίγοι όσοι έχουν φτάσει σε αυτή την ηλικία και έχουν καταφέρει ανάλογες επιτυχίες. Αισθάνομαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά και προσήλωση στο στόχο. Νομίζω πως και οι νεότεροι θα πιαστούν από τη δική μου επιτυχία και θα προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο να την επαναλάβουν».

Η Αντιγόνη γεννήθηκε στην Καρδίτσα, όμως σύντομα η οικογένειά της μετακόμισε στην Αταλάντη, όπου έμεινε μέχρι τα 10 της χρόνια, όπως είχε πει σε αποκλειστική συνέντευξή της στο iefimerida.gr. Εκεί ήρθε σε επαφή με τον αθλητισμό, καθώς ασχολήθηκε με τη ρυθμική γυμναστική.

Το 1991, όταν οικογενειακώς επέστρεψαν στην Καρδίτσα, η μητέρα της άνοιξε το τσιπουράδικο «Το στέκι της Γιώτας», το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η αθλήτρια πέρασε τα παιδικά της χρόνια μέσα στο μαγαζί παρέα με τις τρεις αδελφές της.

«Στο τσιπουράδικο διαβάζαμε, τρώγαμε, παίζαμε. Εκεί είναι όλη μας η ζωή», είχε πει με χαμόγελο στο iefimerida.

https://twitter.com/HellenicOlympic/status/1559486719526948866?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1559486719526948866%7Ctwgr%5E627dbfea56e76985f645ab94201d8938f3048160%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.cnn.gr%2Fsports%2Fstory%2F324798%2Fh-never-give-up-antigoni-ntrismpioti-apo-to-tsipoyradiko-tis-karditsas-stin-koryfi-tis-eyropis

«Δεν ήμουν καθόλου καλή στην κολύμβηση και έβγαινα πάντα τελευταία στην κατάταξη στους αγώνες. Ήμουν πάντα πολύ αδύνατη και μικροκαμωμένη, με αποτέλεσμα, όταν το νερό της πισίνας ήταν κρύο, στο 20λεπτο να μελανιάζω και να βγαίνω. Η αλήθεια είναι πως έβρισκα κι εγώ δικαιολογίες για να βγω κάποιες φορές, λέγοντας πως πονάει η κοιλιά μου και πολλά τέτοια»

Μία ημέρα, την περίοδο που έδινε εξετάσεις για το αθλητικό σχολείο, είχε φύγει ένα μπαλάκι του τένις και καθώς πήγε να το πιάσει περπάτησε κάπως γρήγορα και έτυχε να τη δει ο μετέπειτα προπονητής της στον στίβο, Θανάσης Δεληγιάννης, ο οποίος έχει βγάλει πολλούς αθλητές.

«Εκείνη την ημέρα με είδε ο προπονητής και μου είπε να ασχοληθώ με το βάδην. Εγώ δεν ήθελα να το κάνω, γιατί πολύ απλά δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο αγώνισμα. Εκείνος επέμενε για χρόνια, μάλιστα ερχόταν στο τσιπουράδικο της μαμάς μου προκειμένου να με πείσει να ασχοληθώ. Θυμάμαι, μου έλεγε πως είμαι φτιαγμένη για το βάδην, γιατί είχε δει την τεχνική μου από τη στιγμή που πήγα να πιάσω το μπαλάκι του τένις. Μετά την επιμονή του πήγα να δοκιμάσω και μέσα σε τρεις μήνες βγήκα 8η σε Πανελλήνιους Αγώνες, ενώ την επόμενη χρονιά κέρδισα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ξεκίνησαν να έρχονται τα μετάλλια, οπότε άρχισε να μου αρέσει το βάδην. Επειδή είμαι εγωίστρια, έμπαινα μπροστά στην κούρσα και την πήγαινα όπως ήθελα… Αγάπησα το βάδην όταν πήρα το πρώτο μου μετάλλιο -αυτή είναι μια εικόνα που σε κρατάει. Μέχρι σήμερα συνεχίζω να αγαπώ βαθιά το άθλημά μου», είχε αναφέρει στη συνέντευξή της στο iefimerida.gr μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο.

Πληροφορίες από ΑΠΕ ΜΠΕ και iefimerida.gr