Ανδόρρα. Έχει το μέγεθος ελληνικού νησιού και προσελκύει ετησίως 10 εκατ. τουρίστες. Γιατί τα 2/3 του πληθυσμού της είναι ξένοι

Η Ανδόρρα είναι το έκτο μικρότερο κράτος της Ευρώπης. Το μέγεθός της είναι λίγο μεγαλύτερο από τη Ζάκυνθο και ο πληθυσμός της αντιστοιχεί στον πληθυσμό μιας συνοικίας της Αθήνας. Κι όμως, κάθε χρόνο, περίπου 10 εκατομμύρια τουρίστες επιλέγουν να την επισκεφθούν.

Απότομες κοιλάδες, χιονισμένες βουνοπλαγιές και ορμητικά ρέματα. Αυτή είναι η μορφολογία της Ανδόρρας. Κρυμμένη σε μία έκταση 468 τετρ. χιλιομέτρων ανάμεσα στα Πυρηναία, συνορεύει με την Ισπανία στα νοτιοδυτικά και με την Γαλλία στα βορειοανατολικά.

Παραδοσιακά, οι μόνιμοι κάτοικοι βιοπορίζονταν από την εκτροφή προβάτων και την καλλιέργεια καπνού, σίκαλης, σιταριού, ελιών, σταφυλιών και πατάτας.

Ωστόσο, τον τελευταίο μισό αιώνα, η δυναμική της χώρας έχει υποστεί δραστικές αλλαγές.

Φορολογικός παράδεισος

Η επίσημη γλώσσα της Ανδόρρας είναι τα καταλανικά και οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τις 78 χιλιάδες.

Παρόλα αυτά, τα δύο τρίτα του πληθυσμού δεν είναι γηγενείς, ούτε έχουν την υπηκοότητα της χώρας. Η πλειονότητα των μεταναστών είναι Ισπανοί, Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1950 ο πληθυσμός της Ανδόρρας ήταν μόλις 6.000. Από τότε μέχρι σήμερα, αυξάνεται σταθερά 10-20 χιλιάδες ανά δεκαετία.

Ο λόγος που η μετοίκιση στην Ανδόρρα γνωρίζει τέτοια άνθιση δεν είναι μόνο το μαγευτικό φυσικό τοπίο και η ήρεμη ζωή. Είναι κυρίως το φορολογικό καθεστώς. Η εισαγωγή προϊόντων γίνεται χωρίς τελωνειακούς δασμούς, οι φόροι είναι σχεδόν μηδενικοί, ενώ ακόμη και προϊόντα όπως αλκοολούχα ποτά, καπνός και ηλεκτρονικές συσκευές δεν υπάγονται σε κάποιο ειδικό -επιβαρυντικό- καθεστώς.

Έτσι, η Ανδόρρα αποτελεί έδρα πολλών επιχειρήσεων λιανικού εμπορίου, ενώ τα ποσοστά ανεργίας δεν ξεπερνούν το 2% -από τα χαμηλότερα στον κόσμο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι παρότι δεν είναι μέλος της της Ευρωζώνης, η Ε.Ε. έχει αναγνωρίσει κατ’ εξαίρεση το ευρώ ως επίσημο νόμισμα της χώρας.

Τουριστικός παράδεισος

Πέρα από πρόσφορο “φορολογικό έδαφος”, η Ανδόρρα φημίζεται εξίσου για το φυσικό της τοπίο. Οι απότομες πλαγιές και οι κάτασπρες βουνοκορφές, σε συνδυασμό με τα πολυτελή χειμερινά θέρετρα και τα χιονοδρομικά κέντρα την έχουν καθιερώσει ως έναν από τους κορυφαίους χειμερινούς προορισμούς στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το μικρό κράτος στα Πυρηναία προσελκύει ετησίως περί τους 10 εκατομμύρια τουρίστες. Το νούμερο αυτό είναι εντυπωσιακό αν το συγκρίνει κανείς με τον πληθυσμό της.

Ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες, που το χιόνι έχει λιώσει, πολλοί επιλέγουν να την επισκεφθούν για τις πεζοπορικές και αναρριχητικές διαδρομές της στο βουνό.

Για τους ντόπιους, όσους δηλαδή δεν έχουν μετοικήσει στην Ανδόρρα για το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, ο τουρισμός είναι η κύρια επαγγελματική ασχολία τους.

Ιστορική αναδρομή

Σε αντίθεση με άλλα μικρά κράτη της Ευρώπης, η Ανδόρρα μετράει πολλούς αιώνες ιστορίας. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ανεξάρτητη περιοχή το 819. Τότε, ο βασιλιάς των Φράγκων Λουδοβίκος ο Ευσεβής, γιος του Καρλομάγνου, εκχώρησε εδάφη της στον τοπικό επίσκοπο.

Αυτό δυσαρέστησε τους Γάλλους ευγενείς, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μία κόντρα μεταξύ Γάλλων και Ισπανών που διήρκεσε αρκετά χρόνια.

Επίσημα, η Πολιτεία της Ανδόρρας ιδρύθηκε το 1278, όταν η περιοχή περιήλθε τελικά στον κόμη της Φουά και στον επίσκοπο του Ουρζέλ. Τα δικαιώματα όμως της Κομητείας αυτής πέρασαν μετά από γάμο του Ερρίκου Δ΄ στο Γαλλικό Στέμμα. Έτσι, συνέχισε να βρίσκεται για πολλούς αιώνες υπό την προστασία του εκάστοτε βασιλιά.

Σήμερα, ενώ πλέον η Ανδόρρα έχει εκλεγμένο πρωθυπουργό, θεωρείται συμπριγκιπάτο. Δηλαδή οι δύο επίσημοι αρχηγοί του κράτους είναι ο πρόεδρος της Γαλλίας και ένας επίσκοπος από την Ισπανία. Η διαμάχη μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών επίσημα έχει λήξει. Ανεπίσημα, Ισπανία και Γαλλία εξακολουθούν να ανταγωνίζονται για το ποιος ασκεί μεγαλύτερη επιρροή στην Ανδόρρα.

Αρχική φωτογραφία: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Καρλομάγνος, ο θρυλικός βασιλιάς των Φράγκων που ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας της αναβιωμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πολεμούσε για 40 χρόνια και ο στρατός του ήταν εθελοντές που είχαν δικαίωμα στα λάφυρα