Αναγνωρίζετε έναν από τους πιο σημαντικούς και αγαπητούς καλλιτέχνες, που όλοι έχουμε τραγουδήσει τις συνθέσεις του; Ξεκίνησε την καριέρα του ως γραφίστας, αλλά με τη μουσική του σημάδεψε τη μεταπολίτευση

Το μικρό αγόρι της φωτογραφίας, γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Ήταν ο μοναχογιός του Αντρέα και της Δέσποινας, το γένος Μανάκη. Ο πατέρας του ήταν παντοπώλης και είχε μεταναστεύσει στην Αίγυπτο, από την Κύπρο το 1924 και συγκεκριμένα από το χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς, της Λάρνακας.

Είχε ανέμελα παιδικά χρόνια, γιατί η επιχείρηση του πατέρα του, τους πρόσφερε μια άνετη ζωή.

Στην Αλεξάνδρεια τελείωσε το δημοτικό, ενώ έδωσε το στίγμα του δυναμικού και επίμονου χαρακτήρα του λέγοντας ψέμματα στη δασκάλα του, ότι πονάει η μέση του, ώστε να του επιτρέψει να παρακολουθεί τα μαθήματα καθισμένος επάνω στο θρανίο. Συνέχισε ως μαθητής στο “Αβερώφειο”.

Εκεί εκδήλωσε το πρώτο του ενδιαφέρον για την μουσική και το τραγούδι. Το πρώτο του μουσικό όργανο ήταν ένα βιολί, πατέντα ενός τεχνίτη που το επιδείκνυε στο παζάρι, “μαγεύοντας” τα παιδιά δήθεν παίζοντας  μουσική.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο πατέρας του υπέκυψε στην επιθυμία του και του αγόρασε ένα βιολί. Οι μουσικές του σπουδές, ξεκίνησαν από το Εθνικό Ωδείο Αλεξάνδρειας, ενώ ο θείος του εμπλούτισε την συλλογή του με μια κιθάρα.

Μια άλλη αγαπημένη του ενασχόληση, ήταν η ζωγραφική.

Με σινική μελάνη και νερομπογιές, ζωγράφιζε τροβαδούρους που από τη μέση και κάτω ήταν κοκόρια ή πάπιες.

Το φθινόπωρο του 1955, έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Φαρμακευτική.

Ένα χρόνο αργότερα, μεταπήδησε στην Ανωτάτη Εμπορική, με σκοπό να πάρει πτυχίο Λογιστικής. Το 1959, εγκαταλείπει οριστικά τις σπουδές του, έχοντας πάρει την απόφαση να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Όμως η αγάπη του για το σχέδιο, τον οδηγεί στην σχολή γραφιστικής “Βακαλό”.

Δούλεψε ως γραφίστας σε διαφημιστικό γραφείο, ως διακοσμητής σε μικρομάγαζα αλλά έκανε και το πέρασμα του από την “ανωτάτην γκαρσονικήν”, όπως έλεγε.

Το 1961, γνωρίζει τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος θα μεσολαβήσει για την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.

Το πρώτο του τραγούδι, ήταν ένα μελοποιημένο ποίημα του Λόρκα, σε εκτέλεση του Γιώργου Μούτσιου, στην δισκογραφική εταιρεία Philips. Το τραγούδι αυτό έγινε ευρύτερα γνωστό, το 1974, όταν θα συμπεριληφθεί στον δίσκο “Τα τραγούδια του δρόμου”, ερμηνευμένο από τον ίδιο.

Το 1962, θα γίνει ιδρυτικό στέλεχος του Σ.Φ.Ε.Μ. (Σύλλογος Φίλων Ελληνικής Μουσικής), κι εκεί θα γνωριστεί με τους περισσότερους μετέπειτα καρδιακούς του φίλους και συνεργάτες. Ακολούθησαν ηχηρές συνεργασίες με τους Ρασούλη, Σαββόπουλο, Λ. Παπαδόπουλο, Νότη Μαυρουδή, Μαρία Φαραντούρη, Γιάννη Μαρκόπουλο.

Η φιλία του με την Χαρούλα Αλεξίου εξελίσσεται σε καρδιακή σχέση.

Κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του είναι: “Σ’ ακολουθώ”, “Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει”, “Όλα σε θυμίζουν”, “Άχ χελιδόνι μου”, “Τζαμάικα”.

Το 1961, γνωρίζει και τη μετέπειτα σύζυγο του Μάρω Λήμνου.

Το 1965 δημιουργεί ένα από τα τραγούδια που σημάδεψαν την μεταπολίτευση. Τ0 “Δρόμο”. Από την επόμενη χρονιά δένεται περισσότερο φιλικά και επαγγελματικά με τον Λ. Παπαδόπουλο.

Το επόμενο έτος ήταν το πιο ευτυχισμένο για εκείνον αφού ήρθε στον κόσμο η κόρη του Μυρσίνη.

Το 1971, γράφει την μουσική για την ταινία “Ευδοκία”, ενω έχουν ήδη προηγηθεί ο “Σταθμός” και οι “Θαλασσογραφίες”.

Το 1970, δίνει στον Στέλιο Καζαντζίδη δυο αγαπημένα του κομμάτια, το “Δεν θα ξαναγαπήσω” και το “Όταν βλέπετε να κλαίω”. Κάπου εκεί λήγει και και ο γάμος του, ενώ είχε ήδη μπει στη ζωή του η ενζενί του κινηματογράφου Δώρα Σιτζάνη, με την οποία παντρεύτηκαν. Πέθανε στη Μόσχα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982 ύστερα από ένα δεύτερο ισχυρό εγκεφαλικό.

Το αγοράκι της φωτογραφίας με τα έντονα μάτια, είναι ο σπουδαίος συνθέτης Μάνος Λοΐζος, που έφυγε σε ηλικία μόλις 45 ετών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ποιος είναι ο μικρός της φωτογραφίας; Ο πατέρας του είπε να παρατήσει το μπουζούκι «για να μη γίνει αλήτης». Δεν τον άκουσε και μετά από μερικά χρόνια τα τραγούδια του έγιναν τεράστιες επιτυχίες…