«Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το». Η θεατρική ομάδα ΡΟΔΑ κατασκευάζει τα σκηνικά, ράβει τα κοστούμια, συνθέτει τη μουσική και το αποτέλεσμα εντυπωσιάζει. Η θεατρική διαδικασία ως μέσο αυτοβελτίωσης

Για να είναι κανείς πραγματικός ηθοποιός πρέπει να είναι πραγματικός άνθρωπος. Ο καθένας πρέπει να είναι ηθοποιός. Αυτός είναι υψηλός στόχος. Ο στόχος κάθε θρησκείας, της κάθε γνώσης, είναι να είναι κανείς ηθοποιός.

Γ. Γκουρτζίεφ φιλόσοφος

Η Θεατρική Ομάδα ΡΟΔΑ συστήθηκε το Γενάρη του 1991.

Σκοπός όσων συμμετέχουν είναι να διερευνήσουν τη Θεατρική Εμπειρία. Τις δυνατότητές που παρέχει το θέατρο σε κάθε μέλος να διαμορφώνει την προσωπικότητα του, σύμφωνα με τις ιδιαίτερες Αρχές επάνω στις οποίες η Ομάδα στηρίζει την Ύπαρξη της και τις μεθόδους Εργασίας της. Πολύ απλά, μέσα από το θέατρο προσπαθούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Με τη γενική καθοδήγηση της Μαρίας Περετζή, η Ομάδα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο να συμμετέχουν όλοι σε κάθε βήμα της θεατρικής διαδικασίας, όπως είναι και η διδασκαλία του Γ. Γκουρτζίεφ, καθώς η ΡΟΔΑ είναι μέλος του ιδρύματός του στην Ελλάδα.

Το κείμενο, η σκηνοθεσία, η σκηνογραφία, η μουσική, ακόμα και ο φωτισμός και τα κουστούμια, όλα είναι πάντα αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς. Κάθε μέλος συμμετέχει σε όσες περισσότερες δραστηριότητες μπορεί.

Οικειοθελώς βέβαια, γιατί έτσι προσφέρει αλλά και κερδίζει περισσότερα από τη συμμετοχή.

                                                       «Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το» Γ. Γκουρτζίεφ.

Κάθε συνάντηση ξεκινά με ασκήσεις διαλογισμού.

Για παράδειγμα μια άσκηση είναι η σιωπή! Να μη μιλάνε καθόλου, αλλά να κοιτάνε έντονα και διεισδυτικά ο ένας το άλλο. Σαν ένα ον που υποστηρίζει και βοηθά την προσπάθεια όλων. Μετά ξεκινά η πρόβα….

«Θέατρο Ρόδα, είμαι ένας ή πολλοί;»

Ο Δημήτρης Γασπαράτος είναι μουσικός και διευθύνει το Κλασσικό Ωδείο. Είναι μόνιμο μέλος της Ρόδα από το 2001.

Στο βιβλίο «Θέατρο Ρόδα, είμαι ένας ή πολλοί;» μεταφέρει τις εμπειρίες του και των υπολοίπων μελών:

«Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω με λίγες λέξεις την ομάδα της ΡΟΔΑ. Είκοσιπέντε άνθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες, διαφορετικά ενδιαφέροντα και έναν κοινό σκοπό.

Ο ένας είναι εκεί για να υπενθυμίζει στον άλλον την ανάγκη του για Εργασία και να του δείξει κομμάτια του εαυτού του τα οποία έχει ξεχάσει ή για να είμαι ειελικρινής, κομμάτια τα οποία επιμελώς έχει κουκουλώσει για να μην τα βλέπει.

Εικοσιπέντε άνθρωποι στέκονται απέναντί μου σαν καθρέφτες.

Με τρόπο αμείλικτο μου δείχνουν αυτό που δεν βλέπω.

Εμένα. Χωρίς κολακείες, έτσι ωμά και καθαρά τολμούν να μου πουν αυτό που δεν τολμώ να δω.

Σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα αυτό θα ήταν ένας βασικός λόγος διάλυσης.

Όμως κάτω από το πρίσμα της Εργασίας, αυτό είναι που στην περίπτωση της ΡΟΔΑ κρατά την ομάδα ενωμένη και της δίνει συνοχή.

                                                                        «Θέατρο Ρόδα, είμαι ένας ή πολλοί;»

Αυτός είναι ο κοινός σκοπός.

Το να εργαστεί κανείς με τις εντάσεις και τις εσωτερικές τριβές του.

Στον κόσμο που έρχεται στις παραστάσεις φαντάζει πολύ περίεργο πώς καταφέρνουμε και διατηρούμε ενωμένη τόσα χρόνια την ομάδα αυτή.

Ο κοινός σκοπός είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, αυτό που κρατά την ομάδα, που της δίνει συνοχή.

Τα συναισθήματα αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα μέσα στην πρόβα, στις παραστάσεις.

Ανάλογα με το ποιος στέκει δίπλα μου, παίρνει το επίθετο που του δίνω: καλός, κακός, γκρινιάρης υπερβολικός, ανασφαλής, υπερφίαλος, αδιάφορος, παγερά αδιάφορος…

Έχει τύχει σε διάφορες περιπτώσεις, ειδικά τον πρώτο καιρό, να χρειαστεί να παίξω ή να συνεργαστώ για να φτιαχτεί κάτι επί μήνες μαζί με κάποιον τον οποίο φυσικά δεν θα διάλεγα ποτέ να κάνω παρέα, αλλά και τον οποίο δεν ήθελα να βλέπω μπροστά μου. Φαντάζομαι το ανάλογο συνέβαινε και σε άλλους για μένα.

Οι τριβές που ξεσήκωνε αυτή η ιστορία ήταν απίστευτης έντασης και ποικιλίας. Κι όμως. Αυτό είναι το υλικό μου, το υλικό που μπορεί να με πάει ένα βήμα πιο πέρα.

Οι τριβές. Οι τριβές και οι εντάσεις. Κι όλα όσα φέρνουν μαζί τους.

Το θέμα είναι να καταφέρω να δω πέρα από τη μύτη μου.

Να καταφέρω να ξεφύγω από την εικόνα που έχω για τον άλλο, να αφαιρέσω την ταμπέλα που του έχω βάλει και να καταφέρω αποταυτισμένη από τις εικόνες μου, να δω τον άλλο όπως πραγματικά είναι.

Κι αυτό πολλές φορές είναι αποκαλυπτικό. Σχεδόν πάντα με φέρνει αντιμέτωπη με τον ίδιο μου τον εαυτό, με την εικόνα που προβάλλω προς τα έξω ή, για να μη γελιόμαστε, με την εικόνα που νομίζω ότι προβάλλω η οποία πολλές φορές απέχει παρασάγγας από αυτό που τελικά βλέπουν οι άλλοι.

Με φέρνει αντιμέτωπη με το ψέμα μου, με τους περιορισμούς μου, τα όρια που βάζω και που αρνούμαι να εγκαταλείψω γιατί θα νιώσω ευάλωτη, τρωτή».

Πάτυ

Η ΡΟΔΑ έχε ανεβάσει τα έργα: Γκιλγκαμές, Αλκιβιάδης, Αμφιάραος, Τρικυμία, Ραμαγιάνα, Το ταξίδι του ήχου, Οδύσσεια, Διαδρομές Ονείρων. Το CNN  έχει κάνει τρια ρεπορτάζ για τις δράσεις της ομάδας, που αποτελείται από ερασιτέχνες ηθοποιούς οι οποίοι παράγουν επαγγελματικό αποτέλεσμα.

ΠΗΓΗ: «Θέατρο ΡΟΔΑ, είμαι ένας ή πολλοί;» του Δημήτρη Γασπαράτου, εκδόσεις τρία άλφα