Αιχμή βέλους 3.000 ετών, κατασκευασμένη από μετεωρίτη, βρέθηκε στην Ελβετία

Αιχμή βέλους 3.000 ετών, κατασκευασμένη από μετεωρίτη, βρέθηκε στην Ελβετία

Ένα όπλο, ηλικίας 3.000 ετών, κατασκευασμένο από «εξωγήινο σίδηρο», εντοπίστηκε στην Ελβετία.

Η αιχμή ενός βέλους, κατασκευασμένη από μετεωρίτη, βρέθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βέρνης σε μια αρχαία τοποθεσία της Εποχής του χαλκού, που ονομάζεται Mörigen, στην Ελβετία.

Οι γεωλόγοι εξέτασαν τη σύνθεση του τεχνουργήματος, η οποία περιλαμβάνει το αλουμίνιο-26, ένα βραχύβιο ισότοπο που κάποτε ήταν άφθονο στο πρώιμο ηλιακό σύστημα, αλλά δεν συναντάται φυσικά στη Γη.

Ωστόσο, μόνο τρεις μετεωρίτες με τον ίδιο συνδυασμό μετάλλων έχουν πέσει στη Γη περίπου την ίδια στιγμή στην Ευρώπη: ένας στην Τσεχική Δημοκρατία, ένας άλλος στην Ισπανία και ο τρίτος στην Εσθονία. Η ομάδα πιστεύει ότι ο διαστημικός βράχος της Εσθονίας ήταν ο πιθανότερος «υποψήφιος».

Η ομάδα χρησιμοποίησε διάφορες μεθόδους για να ελέγξει τη σύνθεση, συμπεριλαμβανομένων εικόνων ηλεκτρονικής μικροσκοπίας, ακτίνων Χ και αναλύσεων με ακτινοβολία υψηλής ενέργειας. Το αιχμηρό κομμάτι διαμορφώθηκε από έναν σιδερένιο μετεωρίτη που αποτελείται κυρίως από ορυκτά καμασίτη και ταενίτη που βρίσκονται μόνο στη Γη επειδή έπεσαν από το διάστημα.

Οι σιδερένιοι μετεωρίτες προέρχονται από τους πυρήνες αρχαίων πλανητών που καταστράφηκαν πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από καταστροφικά γεγονότα πρόσκρουσης κατά τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος, γράφει το ρεπορτάζ της Daily Mail.

«Το στυλ της σιδερένιας αιχμής βέλους μοιάζει έντονα με αυτό των χάλκινων αιχμών βέλους από το ίδιο συγκρότημα ευρημάτων, παρόλο που η διαδικασία κατασκευής ήταν πολύ διαφορετική», μοιράστηκε η ομάδα στη μελέτη.

«Το προσκολλημένο οργανικό υλικό πλούσιο σε άνθρακα αντιπροσωπεύει πιθανότατα υπολείμματα πίσσας, πιθανότατα πίσσας ξύλου ,πιθανότατα του δέντρου σημύδα, γεγονός που υποδηλώνει ότι κάποια στιγμή η αιχμή στερεώθηκε σε βέλος».

Ενώ η αιχμή του βέλους είχε αρχικά βρεθεί στη λίμνη του Μπιέλ κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ήταν κρυμμένη στο Μουσείο Ιστορίας της Βέρνης, όπου ανακαλύφθηκε εκ νέου και εξετάστηκε.