Άγιος Διονύσιος Α΄ο Πατριάρχης. Ο ιεράρχης που κατηγορήθηκε ότι ήταν περιτμημένος. Συγκλήθηκε σύνοδος ιεραρχών για να λύσει το θέμα, αναγκάζοντάς τον να καταφύγει στην έσχατη λύση

Το κείμενο έστειλε στη “ΜτΧ” ο αναγνώστης Γιάννης Τσουρής

Μετά την Άλωση της Πόλης ο Μωάμεθ για στρατιωτικούς λόγους, αλλά και λόγω των μουσουλμανικών θρύλων για την κατάκτησή της, την επέλεξε ως πρωτεύουσα του κράτους του.

Ο ίδιος ήθελε να διατηρήσει τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, αλλά με ένα ισλαμικό περίβλημα.

Αγόρασε αιχμαλώτους, διέταξε εποικισμούς, έχτισε ανάκτορα και μετέτρεψε την Αγία Σοφία σε τζαμί ούτως ώστε να προσελκύσει περισσότερους μουσουλμάνους. Ανασυγκρότησε το πατριαρχείο το οποίο είχε κενό θρόνο από το 1452. Κάθε θρησκευτική κοινότητα είχε τον ηγέτη της, οι χριστιανοί τον Σχολάριο, οι Αρμένιοι τον μονοφυσίτη πατριάρχη και οι Εβραίοι τον αρχιραββίνο.

Μεταξύ των χριστιανών και ειδικότερα εκείνων που ακόμα είχαν μια άνεση στα οικονομικά, υπήρχαν πολλές ομάδες που εξυπηρετούσαν διαφορετικές σκοπιμότητες και επιθυμούσαν δικό τους άνθρωπο στον πατριαρχικό θρόνο. Η κάθε ομάδα έδινε στο σουλτάνο ένα πεσκέσι και ανέβαζε τον προστατευόμενό της. Τέτοιες περιπτώσεις είναι του Συμεών Τραπεζούντιου, του Μάρκου Β Ξυλοκαράβη, αλλά και του Φιλιππουπόλεως Διονυσίου. Ο Διονύσιος καταγόταν από την Αρκαδία και φοίτησε στη Μονή Φιλοσόφου, ενώ στη συνέχεια εκάρη μοναχός στη Μονή Μαγγάνων με πνευματικό τον ανθενωτικό Μάρκο Ευγενικό. Ακολουθώντας το ρεύμα των εξανδραποδισμένων μετά την πτώση, έφτασε στην Αδριανούπολη ως σκλάβος όπου και διασώθηκε από τον άρχοντα Κυρίτζη, όπως αναφέρει ο Ζωναράς.

Στη συνέχεια μετά και την αναγόρευση του σε Μητροπολίτη, κατόρθωσε να φτάσει στο αξίωμα του πατριάρχη.

Την περίοδο εκείνη και με γνώμονα τα όσα ειπώθηκαν περί συμφερόντων γύρο από τον θώκο, εμφανίστηκαν απόψεις που ενίσχυαν την υπόθεση περί περιτομής του ίδιου του πατριάρχη!

Οι αντίπαλοι του πατριάρχη θεώρησαν ότι το πέρασμά του από την πρώην πρωτεύουσα των Οθωμανών του «άφησε» κάποιο κουσούρι.

Ότι δηλαδή οι Τούρκοι του είχαν κάνει περιτομή.

Κατά τον Ζωναρά λοιπόν, ζιζάνια ταράζανε του κληρικούς με δάκτυλο του σατανά και έσπειραν τις διχόνοιες σε τέτοιο σημείο ώσπου συνεκλήθη ειδική σύνοδος αρχιερέων, μητροπολιτών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων για να βρεθεί λύση στο φλέγον ζήτημα. Το θέμα πήρε τέτοια έκταση που ο απλός λαός συγκεντρώθηκε με περιπεκτική διάθεση γύρω από το δικαστήριο και πότε έπαιρνε τη μια πλευρά, πότε την άλλη.

Ο πατριάρχης με όρκους επεδίωκε μάταια να πείσει για την αθωότητά του. Μόνος βρέθηκε στη μέση της αίθουσας χωρίς να τον ακούει κανείς και γύρω του αλαλάζοντα πλήθη να φιλονικούν. Μην έχοντας άλλο τρόπο σήκωσε τα ράσα και απεκάλυψε την αλήθεια και σε πιστούς και σε άπιστους, αποστομώνοντάς τους με την καθαρότητα και παρθενίαν αυτού.

Το πλήθος πείστηκε για τα καλά και μάλιστα συμφώνησε στην απόφαση του να διαλέξει τον δρόμο της Εκκλησίας, καθώς το «μέγεθος» ήταν κατάλληλο μόνο για μια τέτοια σταδιοδρομία (διότι δεν ήτον σαρκός σημείον εις αυτόν, ει μη μόνον ολίγον κομάτη τομάρη). Έπειτα από αυτές τις αποκαλύψεις διάλεξε την απομόνωση παρά τα παρακάλια όλων όσων βρίσκονταν στη σύνοδο.

Αποσύρθηκε στη μονή Εικοσιφοινίσσης ως το 1488, όταν επανεξελέγη πατριάρχης.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected] Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται.  Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών….

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Oι εφημερίδες του Τρωικού πολέμου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Οι εφημερίδες έπαιρναν το όνομα του εκάστοτε βασιλιά και κατέγραφαν όλες τις σημαντικές ειδήσεις…