Αυτό είναι το πρώτο θέατρο της Αθήνας που ήταν ξύλινο και κατασκευάστηκε το 1835 στην ερημική Αιόλου! Ένα χρόνο αργότερα βγήκε σε πλειστηριασμό

Πηγή: 24 Γράμματα

Το 1835 κατασκευάστηκε το πρώτο θέατρο των Αθηνών επί της οδού Αιόλου, στη θέση που σήμερα βρίσκεται το κεντρικό κτίριο της Εθνικής Τράπεζας.

Επρόκειτο για πρόχειρη ξύλινη κατασκευή, δίχως σκεπή και με λιγοστά θεωρεία. Το 1836 ο Αθανάσιος Σκοντζόπουλος θα επενδύσει όλη την περιουσία του και θα γκρεμίσει την παλιά παράγκα, ενώ στην ίδια θέση θα κατασκευάσει μεγαλύτερο παράπηγμα, αλλά και πάλι χωρίς σκεπή.

Η Αιόλου, σε εκείνο το σημείο,  ήταν έρημος χωματόδρομος  μακριά από την κατοικημένη πόλη. Το θέατρο, άλλωστε, έπρεπε να είναι μακριά από τους καθώς πρέπει νοικοκυραίους.

Οι «οικογενειάρχες» της Αθήνας άκουγαν από τον ντελάλη, που ανήγγειλε  στην αγορά τις παραστάσεις, αλλά στο θέατρο δύσκολα πάταγαν το πόδι τους.

Δεξιά της εισόδου υπήρχε το «εισιτηριοπωλείον», ενώ δύο λαδοφάναρα φώτιζαν την είσοδο του θεάτρου «των οποίων το φως μόλις εξ αποστάσεως 15 βημάτων ήτο ορατόν».

Η πλατεία του θεάτρου ήταν χωμάτινη και αποτελείτο από δεκαπέντε σειρές ξύλινων καθισμάτων. Πίσω από τα καθίσματα υπήρχε αρκετός χώρος για να συνωστίζεται πλήθος ορθίων θεατών.

Ακριβώς πάνω από το χώρο των ορθίων βρίσκονταν τα θεωρεία. Το κεντρικό θεωρείο ήταν προορισμένο για τη βασιλική οικογένεια και ήταν το μόνο που είχε επένδυση λευκού υφάσματος,  για να καλύπτει τα σανίδια. Σε όλο το υπόλοιπο θέατρο ήταν ορατά τα καφασωτά  σανίδια.

Η ορχήστρα, αποτελούμενη από τρία μουσικά όργανα, δε βρισκόταν μπροστά από τη σκηνή, αλλά την είχαν στριμώξει σε κάποιο θεωρείο. Τα σκηνικά ήταν ανύπαρκτα, όπως ανύπαρκτος ήταν και ο φωτισμός.

Πολλοί θεατές, μάλιστα, άναβαν τα δικά τους φανάρια, τα οποία  χρησιμοποιούσαν για να βλέπουν στους σκοτεινούς δρόμους. Γι’ αυτό οι θεατράνθρωποι της εποχής ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι στις ξάστερες νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι.

Μπορεί το θέατρο να ήταν γεμάτο ελλείψεις αλλά το κυλικείο δεν έλειπε. Πωλούσε λουκούμια, γλυκά ταψιού καθώς και νερό.

Το Θέατρο Σκοντζοπούλου θα λειτουργήσει δεκαπέντε μήνες και θα παρουσιάσει 10 πρωτόγνωρα ελληνικά έργα. Εδώ θα ανέβει για πρώτη φορά και η «Βαβυλωνία» του Βυζαντίου. Το Μάιο του 1836, ο δυστυχής Σκοντζόπουλος θα χρεοκοπήσει και το θέατρο θα οδηγηθεί σε αναγκαστικό πλειστηριασμό.

Το παράπηγμα θα διαλυθεί και οι δανειστές  θα πάρουν τη ξυλεία του θεάτρου αντί των χρημάτων τους. Ο θεατρικός επιχειρηματίας  Σκοντζόπουλος και νεομάρτυρας του ελληνικού θεάτρου θα πεθάνει πάμφτωχος. Υπάρχουν φήμες ότι κατασκεύασαν το φέρετρο του από τις σανίδες του θεάτρου του.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ποιος είναι ο αρχαίος παραλιακός δρόμος της Θεσσαλονίκης που μετρήθηκε με 2.000 βήματα και ένωνε το κέντρο της πόλης με τον Λευκό Πύργο