66 νεκροί και 61 τραυματίες. Η τραγωδία στο στάδιο Λένιν ένα χρόνο μετά τη Θύρα 7. Στην ΕΣΣΔ δεν έμαθαν την είδηση, καθώς το καθεστώς τη λογόκρινε

Ένα χρόνο μετά την τραγωδία της Θύρας 7 σημειώθηκε μια παρόμοια τραγωδία στο τότε στάδιο Λένιν Μόσχας, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Λουζνίκι.

Ήταν ο πρώτος αγώνας για τη δεύτερη φάση του Κυπέλλου UEFA ανάμεσα στην τοπική ομάδα, Σπαρτάκ και την ολλανδική Χάαρλεμ.

Λίγοι ήταν οι φίλαθλοι που πήγαν να δουν τον αγώνα, καθώς εκείνη την ημέρα χιόνιζε.

Διατέθηκαν 82.000 εισιτήρια, αλλά πουλήθηκαν μόνο 16.500 εξαιτίας του κρύου.

Το θερμόμετρο έδειχνε -10 Βαθμούς Κελσίου!

Οι διοργανωτές άνοιξαν μόνο δύο κερκίδες και οι περισσότεροι πήγαν στην ανατολική η οποία ήταν πιο κοντά στο μετρό.

Το παιχνίδι άρχισε στις 7 το απόγευμα της 20ης Οκτωβρίου 1982. Στο 16^ο λεπτό η Σπαρτάκ έβαλε γκολ. Το υπόλοιπο παιχνίδι εξελίχθηκε αδιάφορα και λίγα λεπτά πριν από το τέλος πολλοί θεατές άρχισαν να αποχωρούν για να προλάβουν το μετρό, πριν το συνωστισμό.

Αν και υπήρχαν δύο έξοδοι στην ανατολική κερκίδα, οι περισσότεροι έφυγαν από εκείνη που ήταν πιο κοντά στον σταθμό.

Καθώς κατέβαιναν, η Σπαρτάκ έβαλε δεύτερο γκολ 20 δευτερόλεπτα πριν από το σφύριγμα της λήξης.

Πολλοί από τους οπαδούς που είχαν ήδη κατέβει τα σκαλοπάτια άρχισαν να επιστρέφουν, ακούγοντας τους πανηγυρισμούς από όσους είχαν μείνει στην κερκίδα.

Οι αστυνομικοί δεν τους άφησαν. Ακολούθησε πανικός, πολλοί εγκλωβίστηκαν, έπεσαν στα παγωμένα σκαλιά και ποδοπατήθηκαν. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες που κατέθεσαν μετά το δυστύχημα, ένας από τους φιλάθλους έπεσε στα τελευταία σκαλοπάτια με αποτέλεσμα να σημειωθεί το φαινόμενο του ντόμινο.

Την ίδια ώρα, όλο και περισσότεροι κατέβαιναν στα σκαλιά χωρίς να γνωρίζουν τι συνέβαινε πιο κάτω, όπου ο ένας ποδοπατούσε τον άλλον.

66 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 61 τραυματίστηκαν.  Τα περισσότερα θύματα ήταν έφηβοι.

Την επόμενη ημέρα εκτός από μία εφημερίδα που έγραψε για ένα ατύχημα με τραυματίες στο στάδιο Λένιν κανένα άλλο σοβιετικό μέσο δεν μετέδωσε την είδηση της τραγωδίας!

Μόνο τα ξένα μέσα όπως η ιταλική Stampa, η ισπανική Pais και άλλες εφημερίδες έγραψαν για το δυστύχημα, αλλά με συγκεχυμένες πληροφορίες. Μιλούσαν για 3 νεκρούς και 60 τραυματίες. Τρεις μέρες αργότερα οι New York Times έγραψαν για 20 νεκρούς…

Οι πληροφορίες έβγαιναν προς τα έξω με το σταγονόμετρο και μόνο από ανεπίσημες πηγές. Έως το 1989 καμιά πληροφορία δεν είχε διαψευσθεί ή επιβεβαιωθεί από επίσημα χείλη σοβιετικού αξιωματούχου.

Οι ακριβείς λεπτομέρειες για το τραγικό περιστατικό έγιναν γνωστές στα τέλη του 1989 επί Γκορμπατσόφ, όταν μια αθλητική εφημερίδα δημοσίευσε μια λίστα με αθλητικές τραγωδίες όπου αναφερόταν και στην τραγωδία της Μόσχας. Τότε έμαθαν όλοι τον ακριβή αριθμό των θυμάτων.

Το παρακάτω βίντεο είναι ένα μικρο αφιέρωμα στην τραγωδία με στιγμιότυπα και από τον αγώνα:

Διαβάστε: Ο Ιάπωνας που επέζησε από τη Χιροσίμα στα 13 του χρόνια. Έξι χρόνια μετά κέρδισε τον μαραθώνιο της Βοστόνης. Δεν τον χειροκρότησε κανείς

Διαβάστε: Η φωτορεπόρτερ που φωτογραφήθηκε στην μπανιέρα του Χίτλερ και απαθανάτισε τα στρατόπεδα εξόντωσης των Ναζί. Είχε σε κούτες για χρόνια, 60 χιλιάδες φωτογραφίες