Το 1995 βρέθηκαν 16 πτώματα καμένα παραμονές Χριστουγέννων στη Γαλλία. Ανήκαν στο θρησκευτικό δόγμα «Ναός του Ήλιου»

Στις 24 Δεκεμβρίου του 1995, οι γαλλικές αρχές βρήκαν 16 πτώματα σε μια δασική περιοχή κοντά στην πόλη της Γκρενόμπλ.

Οι σοροί ήταν όλες απανθρακωμένες και είχαν δεχτεί πυρά.

Δεκατέσσερα άψυχα σώματα ήταν τοποθετημένα κυκλικά με τα κεφάλια προς τα έξω και τα πόδια προς τις στάχτες της πυρκαγιάς. Ουσιαστικά, σχημάτιζαν ένα αστέρι.

Λίγο πιο πέρα κείτονταν άλλα δύο καμένα ανδρικά σώματα.

Η αστυνομία θεώρησε πως οι δύο άντρες πυροβόλησαν τους υπόλοιπους «μάρτυρες».

Στη συνέχεια άναψαν την φωτιά και αυτοκτόνησαν.

Το βράδυ της 15ης προς 16ης Δεκεμβρίου 1995, αυτοκτόνησαν μαζικά 16 άτομα σε μια περιοχή κοντά στις γαλλοελβετικές Άλπεις.

Όλοι οι νεκροί ήταν μέλη της θρησκευτικής οργάνωσης «Ναός του Ήλιου» και η ημερομηνία είχε επιλεγεί σύμφωνα με το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Οι έρευνες που έγιναν στο σημείο της αυτοκτονίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον τέσσερα άτομα πέθαναν χωρίς τη θέλησή τους.

Τρία από τα θύματα ήταν παιδιά, μεταξύ 18 μηνών και τεσσάρων ετών.

Το τέταρτο θύμα ήταν γυναίκα, η 34χρονη Ούτε Βερόνα και το σαγόνι της ήταν διαλυμένο.

Στους οργανισμούς των δεκατεσσάρων νεκρών βρέθηκαν επίσης υπολείμματα ηρεμιστικών χαπιών.

Το έργο της εκτέλεσης των μελών ανατέθηκε στον αστυνομικό Jean-Pierre Lanchet και στον αρχιτέκτονα Andre Friedli.

Οι δύο άνδρες πυροβόλησαν δύο φορές τα θύματά τους, ψέκασαν τα σώματα με εύφλεκτες ουσίες και τους έβαλαν φωτιά.

Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στον εαυτό τους και αυτοκτόνησαν με μια σφαίρα στο κεφάλι.

Η ομάδα του «Ναού του Ήλιου», έβαλε τέρμα στην ζωή της με σκοπό να σώσει τον κόσμο και να ανοίξει τον δρόμο για μελλοντικές «διαβάσεις».

Πρόκειται για τη δεύτερη μαζική αυτοκτονία που υποκίνησε το δόγμα.

Οι πυρήνες της αίρεσης

Πριν από τον «Ναό του Ήλιου», που ιδρύθηκε το 1984, προϋπήρχε η θρησκευτική αίρεση «Ίδρυση του Χρυσού Δρόμου» που λειτουργούσε κάτω από τις οδηγίες του Joseph Di Mambro.

Ο Joseph Di Mambro γεννήθηκε το 1924 στη νότια Γαλλία.

Την περίοδο που εργαζόταν σαν ωρολογοποιός και κοσμηματοπώλης ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για θρησκείες αποκρυφιστικής φύσης.

Για 13 χρόνια ανήκε στο δόγμα των Ροδόσταυρων και όταν αποχώρησε για να σχηματίσει τον «Χρυσό Δρόμο» είχε ήδη κάποιους πιστούς ακόλουθους.

Το 1973, στα σύνορα της Γαλλίας με την Ελβετία, ίδρυσε το Κέντρο Προετοιμασίας της Νέας Εποχής , ένα κέντρο που μυούσε τους ενδιαφερόμενους στο κίνημα της Νέας Εποχής, σε ένα κράμα δηλαδή ανατολίτικων θρησκειών, γνωστικιστικών και πνευματιστικών διδασκαλιών.

Ο Όσιρις και ο Μωυσής

Ο Di Mambro έλεγε πως ήταν η μετενσάρκωση θρησκευτικών φιγούρων, μεταξύ των οποίων ο Όσιρις και ο Μωυσής και έπειθε τους ακόλουθους να ενισχύσουν οικονομικά το Κέντρο.

Η κόρη του Joseph Di Mambro, η Emmanuelle ήταν ένα από τα 9 «κοσμικά παιδιά», ο νέος Μεσσίας που συνήθιζε να φορά κράνος και γάντια και να έρχεται σε επαφή μόνο με την οικογένεια της, για να παραμείνει καθαρή και «αμόλυντη».

Το 1984 με τη συμμετοχή του Luc Jouret το θρησκευτικό δόγμα μετονομάστηκε σε Ναό του Ήλιου.

Προσμονή για την Ημέρα της Κρίσεως και Καταστροφολογία

Μπορεί ο Joseph Di Mambro να ήταν ο ιδρυτής, αλλά σύμφωνα με πολλούς ο Luc Jouret ήταν ουσιαστικά ο προσηλυτιστής και υποκινητής του δόγματος.

Ο Jouret, γεννημένος το 1947 στο βελγικό Κονγκό ήταν ένας φιλόδοξος γιατρός που αύξησε κατά πολύ τα μέλη του «Ναού του Ήλιου».

Σαν ένας άλλος προφήτης, με ευγλωττία και απίθανη πειθώ, γοήτευσε και κατάφερε να προσηλυτίσει πολλούς ακόλουθους αλλά και επενδυτές στην οργάνωση.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980, η αίρεση απαριθμούσε πάνω από 450 μέλη στη Γαλλία, την Ελβετία, αλλά και στις γαλλόφωνες περιοχές του Καναδά, ενώ οι δύο επικεφαλής του δόγματος είχαν συγκεντρώσει πάνω από 93 εκατομμύρια δολάρια.

Ο «Ναός του Ήλιου» ακολουθούσε μια αυστηρά πατερναλιστική ιεραρχία.

Όπως κάθε άλλη μυστική αίρεση, και ο «Ναός του Ήλιου», είχε χαρακτηριστική ενδυμασία με μανδύες και μάσκες και τα 33 αρχηγικά μέλη αποκαλούνταν Πρεσβύτεροι Αδελφοί του Σταυρού του Ρόδου, με έδρα την Ζυρίχη της Ελβετίας. Έπειτα υπήρχε μια κοινότητα με μέλη-ελίτ και τέλος μικρές ομάδες όπου νέα μέλη πριν εγγραφούν περνούσαν από αξιολόγηση.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο Jouret έπεισε τα μέλη του «Ναού του Ήλιου», ότι ήταν μέλος του «Τάγματος του Ναού» τον 14ο αιώνα μ.Χ και ότι ήταν η τρίτη μετενσάρκωση του Ιησού.

Δίδασκε πως αφού τα μέλη πεθάνουν και αφήσουν το σώμα τους στην γη, θα συναντηθούν εκ νέου μέσω «ταξιδιών θανάτου» σε κάποιον άλλο πλανήτη ή στο φωτεινότερο αστέρι, τον Σείριο.

Για τον Jouret ο θάνατος ήταν μια ψευδαίσθηση και η ζωή συνεχιζόταν σε μια ανώτερη μορφή, σε άλλο μέρος.

«Η απελευθέρωση δεν βρίσκεται εκεί που τα ανθρώπινα όντα νομίζουν ότι είναι. Ο θάνατος είναι ένα βασικό στάδιο της ζωής», έλεγε χαρακτηριστικά.

Το δόγμα πίστευε πως το τέλος του κόσμου θα προκληθεί από περιβαλλοντική καταστροφή και κάποια μέλη ήταν τα τυχερά που θα μετέβαιναν πρόωρα σε έναν καλύτερο κόσμο.

Η φωτιά θα κατέστρεφε τα πάντα και έτσι το «πέρασμα» τους από τη Γη στον Σείριο έπρεπε να γίνει μέσα από τη φωτιά.

«Η αποχώρησή μας από αυτόν τον κόσμο γίνεται με αμέτρητη αγάπη, αγνή χαρά και χωρίς λύπη. Άνθρωποι μην κλαίτε για την μοίρα μας, αλλά να κλαίτε για την δικής σας», ήταν τα λόγια των «αυτόχειρων».

Οι «μάρτυρες» του Δόγματος και ο αποδιοπομπαίος τράγος

Συνολικά, από το 1994 μέχρι το 1997, 74 μέλη του δόγματος μαχαιρώθηκαν, πυροβολήθηκαν και κάηκαν στις μαζικές αυτοκτονίες.

Τον Οκτώβριο του 1994, 23 απανθρακωμένα πτώματα ανακαλύφθηκαν στην Ελβετία.

Ένας άνδρας είχε μαχαιρωθεί πάνω από 50 φορές και ένα βρέφος τριών μηνών είχε τρυπηθεί έξι φορές στο στήθος από ξύλινο παλούκι.

Οι ιδρυτές της αίρεσης ήταν ανάμεσα στους νεκρούς.

Τον Μάρτιο του 1997, στο Κεμπέκ του Καναδά αυτοκτόνησαν ακόμη 5 μέλη του δόγματος.

Μέχρι το τέλος του ίδιο χρόνου, άλλοι 30 άνθρωποι, Γαλλικής, Ελβετικής και Καναδικής καταγωγής πίστεψαν τις δοξασίες του δόγματος και «πέρασαν» στον Σείριο αυτοκτονώντας.

Οι οικογένειες των θυμάτων της αυτοκτονίας στην Γκρενόμπλ κατέφυγαν το 2001 στην δικαιοσύνη κατηγορώντας τον Ελβετό μουσικοσυνθέτη Michel Tabachnik ότι υποκίνησε τις αυτοκτονίες και έδωσε εντολή στους δύο άνδρες να πυροβολήσουν τα θύματα πριν τα κάψουν.

Παρόλο που ο Michel Tabachnik βρισκόταν στη λίστα των ονομάτων του δόγματος, δεν υπήρξε κανένα στοιχείο που να τον ενοχοποιεί και η υπόθεση, μετά από εννέα μέρες στα δικαστήρια, έκλεισε.

Το δόγμα του «Ναού του Ήλιου» υπάρχει ακόμη και σήμερα.

Πιστεύεται πως περίπου 30  μέλη βρίσκονται στο Κεμπέκ και άλλα 200 με 500 είναι διασκορπισμένα σε όλη την υφήλιο.

Η οργάνωση είναι αδρανής αν και πολλοί ακόμη υποστηρίζουν ότι πραγματοποιούνται τελετουργίες, που απέχουν πολύ όμως από τις «ανθρωποθυσίες» των Jouret και Di Mambro.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:Η γυναίκα που δίδασκε ότι είναι η μετενσάρκωση του Ιησού. Είχε δημιουργήσει αίρεση, απήγαγε παιδιά, τους έκανε ένεση με LSD, τα χτυπούσε και τα ετοίμαζε για την Αποκάλυψη