10 καταπληκτικές πληροφορίες για διάσημα καρτούν. Δικαστικές διαμάχες, έρωτας των εκφωνητών και η ανατροπή του Γκούφι

1. Οι μακροβιότεροι ηθοποιοί φωνής του Μίκυ και της Μίνι που παντρεύτηκαν μυστικά

Στο πέρασμα των ετών, διάφοροι ηθοποιοί χάρισαν τις φωνές τους στον Μίκυ και τη Μίνι Μάους. Ωστόσο, δύο ήταν εκείνοι που “έγραψαν ιστορία”: ο Γουέιν Όλγουαιν και η Ρούσι Τέιλορ.

Ο Όλγουαιν ήταν η φωνή του Μίκυ για 32 χρόνια, από το 1977 μέχρι το 2009. Η Τέιλορ ήταν η φωνή της Μίνι για 33 χρόνια, από το 1986 έως το 2019.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, παντρεύτηκαν το 1991 και τους χώρισε ο θάνατος του Όλγουαιν, το Μάιο του 2009, σε ηλικία 62 ετών, από επιπλοκές του διαβήτη.

Δέκα χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2019, έφυγε από τη ζωή και η Τέιλορ, σε ηλικία 75 ετών, από καρκίνο του παχέος εντέρου. Αμφότεροι ονομάστηκαν θρύλοι της Ντίσνεϊ το 2008 και τάφηκαν στο ίδιο νεκροταφείο, στο Forest Lawn Memorial Park της Καλιφόρνια.

Αν και θα ήταν μια πολύ όμορφη είδηση η ιστορία αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων που ενσάρκωσαν ένα διάσημο ζευγάρι κινουμένων σχεδίων, οι δύο ηθοποιοί αποφάσισαν να κρατήσουν το γάμο τους μυστικό για σχεδόν μια δεκαετία.

Όπως είχαν πει, δεν ήθελαν να ταυτιστούν με τα δύο πασίγνωστα καρτούν: “Όταν παντρευτήκαμε, το κρατήσαμε κάπως κρυφό, διότι όλοι θα έλεγαν “Ω, ο Μίκυ και η Μίνι παντρεύτηκαν”.

Δεν ήταν, όμως, ο Μίκυ και η Μίνι. Ήταν ο Γουέιν και η Ρούσι. Θέλαμε να το κρατήσουμε για εμάς κι όχι για τους χαρακτήρες. Περάσαμε πολύ καλά. Γελάσαμε πολύ. Τραγουδούσαμε όλη την ώρα“.

Για πολλούς, πάντως, ο δεσμός που διατηρούσαν και, κυρίως, η αγάπη που έτρεφαν ο ένας για τον άλλον αντικατοπτρίζονταν στις ερμηνείες τους.

2. Η τριετής απόσυρση του Σπίντι Γκονζάλες

Το 1999, ο πανούργος και αστραπιαίος ποντικός από το Μεξικό Σπίντι Γκονζάλες “κόπηκε” από την εταιρεία Cartoon Network. Θεωρήθηκε ότι παρουσίαζε προσβλητικά στερεότυπα για τη χώρα προέλευσής του, όπως το μεγάλο κίτρινο σομπρέρο και η έντονη μεξικάνικη προφορά, και ότι οι φίλοι του απεικονίζονταν ως τεμπέληδες και χαζοί.

“Η σειρά κινουμένων σχεδίων Σπίντι Γκονζάλες συνέβαλε ώστε να διαδοθεί το διαβρωτικό στερεότυπο των μεθυσμένων και ληθαργικών Μεξικανών“, είχε υποστηρίξει ο αρθρογράφος των New York Times, Τσαρλς Μπλόου.

Παρ’ όλ’ αυτά, οι Μεξικανοί μόνο προσβεβλημένοι δεν ένιωθαν από το καρτούν. Οι θαυμαστές του έκαναν εκστρατείες υπέρ του και το 2002 ο Σπίντι, με τη χαρακτηριστική φράση του “Arriba, Arriba, Arriba!” επανήλθε στις οθόνες.

Η ισπανοαμερικανική οργάνωση League of United Latin American Citizens τον χαρακτήρισε “πολιτιστικό σύμβολο” και Γκουστάβο Αρεγιάνο, συντάκτης στους Los Angeles Times έγραψε:

“Αγαπώ τον Σπίντι τόσο πολύ που έχω ένα μεγάλο πίνακα του στο γραφείο μου. Το ευγενικό του χαμόγελο και το καφέ του δέρμα με ταξιδεύουν πίσω στην παιδική μου ηλικία. Και μου θυμίζει πού βρισκόμαστε εμείς ως Μεξικανοί σήμερα“.

3. Τα πενταδάχτυλα καρτούν στην Ιαπωνία

Σχεδόν όλα τα κινούμενα σχέδια έχουν σχεδιαστεί να έχουν 4 δάκτυλα. Κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, όπου η Walt Disney έκανε τα πρώτα της βήματα, ο σχεδιασμός χαρακτήρων μέσω υπολογιστών έμοιαζε περισσότερο με όνειρο επιστημονικής φαντασίας.

Oι animators ζωγράφιζαν καρτούν στο χέρι και σύντομα διαπίστωσαν ότι η δουλειά τους γινόταν πιο εύκολη και με μικρότερο κόστος σκιτσάροντας τετραδάκτυλα χέρια.

Όμως, στην Ιαπωνία οι ήρωες εμφανίζονται με πέντε δάχτυλα. Κι αυτό, διότι στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τα τέσσερα δάχτυλα υποδηλώνουν συμμετοχή στη γιαπωνέζικη μαφία Γιακούζα.

Κάθε μέλος της Γιακούζα που υποπίπτει σε ένα ατόπημα οφείλει να υποστεί το Yubitsume, δηλαδή το τελετουργικό κατά το οποίο κόβει το μικρό του δάχτυλο ως ένδειξη ειλικρινούς μεταμέλειας, εξιλέωσης, εχεμύθειας, δύναμης χαρακτήρα, και παραδίδει το κομμένο μέλος στο αφεντικό του.

Έτσι, πολλά διάσημα καρτούν, όπως ο Μπομπ ο Μάστορας και οι Simpsons, και βιντεοπαιχνίδια, όπως ο Crash Bandicoot, εμφανίζονται με πέντε δάχτυλα στις ιαπωνικές εκδόσεις.

Here’s another example — two years after it was released in the US, Bart Simpson’s Escape from Camp Deadly was released in Japan with box art depicting Simpsons characters with five fingers. pic.twitter.com/mlGobfVOvE

— Tristan Cooper (@TristanACooper) June 4, 2019

4. Ποια γυναίκα ενέπνευσε τη δημιουργία της Μπέτι Μπουπ;

Η Μπέτι Μπουπ αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα σέξι καρτούν στην ιστορία. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις οθόνες τον Αύγουστο του 1930, σε ένα κλιπ διάρκειας έξι λεπτών υπό τον τίτλο “Dizzy Dishes“, έχοντας αφτιά και μύτη σκύλου.

Το Μάιο του 1932, η διάσημη τραγουδίστρια Έλεν Κέιν έκανε μήνυση στο σχεδιαστή κινουμένων σχεδίων Μαξ Φλέισερ, ζητώντας αποζημίωση 250.000 δολαρίων.

Η Κέιν διατεινόταν ότι οι σχεδιαστές της Fleischer Studios δημιούργησαν τη φιγούρα της Μπουπ αντιγράφοντας τη δική της εμφάνιση και εκμεταλλευόμενοι την προσωπικότητά της. Κατηγόρησε, επίσης, την εταιρεία για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Στη δίκη που ακολούθησε τον Απρίλιο-Μάιο του 1934, η μεριά του Φλέισερ υποστήριξε ότι το άτομο που ενέπνευσε τη δημιουργία της Μπέτι Μπουπ ήταν η Αφροαμερικανή τραγουδίστρια και διασκεδάστρια, Έστερ Λι Τζόουνς, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Baby Esther.

Από τη μία, το γεγονός ότι η Μπέτι Μπουπ αντανακλούσε την κουλτούρα της εποχής της τζαζ, η οποία είχε τις ρίζες της στην Αφρική, έδινε έρεισμα στο επιχείρημα των σχεδιαστών.

Από την άλλη, η απουσία της Baby Esther στη δίκη, σε συνδυασμό με την έλλειψη επαρκούς οπτικοακουστικού υλικού, δημιούργησε ερωτηματικά και αμφιβολίες για το βαθμό αληθείας των ισχυρισμών της Fleischer Studios.

Ο Λου Μπόλτον κατέθεσε ως μάνατζερ της Baby Esther και υποστήριξε ότι η φράση σήμα κατατεθέν της Μπέτι Μπουπ “boop-boop-a-doop” δεν ήταν επινόηση της Έλεν Κέιν, αλλά αντιγραφή από την Baby Esther, που χρησιμοποιούσε παρόμοια επιφωνήματα καιρό πριν την Κέιν.

Τελικά, το δικαστήριο απέρριψε τις αιτιάσεις της Κέιν. Ο δικαστής Έντουαρντ ΜακΓκόλντρικ έκρινε ότι τα φωνητικά “boop-boop-a-doop” κι άλλοι παρόμοιοι ήχοι “είχαν χρησιμοποιηθεί και από άλλους ερμηνευτές πριν από την ενάγουσα“, συνεπώς δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν πνευματική ιδιοκτησία της Έλεν Κέιν.

Πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Μπέτι Μπουπ ήταν όντως καρικατούρα της Κέιν. Επίσης, αρκετοί εντοπίζουν ομοιότητες ανάμεσα στην Μπέτι Μπουπ και την Αμερικανίδα ηθοποιό του βουβού σινεμά, Κλάρα Μπόου.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η Μπέτι Μπουπ κατέστη, στο πέρασμα των χρόνων, ένα πολύ αγαπητό καρτούν, ένα σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, η εικόνα του οποίου κυκλοφορεί με μεγάλη επιτυχία μέχρι και σήμερα.

5. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ αντιπαθούσε τον Γκούφι

Σύμφωνα με το βιογράφο του Γουόλτ Ντίσνεϊ, Νιλ Γκάμπλερ, ο Αμερικανός σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων αντιπαθούσε τον Γκούφι απλώς και μόνο επειδή του φαινόταν ανόητος. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν “έκοψε” το χαρακτήρα ήταν γιατί έδωσε δουλειά σε πολλούς σχεδιαστές.

“Ο Ντίσνεϊ προσπαθούσε να ξεφύγει από την αντίληψη του κοινού που ήθελε φιγούρες που συνεχώς έκαναν αστεία χωρίς αφηγηματικό πλαίσιο“, ανέφερε ο Γκάμπλερ σε συνέντευξή του το 2006.

Ωστόσο, οι άνθρωποι απολάμβαναν τα καμώματα του Γκούφι και, έτσι, ο κολλητός φίλος του Μίκυ Μάους έγινε ένας από τους πιο αγαπημένους ήρωες της σειράς.

6. Ο Σαλβαδόρ Νταλί δημιούργησε καρτούν για την Ντίσνεϊ

Το 1946, ενώ ο Σαλβαδόρ Νταλί βρισκόταν στο Χόλιγουντ και εργαζόταν για τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, συνάντησε τον Γουόλτ Ντίσνεϊ σε ένα δείπνο.

Ο Ισπανός ζωγράφος σχεδίασε ένα καρτούν για λογαριασμό του Αμερικανού επιχειρηματία. Το ονόμασε Destino και το εμπνεύστηκε από τον πίνακά του “Swans Reflecting Elephants“.

Ωστόσο, τα οικονομικά δεινά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σταμάτησαν την παραγωγή και τα σχέδια “μπήκαν στα συρτάρια” για πάνω από μισό αιώνα.

Έπρεπε να φτάσουμε στο 2003, προκειμένου το Destino να προβληθεί στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη ως ταινία μικρού μήκους της Ντίσνεϊ.

Στο βουβό βίντεο, διάρκειας 6 λεπτών και 30 δευτερολέπτων, παρουσιάζεται το ταξίδι μιας γυναίκας που αναζητά μάταια τον έρωτα μέσα σε ένα ερημικό τοπίο, καθώς περιστοιχίζεται από σουρεαλιστικά αντικείμενα του Νταλί.

Τη μουσική του κλιπ έγραψε ο Μεξικανός τραγουδοποιός, Αρμάντο Ντομίνγκεθ, ενώ το τραγούδι ερμήνευσε η Μεξικανή τραγουδίστρια, Ντόρα Λουθ.

7. Η δικαστική διαμάχη για τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ

Το 2006, η πολωνική παιδική σειρά Μπόλεκ και Λόλεκ βρέθηκε στο επίκεντρο μιας δικαστικής διαμάχης. Αφορμή ήταν ένα εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού για ομοφυλόφιλους Siegessäule, στο οποίο οι φιγούρες των δύο αγοριών χρησιμοποιήθηκαν με σκοπό να ενθαρρύνουν συμπατριώτες τους να συμμετάσχουν στο Pride Parade της Βαρσοβίας.

Οι δημιουργοί του καρτούν κατέθεσαν αγωγή για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων. Η δίκη στο Βερολίνο κράτησε δύο χρόνια και η δικαιοσύνη “αποφάσισε” υπέρ των δημιουργών. Οι ιδιοκτήτες του περιοδικού υποχρεώθηκαν να καταβάλουν αποζημίωση ύψους 4.000 ευρώ και να δημοσιεύσουν επίσημη απολογία στις σελίδες του περιοδικού.

8. Ο Πλούτο που λεγόταν Ρόβερ

Ο Πλούτο είναι ίσως ο διασημότερος σκύλος καρτούν όλων των εποχών. Οι στιγμές γέλιου που έχει προσφέρει σε μικρούς και μεγάλους, λόγω των μπελάδων στους οποίους μπλέκει, είναι αμέτρητες.

Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι ο Πλούτο δεν λεγόταν εξαρχής έτσι. Το πρώτο του όνομα ήταν Ρόβερ και έκανε την παρθενική του εμφάνιση τον Οκτώβριο του 1930, σε ένα επεισόδιο με τίτλο “The Picnic“.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1931, στο επεισόδιο “The Moose Hunt“, πήρε το οριστικό του όνομα και εμφανιζόταν, πλέον, όπως όλοι τον γνωρίζουμε: ως το πιστό κατοικίδιο του Μίκυ Μάους.

Πολλοί εκτιμούν πως η μετονομασία του Ρόβερ σε Πλούτο, συνδέεται άμεσα με την ανακάλυψη του πλανήτη-νάνου Πλούτωνα, η οποία συνέβη το Φεβρουάριο του 1930. Με απλά λόγια, ότι ο Πλούτο πήρε το όνομά του από τον Πλούτωνα.

Η άποψη δεν είναι αβάσιμη, αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα κατά πόσο ισχύει η συγκεκριμένη χρονική σύμπτωση.

Ο Μπεν Σάρπστιν, Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός της Ντίσνεϊ, είχε αναφέρει: “Σκεφτόμασταν ότι το όνομα “Ρόβερ” ήταν πολύ συνηθισμένο κι έτσι έπρεπε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό. Το αλλάξαμε σε “Πλούτο”, αλλά, ειλικρινά, δεν θυμάμαι το γιατί“.

9. Το επεισόδιο Πόκεμον που έστειλε παιδιά στο νοσοκομείο

Το Δεκέμβριο του 1997, ένα επεισόδιο Πόκεμον περιελάμβανε κόκκινες και μπλε λάμψεις που εναλλάσσονταν μεταξύ τους με απίστευτη ταχύτητα. Αυτή η σκηνή προκάλεσε σπασμούς, κρίσεις, λιποθυμία, εμετό και ερεθισμό στα μάτια σε πολλά παιδιά.

Τα περισσότερα περιστατικά δεν ήταν σοβαρά και τα παιδιά έπειτα από λίγο επέστρεψαν σπίτι τους. Όμως, ένας μικρός αριθμός παιδιών διαγνώστηκε με επιληψία και το επίμαχο επεισόδιο δεν προβλήθηκε ποτέ ξανά στην τηλεόραση.

Πηγή βίντεο: Wikipedia

10. Η έμπνευση πίσω από το δίδυμο Μπίβις και Μπατ-Χεντ

Ένα από τα πιο δημοφιλή καρτούν της δεκαετίας του ’90 ήταν το δίδυμο Μπίβις και Μπατ-Χεντ. Πρόκειται για μαθητές γυμνασίου που ζουν στη φανταστική πόλη του Τέξας, Χάιλαντ.

Η ζωή τους κινείται γύρω από την τηλεόραση, το πρόχειρο φαγητό, τα εμπορικά κέντρα, τη heavy metal μουσική και το “καμάκι”.

Σε συνέντευξή του, ο δημιουργός των δύο χαρακτήρων, Μάικ Τζατζ είπε πως εμπνεύστηκε τα ονόματά τους από δύο συγκεκριμένα άτομα της παιδικής του ηλικίας:

“Ο Μπίβις προήλθε από ένα παιδί ονόματι Μπόμπι Μπίβις, ένας αθλητικός τύπος που έμενε τρία τετράγωνα μακριά μου την περίοδο που ήμουν στο κολέγιο.

Όσο για τον Μπατ-Χεντ, ήταν ένας 12χρονος που αποκαλούσε τον εαυτό του “Iron Butt”, γιατί υποτίθεται ότι μπορούσες να τον κλωτσήσεις στον πισινό όσο δυνατά ήθελες και δεν θα πάθαινε τίποτε“.

Πηγές εικόνων κεντρικής φωτογραφίας: Youtube, Youtube και Flickr