5 Σεπτεμβρίου 1847: Γεννήθηκε ο Τζέσε Τζέιμς
Θρυλικός Αμερικανός κακοποιός, αρχηγός συμμορίας και ληστής τραπεζών και τρένων. Λέγεται πως ένα μεγάλο μέρος από τα λεφτά που έκλεβε, τα μοίραζε στους φτωχούς του Νότου. Ό,τι έλεγαν δηλαδή και για τους έλληνες λήσταρχους περίπου την ίδια εποχή.
Πρoτού ενηλικιωθεί, πήρε μέρος στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Συμμετείχε στο αντάρτικο των Νοτίων και κατηγορήθηκε ότι διέπραξε πολλές θηριωδίες εναντίον των Βορείων. Ήδη από το 1869, ο Τζέσε Τζέιμς ήταν επικηρυγμένος και όσο περνούσε ο καιρός που έμενε ασύλληπτος, το ποσό της επικήρυξης μεγάλωνε, γεγονός που δελέασε ακόμη και τους συντρόφους του.
Στις 3 Απριλίου 1882, ο Τζέιμς ανέβηκε σε μια καρέκλα, για να καθαρίσει ένα λεκέ από τον τοίχο του σπιτιού του. Όπως είχε γυρισμένη την πλάτη, ο σύντροφός του, Ρόμπερτ Φορντ τον πυροβόλησε στο κεφάλι.
Διαβάστε περισσότερα για το ληστή θρύλο της Άγριας Δύσης στο ακόλουθο άρθρο:
5 Σεπτεμβρίου 1877: Δολοφονήθηκε το “Τρελό Άλογο”
Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία ο Τανσούκε Γουιτκό, ο τελευταίος αρχηγός της ινδιάνικης φυλής των Λακότα, η οποία μέχρι τη δεκαετία του 1840 μεσουρανούσε στην αμερικανική δύση.
Το “Τρελό Άλογο” έγινε ο φόβος και ο τρόμος των λευκών κατακτητών, καθώς οι τελευταίοι πάσχισαν να το πιάσουν, αλλά εκείνο πάντοτε τούς ξέφευγε.
Δεν καλούσε απλώς το λαό του να υπερασπιστεί τη γη των προγόνων του. Συμμετείχε στα σαμποτάζ που οργάνωνε, πολεμούσε πάντοτε στην πρώτη γραμμή της μάχης και με κίνδυνο της ζωής του συνέβαλε στην εξόντωση των εχθρών.
Μαζί με τον “Καθιστό Ταύρο” και τον “Πικρόχολο”, οδήγησε τη φυλή του στη μεγαλύτερη νίκη Ινδιάνων εναντίον του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, στον ποταμό Λιτλ Μπίγκχορν.
Το “Τρελό Άλογο” παραδόθηκε μόνο του, δραπέτευσε και τελικά συνελήφθη από τα “χλωμά πρόσωπα”. Μεταφέρθηκε στο οχυρό Ρόμπινσον, αποπειράθηκε να “το σκάσει”, αλλά το έπιασαν και το θανάτωσαν με ξίφη. Ήταν μάλλον 37 ετών.(Οι Ινδιάνοι δεν είχαν ληξιαρχείο!)
Διαβάστε περισσότερα για τον θρυλικό Ινδιάνο της φυλής Λακότα στον ακόλουθο υπερσύνδεσμο:
5 Σεπτεμβρίου 1882: Ιδρύθηκε η Τότεναμ
Εδρεύει στο ομώνυμο προάστιο του βόρειου Λονδίνου και δημιουργήθηκε από μια παρέα μαθητών, οι οποίοι βαρέθηκαν να παίζουν κρίκετ μόνο τα καλοκαίρια και ήθελαν ένα χόμπι για να απασχολούνται και τους χειμερινούς μήνες.
Το έμβλημα της Τότεναμ είναι ένας μεγάλος πετεινός, εξού και το παρατσούκλι “Πετεινοί”.
Η “χρυσή” εποχή για την Τότεναμ συνέπεσε με την ανάληψη της τεχνικής της ηγεσία από τον Μπιλ Νίκολσον, το 1958. Στα 16 χρόνια που παρέμεινε στον πάγκο της, η αγγλική ομάδα κατέκτησε 8 τρόπαια, ανάμεσά τους και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.
Το κατάφερε το 1963, κερδίζοντας την Ατλέτικο Μαδρίτης με σκορ 5-1 και έγινε έτσι η πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο.
Τα τελευταία χρόνια, οι “Πετεινοί” συμμετέχουν ανελλιπώς στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Γιουρόπα Λιγκ και ενισχύουν το ρόστερ τους με ακριβές μεταγραφές.
5 Σεπτεμβρίου 1934: Γεννήθηκε ο Φρέντυ Γερμανός
“Ξεκίνησα να γίνω συγγραφέας, αλλά στην πορεία έκανα δύο λάθη: έγινα δημοσιογράφος και έκανα τηλεόραση”
Η μητέρα του τον βάφτισε Φρέντυ από έναν Άγγλο αξιωματικό που είχε ερωτευτεί, όταν ήταν 18 ετών.
Στα οκτώ του χρόνια, κυκλοφόρησε μια οικογενειακή εφημερίδα με τίτλο “Όλα για όλους”, για να βγάζει τα έξοδα για τις σοκολάτες του, όπως είχε αναφέρει.
Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο ως ο χειρότερος μαθητής της τελευταίας πεντηκονταετίας στα θετικά μαθήματα.
Παρουσίασε εκπομπές που “έγραψαν” ιστορία στην ελληνική τηλεόραση, όπως το “Αλάτι και Πιπέρι”, πήρε συνεντεύξεις από δεκάδες διασημότητες της Ελλάδας και του εξωτερικού και έμεινε γνωστός για το χιούμορ και τα ευθυμογραφήματά του.
Διαβάστε περισσότερα για τον δημοφιλή παρουσιαστή και συγγραφέα στον παρακάτω σύνδεσμο:
5 Σεπτεμβρίου 1944: Εκτελέστηκε η Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Με 17 σφαίρες, όσα ήταν και τα χρόνια της
Έκρυβε όπλα και προκηρύξεις κάτω από τη σχολική της ποδιά, έγραφε συνθήματα στους τοίχους και κολλούσε αφίσες, προκαλώντας την οργή των Γερμανών.
Υπέστη φρικτά βασανιστήρια για τρεις εβδομάδες στα κρατητήρια της οδού Μέρλιν, αλλά δεν “λύγισε”. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, όπου γνώρισε τη Λέλα Καραγιάννη και κοιμόταν κάθε βράδυ στην αγκαλιά της.
Λίγο πριν οι εκτελεστές της ανοίξουν πυρ, η Κωνσταντοπούλου έσκισε το φόρεμά της και φώναξε: “Χτυπάτε, κτήνη!”
Τρεις ημέρες μετά την θανάτωση της 17χρονης μαθήτριας, “γράφτηκε” το τέλος και της 46χρονης Καραγιάννη, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της εκπομπής της “ΜτΧ” για τις γυναίκες της Αντίστασης:
5 Σεπτεμβρίου 1946: Γεννήθηκε ο Φρέντι Μέρκιουρι
“I won‘t be a rock star. I will be a legend”
Γεννήθηκε στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας και το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Φαρόχ Μπουλσάρα. Το 1981 επισκέφθηκε μυστικά για λίγες ημέρες την Αθήνα.
Ο δεσμός του με τη Μέρι Όστιν σταμάτησε, όταν η τελευταία έμαθε για την αμφιφυλοφιλία του. Παρέμειναν, όμως, φίλοι και η Όστιν έγινε η βασική κληρονόμος της περιουσίας του.
Το 1987, ο Μέρκιουρι έμαθε ότι πάσχει από AIDS, αλλά δεν το δημοσιοποίησε. Τέσσερα χρόνια μετά, έχασε τη “μάχη” με το θάνατο, σε ηλικία 45 ετών.
Οι στίχοι του “The Show Must Go On”, του τελευταίου τραγουδιού του τελευταίου δίσκου των Queen, φανέρωναν ότι ο Μέρκιουρι γνώριζε πως δεν θα ήταν για πολύ καιρό ακόμη στη ζωή.
Διαβάστε παρακάτω για την ιστορία του εμβληματικού τραγουδιού των Queen “Bohemian Rhapsody“:
5 Σεπτεμβρίου 1967: Δολοφονήθηκε ο Γιάννης Χαλκίδης
Στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη και της ΕΔΑ και μέλος της αντιστασιακής-αντιδικτατορικής οργάνωσης “Πατριωτικό Μέτωπο”. Μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, προκάλεσε ολιγόλεπτο μπλακ άουτ στα εγκαίνια της ΔΕΘ το 1967.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου δέχθηκε επικοινωνιακό “χτύπημα” και εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό για την τιμωρία των δραστών. Οι Χωροφύλακες εντόπισαν τρία από τα έξι μέλη της ομάδας στο κρησφύγετο της οδού Φιλελλήνων 65.
Οι τρεις νέοι προσπαθούσαν να διαφύγουν από τον φωταγωγό και τότε τα εκτελεστικά όργανα της Χούντας άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους.
Ο Χαλκίδης δέχθηκε δύο σφαίρες στην πλάτη από τον χωροφύλακα Αντώνη Λεπενιώτη. Ο συναγωνιστής του 27χρονου Χαλκίδη, Νάντης Χατζηγιάννης περιέγραψε τη στιγμή που έπεσε νεκρός ο φίλος του ως εξής:
“Ήρθαν σαν στυγνοί δολοφόνοι και κάνανε κόσκινο το διαμέρισμα από τις σφαίρες που έριχναν στα τυφλά. Ήρθαν να δολοφονήσουν τους πάντες, γιατί χαλάσαμε για 5′ τη φιέστα τους με την έκρηξη στην κολόνα, στα εγκαίνια της Έκθεσης“.
Διαβάστε περισσότερα για τη δολοφονία του Γιάννη Χαλκίδη στο παρακάτω κείμενο του Σπύρου Κουζινόπουλου:
5 Σεπτεμβρίου 1972: Η Σφαγή του Μονάχου
Το αιματοκύλισμα που σημάδεψε την Ολυμπιακή Ιδέα
Ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μια ομάδα οκτώ Παλαιστίνιων τρομοκρατών με την ονομασία “Μαύρος Σεπτέμβρης”, εισέβαλε στην έδρα της ισραηλινής ομάδας στο Ολυμπιακό Χωριό, σκοτώνοντας δύο άτομα και κρατώντας άλλους εννέα ομήρους.
Αίτημά τους ήταν η αποφυλάκιση 234 Παλαιστινίων και δύο Γερμανών ανταρτών και η παροχή αεροπορικής πτήσης για τη διαφυγή τους.
Τα μέτρα ασφαλείας από την πλευρά των διοργανωτών ήταν ιδιαίτερα χαλαρά στο Ολυμπιακό Χωριό. Οι Γερμανοί δαπάνησαν λιγότερα από 2 εκατ. δολάρια σε προσωπικό και εξοπλισμό ασφαλείας, σε μία προσπάθεια να αποβάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά του στρατοκεντρικού κράτους, που τους συνόδευε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.
Η ισραηλινή κυβέρνηση αρνήθηκε να διαπραγματευθεί με τον “Μαύρο Σεπτέμβρη”, ενώ την ίδια ώρα η γερμανική αστυνομία κατέστρωνε ένα σχέδιο εγκλωβισμού των τρομοκρατών σε αεροδρόμιο και διάσωσης των ομήρων.
Το σχέδιο απέτυχε και ξέσπασε ανταλλαγή πυρών, από τα οποία σκοτώθηκαν και οι εννέα αιχμάλωτοι Ισραηλινοί, ένας αστυνομικός και πέντε από τους οκτώ τρομοκράτες.
Συνολικά σκοτώθηκαν 17 άτομα από την “Σφαγή του Μονάχου”, αλλά οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνεχίστηκαν κανονικά.
5 Σεπτεμβρίου 1997: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες “επέστρεψαν” στον τόπο που “γεννήθηκαν”
Η Αθήνα επιλέχθηκε ως διοργανώτρια πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, για δεύτερη φορά μετά την αναβίωσή τους το 1896.
Στην ψηφοφορία που διεξήχθη στο Παλέ ντε Μπολιέ, την έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Λωζάνη, η Αθήνα έλαβε 66 ψήφους έναντι 41 της Ρώμης. Συνδιεκδικήτριες πόλεις ήταν επίσης το Κέιπ Τάουν, το Μπουένος Άιρες, το Σαν Χουάν και η Στοκχόλμη.
Η απόφαση της ΔΟΕ προκάλεσε έκρηξη πατριωτικού ενθουσιασμού και μεγάλη αδημονία στους Έλληνες. Το κλίμα ήταν πανηγυρικό και αποτυπώθηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Παρ’ όλ’ αυτά, δεν έλειψαν και οι “φωνές” που επεσήμαιναν τα μεγάλα χωροταξικά προβλήματα της Αθήνας, την έλλειψη επαρκών υποδομών και τις μεγάλες οικονομικές θυσίες που συνεπαγόταν η ανάληψη της διοργάνωσης.
5 Σεπτεμβρίου 2006: Πέθανε ο Απόστολος Σουγκλάκος
Αγαπήθηκε από τον κόσμο ως μια από τις μεγαλύτερες cult φυσιογνωμίες του ‘80. Κυριάρχησε στα ρινγκ, αποκτώντας το προσωνύμιο “ο άνθρωπος που δεν τον έδειρε κανείς”, ενώ κατά διαστήματα εμφανίστηκε σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές.
Έφυγε από τη ζωή ξαφνικά, σε ηλικία 56 ετών, μετά από εγκεφαλικό που υπέστη τον Αύγουστο του 2006 στη Ρόδο, κατά τη διάρκεια επαγγελματικών υποχρεώσεων. Νοσηλεύτηκε για δύο εβδομάδες, αλλά δεν τα κατάφερε.
Διαβάστε περισσότερα για τον Απόστολο Σουγκλάκο στο ακόλουθο αφιέρωμα:
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr