10 γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα, 12 Ιουλίου. Καίσαρας, Μερκούρη και Άγιος Παΐσιος

12 Ιουλίου 100 π.Χ. Γεννήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας

“ήρθα, είδα, νίκησα”

Σε αυτόν ανήκει η περίφημη φράση, όταν νίκησε μια μάχη απλά και μόνο επειδή οι αντίπαλοι έμαθαν την παρουσία του. “Ο κύβος ερρίφθη” και “η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι αλλά να φαίνεται τίμια”, είναι μερικές από τις ατάκες του που έμειναν την ιστορία. Άλλωστε ήταν ξεχωριστός ρήτορας εκπαιδευμένος στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, η πραγματική ημερομηνία της γέννησής του ήταν η 13η Ιουλίου. Παρόλα αυτά, επειδή συνέπεφτε με γιορτή που γινόταν για τον θεό Απόλλωνα, προκειμένου τα γενέθλια του να μην επισκιάζονται και να εορτάζονται με ξεχωριστές τιμές, “μετακινήθηκαν” μια μέρα νωρίτερα.

Πριν την ανέλιξή του στον ρωμαϊκό θρόνο, ο νεαρός Ιούλιος Καίσαρας είχε αιχμαλωτιστεί για ένα διάστημα στη Ρόδο, από τους σκληρούς πειρατές της Κιλικίας. Η οικογένεια του κλήθηκε να πληρώσει λύτρα για να τον απελευθερώσει.

Αρχικά, οι πειρατές ζήτησαν 20 τάλαντα. Ο Καίσαρας ένιωσε προσβεβλημένος από το ποσό που αντιστοιχούσε στην ελευθερία του και τους συμβούλευσε να ζητήσουν 50 τάλαντα. Γέλασαν με το θράσος του και αύξησαν το ποσό. Στις 38 ημέρες που διήρκεσε η ομηρία του, αντιμετώπιζε τους δεσμώτες του περιφρονητικά και ειρωνικά, σαν υποτελείς του. Τους διάβαζε ποιήματα κι επειδή δεν καταλάβαιναν, τους αποκαλούσε βαρβάρους. Αν και τους προειδοποιούσε ότι μόλις απελευθερωθεί θα τους κρεμάσει, οι πειρατές δεν έδιναν σημασία, θεωρώντας ότι έχουν να κάνουν με έναν ανόητο νεαρό.

Όταν καταβλήθηκαν τα λύτρα και απελευθερώθηκε, ο Καίσαρας ζήτησε από τις ρωμαϊκές αρχές της Μικράς Ασίας να του δώσουν ένα μικρό στόλο. Αφού καταδίωξε τους πειρατές, τους αιχμαλώτισε και τους σταύρωσε.

12 Ιουλίου 1854. Γεννήθηκε ο ιδρυτής της Kodak, Τζορτζ Ίστμαν

Η αμερικανική εταιρεία θεωρείται κολοσσός στον κλάδο της φωτογραφίας, συμβάλλοντας καθοριστικά στην εξέλιξή του.

Η λέξη “Kodak” καταχωρήθηκε για πρώτη φορά ως εμπορικό σήμα το 1888. Όπως εξήγησε πολλά χρόνια αργότερα ο εμπνευστής του, η λέξη δεν σήμαινε απολύτως τίποτα.

«Επινόησα το όνομα μόνος μου. Το γράμμα “K” ήταν το αγαπημένο μου. Δοκίμασα πολλούς συνδυασμούς γραμμάτων για να σχηματίσω μια λέξη που να αρχίζει και να τελειώνει με Κ.»

Έπειτα ο Ίστμαν επέλεξε το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα ως σήμα κατατεθέν. Τον πρώτο αιώνα λειτουργίας της, η Kodak μεσουρανούσε στην αγορά του φιλμ. Η στροφή στην ψηφιακή εποχή ωστόσο, αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση, με την εταιρεία να αντιμετωπίζει πολλά οικονομικά προβλήματα από το 1990 και μετά. Το 2012 κήρυξε πτώχευση.

12 Ιουλίου 1904. Γεννήθηκε ο Πάμπλο Νερούδα

«Η ζωή μου στάθηκε η ίδια η ποίησή μου και η ποίησή μου υπήρξε το στήριγμα όλων των αγώνων μου»

Γεννήθηκε ως Ρικάρντο Ελιέσερ Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο στο Παράλ της Χιλής. Έχασε τη μητέρα σε μικρή ηλικία και βρήκε παρηγοριά στα λογοτεχνικά βιβλία.

Στα 13 του δημοσίευσε για πρώτη φορά τα ποιήματά του στην καθημερινή εφημερίδα La Mañana. Στα 16 του έγινε γνωστός με το φιλολογικό ψευδώνυμο Πάμπλο Νερούδα.

Ήταν ένας φόρος τιμής προς τον Τσέχο ποιητή Γιαν Νερούδα.

Μαχητικός, αλλά και βαθιά ρομαντικός ποιητής, ο Χιλιανός βραβεύτηκε πολυάριθμες φορές. Κέρδισε ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας, το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης, καθώς και το Βραβείο Ειρήνης Λένιν και Στάλιν. Ο Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αναφερόμενος στον Νερούδα , έλεγε πως είναι ο καλύτερος ποιητής του 20^ου αιώνα.

12 Ιουλίου 1913. Μάχη στα στενά της Κρέσνας

εκεί που θυσιάστηκε ένας Κολοκοτρώνης.

Κατά τον Β’ Βαλκανικό πόλεμο, ο ελληνικός στρατός, με αρχιστράτηγο τον Βασιλιά Κωνσταντίνο Α’, ανέλαβε να ελευθερώσει τις περιοχές της Μακεδονίας που ήταν υπό βουλγαρική κατοχή. Η βουλγαρική γραμμή άμυνας εκτεινόταν από το Σιμιτλί μέχρι την περιοχή της Άνω Τζουμαγιάς.

Στις 12 Ιουλίου, τα ελληνικά στρατεύματα εξαπέλυσαν επίθεση στον δεξιό και κεντρικό τομέα του μετώπου. Όμως, η σθεναρή αντίσταση των αντιπάλων, το ανώμαλο έδαφος και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν επέφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα και η ελληνική πλευρά μέτρησε τους πρώτους νεκρούς της μάχης.

Εκεί σκοτώθηκε και ο τελευταίος απόγονος του Γέρου του Μοριά, ο Ταγματάρχης Γεώργιος Κολοκοτρώνης, ο οποίος και ενταφιάστηκε, σε συνθήκες πολέμου, χωρίς δόξα και τιμή στην τοποθεσία Ονιάρ Μαχαλά.

12 Ιουλίου 1962. Η πρώτη συναυλία των Rolling Stones

Σήμερα θεωρείται το σημαντικότερο ροκ εν ρολ συγκρότημα του πλανήτη, έχοντας στο δυναμικό του 55 άλμπουμ και πάνω από 200 εκατομμύρια αντίτυπα.

Η πρώτη τους λάιβ εμφάνιση έγινε στο κλαμπ Marquee του Λονδίνου, ως αντικαταστάτες της τελευταίας στιγμής ενός άλλου γκρουπ.

«Ακόμα θυμάμαι ότι είχα αισθανθεί σαν να παίζουμε σε μεγάλο στάδιο. Το Marquee ήταν το μεγαλύτερο κλαμπ της εποχής στο Λονδίνο. Μέχρι τότε παίζαμε μόνο σε γκαράζ». Λόγω των πολλών αλλαγών στο συγκρότημα κανείς δεν είναι σίγουρος για το ποιος βρισκόταν στην θέση του ντράμερ εκείνο το βράδυ. Φωτογραφίες από τη βραδιά δεν έχουν σωθεί.

12 Ιουλίου 1967. Η Χούντα αφαίρεσε την ιθαγένεια από την Μελίνα Μερκούρη

Όταν επιβλήθηκε η δικτατορία των Συνταγματαρχών, η Μελίνα Μερκούρη ερμήνευε τον ρόλο της Ίλιας στην θεατρική μεταφορά του “Ποτέ την Κυριακή” στο Μπρόντγουεϊ. Η ελληνίδα ηθοποιός σύντομα αναδείχθηκε ως μία από τις πιο εξέχουσες μορφές της αντιδικτατορικής δράσης των Ελλήνων του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να της αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από τον Παττακό. Δεν ήταν το μόνο «θύμα». Με την ίδια Συντακτική Πράξη «περί στερήσεως της Ιθαγένειας αντεθνικώς δρώντων και δημεύσεως περιουσίας των», αφαιρέθηκε η ιθαγένεια από 480 Έλληνες πολίτες.

Καθόλη την επταετία, η Μελίνα συνέχιζε να ταξιδεύει ανελλιπώς για τον αντιδικτατορικό αγώνα, οργανώνοντας εκστρατείες ευαισθητοποίησης σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα. Η ανοιχτή αυτή αντίθεση είχε ως αποτέλεσμα μια απόπειρα δολοφονίας της στη Γένοβα της Ιταλίας.

Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ.

12 Ιουλίου 1991. Χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες

Οι Μεσογειακοί Αγώνες  διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια και λαμβάνουν μέρος οι χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα, εκτός από το Ισραήλ, το οποίο έμεινε εκτός, ύστερα από βέτο των αραβικών χωρών.

Στις 28 Ιουνίου του 1991, οι Μεσογειακοί Αγώνες ήρθαν στην Ελλάδα. Συμμετείχαν συνολικά 2.762 αθλητές, 2.176 άνδρες και 586 γυναίκες, από 18 κράτη, οι οποίοι αγωνίστηκαν σε 24 διαφορετικά αθλήματα. Νικήτρια αναδείχθηκε η Ιταλία με 168 μετάλλια ενώ η φιλοξενήτρια χώρα κατέκτησε την 4η θέση με 60 μετάλλια.

Η Ελλάδα, μεταξύ άλλων, κατέκτησε το χρυσό στο ποδόσφαιρο επικρατώντας με 3-1 της Τουρκίας.

12 Ιουλίου 1994. Πέθανε ο Άγιος Παΐσιος

Ο Αρσένιος Εζνεπίδης γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας. Λίγες ημέρες μετά τη γέννησή του, η ανταλλαγή πληθυσμών που ξερίζωσε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας ανάγκασε την οικογένειά του να εγκατασταθεί στην Κόνιτσα.

Eργάστηκε για χρόνια ως ξυλουργός και το 1945 κατατάχτηκε στον στρατό, όπου υπηρέτησε ως το 1949. Τότε ανακοίνωσε στους γονείς του την επιθυμία του να γίνει μοναχός. Στο Άγιο Όρος του έδωσαν αρχικά το όνομά Αβέρκιος. Οι διδαχές του και ο τρόπος ζωής του επηρέασαν τους πιστούς, οι οποίοι τον επισκέπτονταν συχνά για να τον συμβουλευτούν και να ακούσουν τα διδάγματά του.

Το 1954 μόνασε στη Μονή Φιλοθέου και χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο Β’ ονομάστηκε Παΐσιος. Με αυτό το όνομα  έγινε γνωστός και αγαπήθηκε από τους πιστούς.

Από τη δεκαετία του ’70 και μετά άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου του Γέροντα Τύχωνα δέχονταν τόσες πολλές και καθημερινές επισκέψεις που υπήρχαν ειδικές σημάνσεις για το κελί του, ώστε να μην ενοχλούνται οι άλλοι μοναχοί.

Το 1993 διαγνώστηκε με όγκο στο παχύ έντερο και χειρουργήθηκε. Έπειτα πάλεψε με τις μεταστάσεις στον πνεύμονα και το ήπαρ, όμως οι γιατροί δεν έδιναν πολλά περιθώρια ζωής. Κοινώνησε για τελευταία φορά στο κρεβάτι του ενώ προς το τέλος δεν έπαιρνε φάρμακα παρά τους φρικτούς πόνους που είχε.

Το 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον ανακήρυξε Άγιο. Έζησε ταπεινά και ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα εκμεταλλευτούν τα λόγια του για άσχετους με τη θρησκεία λόγους.

12 Ιουλίου 1997. Ανακαλύφθηκε το πτώμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας αποκαλύφθηκε μετά από τρεις δεκαετίες, ο τόπος ταφής του Αργεντίνου επαναστάτη. Είχε συλληφθεί τον Οκτώβριο του 1967, από βολιβιανές δυνάμεις που συνεργάζονταν με τη CIA. Την επομένη μέρα, εκτελέστηκε σε μία αίθουσα ενός εγκαταλελειμμένου σχολείου στο χωριό Λα Χιγκέρα.

Το πτώμα του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σαν Χοσέ ντε Μάλτα όπου έγινε νεκροψία, στο πρακτικό της οποίας καταγράφτηκαν συνολικά εννέα πληγές από σφαίρες. Το πτώμα του έπρεπε να εξαφανισθεί και θάφτηκε κρυφά κοντά στο αεροδρόμιο, 30 χλμ. από την Λα Ιγκέρα. Νωρίτερα, στο νοσοκομείο, είχαν κοπεί τα χέρια του, τα οποία διατηρήθηκαν σε φορμόλη προκειμένου να γίνει αργότερα η οριστική αναγνώρισή του. Το πτώμα έμεινε στον μυστικό τάφο μέχρι το 1997, όποτε και μεταφέρθηκε τελικά στην Κούβα. Κηδεύτηκε στη Σάντα Κλάρα, την πόλη που ο ίδιος είχε κατακτήσει το 1958 ανοίγοντας το δρόμο για την τελική νίκη του Κάστρο.