10 άγνωστες πληροφορίες για τη Eurovision. Πώς δημιουργήθηκε για να ενώσει τηλεοπτικά την Ευρώπη

1. Το 1969, η Eurovision διοργανώθηκε στη Μαδρίτη και η Αυστρία αποσύρθηκε από το διαγωνισμό ως αντίδραση για τη δικτατορία του Φρανθίσκο Φράνκο.
2. Η μουσική της διοργάνωσης με τον τίτλο «Te Deum» ανήκει στον Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ (1963-1704) και «παίζει» από την πρώτη διοργάνωση του 1956. Ακούστε εδώ.
3. Από το 1956, η μοναδική φορά που δεν διοργανώθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού ήταν το 2020, εξαιτίας της πανδημίας του Covid-19.
4. Ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος που συμμετείχε στη Eurovision ήταν ο Πολ Όσκαρ που εκπροσώπησε την Ισλανδία το 1997 και η πρώτη τρανς ήταν η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, που εκπροσώπησε το Ισραήλ το 1998.
5. Ο νεότερος συμμετέχων ήταν η 11χρονη Νάταλι Πακ, που εκπροσώπησε τη Γαλλία το 1989 και ο γηραιότερος ο 95χρονος Έμιλ Ράμζαουερ, που εκπροσώπησε την Ελβετία το 2013.
6. Αρχικά, το τραγούδι που έστελνε κάθε χώρα όφειλε να είναι στη γλώσσα της. Η πρώτη φορά που επετράπη να χρησιμοποιείται οποιαδήποτε άλλη ήταν το 1973.
7. Ο θεσμός της Eurovision έχει κερδίσει βραβείο Γκίνες ως ο μακροβιότερος διεθνής ετήσιος τηλεοπτικός μουσικός διαγωνισμός.
8. Οι περισσότερες χώρες που έχουν πάρει μέρος στο διαγωνισμό είναι 43 τις χρονιές 2008, 2011 και 2018.
9. Ο διαγωνισμός που είχε το μεγαλύτερο κοινό ήταν το 2001 στην Κοπεγχάγη, όπου παρακολούθησαν τη Eurovision 38.000 θεατές.
10. Για πρώτη φορά, μεταδόθηκε έγχρωμα το 1968.

Η ιστορία

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision ήταν ένα τεχνικό πείραμα για ταυτόχρονη, ζωντανή και διακρατική τηλεοπτική μετάδοση. Προέκυψε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), η οποία ιδρύθηκε το 1950 με σκοπό τη συνεργασία διασυνοριακών τηλεοπτικών δικτύων της Ευρώπης.

Η αρχική έννοια του όρου «Eurovision» προσδιόριζε το δίκτυο της EBU. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1951 από τον Βρετανό δημοσιογράφο Τζορτζ Κάμπεϊ στην εφημερίδα «London Evening Standard», ο οποίος είχε γράψει για ένα πρόγραμμα του BBC που «έπαιξε» σε κανάλι της Ολλανδίας.

Μέσω του δικτύου της Eurovision, μεταδόθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες διάφορες εκδηλώσεις, όπως η στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ το 1953.

Τον Ιανουάριο του 1955, ορίστηκε επιτροπή της EBU με υπεύθυνο τον Μαρσέλ Μπεζανσόν, η οποία στο πλαίσιο οργάνωσης νέων θεσμών μεταξύ των ευρωπαϊκών δικτύων, έβαλε «στο τραπέζι» τη δημιουργία διαγωνισμού τραγουδιού. Ως πρότυπο είχε το Φεστιβάλ Ιταλικού Τραγουδιού του Σαν Ρέμο, με διοργανώτρια τη δημόσια ραδιοτηλεόραση της Ιταλίας (RAI), το οποίο μεταδόθηκε από το δίκτυο της Eurovision. Η επιτροπή συμφώνησε τον Οκτώβρη του ίδιου έτους.

Ο διαγωνισμός έφερε το όνομα Eurovision Song Contest Grand Prix και διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1956 στην ελβετική πόλη του Λουγκάνο. Συμμετείχαν το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία -εκπροσωπούσε τη Δυτική Γερμανία-, η Ελβετία, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και η Ολλανδία.

Οι εκπρόσωποι της κάθε χώρας τραγούδησαν 2 κομμάτια διαρκείας 3-3,5 λεπτών. Η ψηφοφορία ήταν μυστική και ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής, που ήταν η Ελβετία με το «Refrain», που ερμήνευσε η Λις Άσια.

Η έμπνευση με τον πίνακα που παρουσίαζε τους πόντους που κέρδιζε κάθε χώρα ήρθε από Festival of British Popular Songs του BBC. Ήταν ένας τρόπος παρακολουθεί το τηλεοπτικό κοινό την εξέλιξη της ψηφοφορίας από το σπίτι του.

Σταδιακά, ο όρος «Eurovision» ταυτίστηκε με το διαγωνισμό τραγουδιού, αν και αποτελεί έννοια που προσδιορίζει το δίκτυο της EBU.

Το 1958, όταν ξεκίνησαν να παίρνουν μέρος κι άλλα κράτη, τον διαγωνισμό διοργάνωνε στο εξής η νικήτρια χώρα του προηγούμενου έτους. Έως το 1960, συμμετείχαν 16-18 χώρες. Τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, συμμετείχαν κράτη από τη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική.

Η Ελλάδα συμμετείχε για πρώτη φορά το 1974, με τη Μαρινέλλα και το «Λίγο Κρασί, Λίγο Θάλασσα και το Αγόρι μου».

Με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πήραν μέρος για πρώτη φορά και χώρες από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Από το 2004 υπήρχε ένας ημιτελικός και από το 2008 δύο.

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia