Το ανέγγιχτο νησί που λεηλάτησε ο Μπαρμπαρόσα και ύμνησε ο Ελύτης, στον οποίο αφιέρωσαν μια εκκλησιά. Πώς ονομαζόταν στην αρχαιότητα;

«Πρωτ’ αγαπούσα στο Χωριό, τώρα αγαπώ στο Κάστρο και μες στη Λότζια θα σφαχτώ που βασιλεύει τ’ άστρο», είχε γράψει ο Ελύτης για τη Σίκινο, ένα από τα μικρότερα και παρθένα νησιά των Κυκλάδων.

Η λιλιπούτεια Κυκλάδα των 300 κατοίκων βρίσκεται ανάμεσα στην Φολέγανδρο και την Ίο. Σε αντίθεση με την γειτονική Ιό που είναι γνωστή για την έντονη νυχτερινή ζωή, αυτό το νησί είναι ένα ήσυχο και σχεδόν ανέγγιχτο τουριστικά.

Το αρχαίο όνομά του νησιού ήταν Οινόη και οφειλόταν στους πολλούς αμπελώνες που υπήρχαν.

Η αρχαία πόλη Σίκινος ήταν λίγο δυτικότερα από τη σημερινή Χώρα, εκεί όπου βρίσκεται ο ναός της Επισκοπής.

Το όνομα “Σίκινος” οφείλεται στο γιο της νύμφης Nαϊάδας και του βασιλιά της Λήμνου Θόα, που κατέφυγε στο νησί για να γλιτώσει από τις αγριεμένες γυναίκες της Λήμνου, που επαναστάτησαν και έσφαξαν όλους τους άνδρες του νησιού.

Στα δύσκολα χρόνια του Μεσαίωνα και της Τουρκοκρατίας το νησί λεηλατήθηκε από τις επιδρομές των πειρατών. Το μοναστήρι της Χρυσοπηγής αποτέλεσε καταφύγιο για τους κατοίκους για να σωθούν από τη μανία του Μπαρπαρόσσα.

Η Χώρα της Σίκινου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο αυθεντικά παραδοσιακά οικιστικά συγκροτήματα του Αιγαίου και συνδέεται με το λιμάνι με δρόμο που δεν ξεπερνά σε μήκος τα 5 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα πραγματικό μπαλκόνι στο ανοιχτό πέλαγο κτισμένη στο χείλος του γκρεμού.

Η Χώρα χωρίζεται στις συνοικίες Κάστρο και Χωριό που βρίσκονται αντικριστά η μία στην άλλη.

Στα πλακόστρωτα καλντερίμια που συνδέουν τις γειτονιές, ο επισκέπτης θα περιπλανηθεί ανάμεσα στα ασβεστωμένα κυκλαδίτικα σπίτια, εκκλησίες, καφενέδες και ερειπωμένους ανεμόμυλους. Τα σπίτια διατηρούν τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα, καθώς οι νέες κατασκευές είναι ελάχιστες και οι αναπαλαιώσεις πιστές στον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του νησιού.

Στην πλατεία της Παντάνασσας στο Κάστρο δεσπόζει η ομώνυμη εκκλησία που είναι μητρόπολη του νησιού. Χτίσθηκε το 1787 και «κουβαλάει» τον μύθο της θαυματουργής εικόνα της Παναγίας που σύμφωνα με τον θρύλο έφυγε από την Κρήτη και ταξίδεψε στο Αιγαίο με αναμμένο καντήλι, ώσπου οι άνεμοι του πελάγους την έφεραν στη Σίκινο.

Στην κορυφή του κάστρου είναι κτισμένο το μοναστήρι της Χρυσοπηγής, απ΄ όπου η θέα κόβει την ανάσα.

Στο Κάστρο βρίσκεται και η νεότερη εκκλησία της Παντοχαράς, που χτίσθηκε στη μνήμη του ποιητή Οδυσσεά Ελύτη και είναι γνωστή ως το “εκκλησάκι του Ελύτη”.

Αν κάποιος επιλέξει τη Σίκινο για τις διακοπές του, σίγουρα θα  συναντήσει τον παπα-Θόδωρο, ο οποίος παίζει το βιολί του, περιπλανώμενος στα σοκάκια της Χώρας, διασκεδάζοντας τους ντόπιους.

Ο επισκέπτης επίσης αξίζει να αναζητήσει την εκκλησία του Αγίου Βασιλείου και του Ταξιάρχη στο Χωριό, στον δρόμο προς Επισκοπή, που είναι ένα από τα αρχαιότερα μνημεία του νησιού.

Οι παραλίες της Σίκινου είναι ελάχιστες, μικρές σε μέγεθος αλλά έχουν πεντακάθαρα κρυστάλλινα γαλάζια νερά.

Μέσα στο λιμάνι η μικρή αμμουδιά της Αλοπρόνοιας με τα αρμυρίκια καλύπτει τους περισσοτέρους από τους λουόμενους. Νοτιότερα βρίσκεται το ακρογιάλι του Αγίου Παντελεήμονα και τα Σαντοριναίικα με το ψιλό βοτσαλάκι.

Η δημοφιλέστερη παραλία του νησιού είναι ο Άγιος Παντελεήμονας, με την πολυφωτογραφημένη διαμπερή σπηλιά.

Στο βόρειο τμήμα του νησιού οι αμμουδεροί όρμοι Διαλισκάρι και Άγιος Γεώργιος, προσφέρονται για απολαυστικές βουτιές.

Δείτε τις ομορφιές της Σικίνου στο βίντεο:

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Flickr

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πτήση πάνω από τα τροπικά νησιά της Ελλάδας. Τα Λιχαδονήσια έχουν γαλαζοπράσινα νερά και δημιουργήθηκαν μετά από ισχυρό σεισμό (drone)