Πως οι εξωτικοί πράσινοι παπαγάλοι μετανάστευσαν κατά λάθος στην Ελλάδα και έστησαν αποικίες σε όλη την Αττική. Είναι “φωνακλάδες” και δεν αντέχουν τα κλουβιά

Από τον Εθνικό Κήπο μέχρι το Πεδίο του Άρεως οι πράσινοι παπαγάλοι της Αττικής δίνουν μια πολύχρωμη νότα στην πόλη. Έχουν προσαρμοστεί στο αθηναϊκό περιβάλλον και ήδη 4 διαφορετικά είδη κατάφεραν να επιβιώσουν και να αναπαραχθούν. 

Η ιστορία τους ξεκινά από τη δεκαετία του ’80 όταν ένα αεροπλάνο μετέφερε πράσινους παπαγάλους από την Ινδία στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ο εκτελωνισμός δεν ήταν πετυχημένος. Τα κιβώτια έσπασαν και έτσι αποφασίστηκε να τα απελευθερώσουν. Οι πρώτες αποικίες των πράσινων παπαγάλων στην Αθήνα δημιουργήθηκαν στα νότια προάστια. Από τότε αναπαράχθηκαν στο πάρκο του Παλαιού Φαλήρου, αλλά και σε άλλες περιοχές, όπου βρίσκουν πυκνή βλάστηση και εξωτικά φυτά. Στην Αθήνα οι πράσινοι παπαγάλοι βρήκαν καταφύγιο στον Εθνικό κήπο, το Πεδίον του Άρεως, το πάρκο της Χωροφυλακής, στο Πάρκο Τρίτση και αλλού.

Οι φωνακλάδες πράσινοι παπαγάλοι

Οι παπαγάλοι της Αθήνας αρχικά έγιναν περιζήτητοι στα pet shop. Πολλοί τους λάτρεψαν, τους αγόρασαν και τους έδωσαν μία θέση μέσα στα σπίτια τους. Πολλοί όμως στη συνέχεια τους απελευθέρωσαν γιατί η συμβίωση δεν ήταν αρμονική. Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, “οι παπαγάλοι είναι κοινωνικά πουλιά, θέλουν παρέα, αν τα βάλεις σε ένα κλουβί αρχίσουν και φωνάζουν, συνεπώς κάποιοι ιδιώτες τα απελευθέρωναν”.

Τα πιο κοινά είδη

Το πιο κοινό είδος που εντοπίζεται στην Ελλάδα είναι ο Δαχτυλιδολαίμης Ψιττακίσκος. Είναι πουλιά που διακινήθηκαν μέσω του εμπορίου και έχουν αποικίσει πολλές πόλεις στον κόσμο. Οι φυσικοί πληθυσμοί τους εντοπίζονται στην Αφρική και στην Ασία. Στην Αφρική ζουν σε μια ζώνη νότια της ερήμου Σαχάρα, ενώ στην Ασία εντοπίζονται κυρίως στην Ινδία και στις γύρω χώρες. Ο πράσινος παπαγάλος δεν είναι μεταναστευτικό πουλί, προσαρμόζεται σε κάθε κλίμα εντοπίζεται από τα Ιμαλάια μέχρι τη Βόρεια Ευρώπη. Ιδιαίτερα το ήπιο κλίμα της Ελλάδας φαντάζει ιδανικό για την επιβίωση και την αναπαραγωγή του. Οι πράσινοι παπαγάλοι μάλιστα συμπεριλαμβάνονται στην λίστα των Ελληνικών απελευθερωμένων ειδών.

Αντίστοιχα με τους πράσινους παπαγάλους, εξαπλώθηκαν και οι γκριζοπρόσωποι παπαγάλοι, με μικρότερη διάδοση, ωστόσο, γιατί δεν ήταν τόσο δημοφιλείς στα pet shop. Είναι το μοναδικό είδος είδος παπαγάλου που παίρνει λεπτά κλαδιά και τα πλέκει σε φωλιές πάνω σε δέντρα. Στις φωλιές αυτές μάλιστα μπορούν να κατοικήσουν έως και 10 ζεύγη. Η ονομασία αυτού του είδους είναι Μυοψιττακός. Η ιστορία του είναι ιδιαίτερη καθώς προέρχεται από τις αρχαιοελληνικές λέξεις μυς, για το ποντίκι και ψιττακός για τον παπαγάλο. Πολλοί από τους γκριζοπρόσωπους παπαγάλους “συχνάζουν” στο πάρκο της Χωροφυλακής.

Η αρχαιοελληνική προέλευση στις ονομασίες

Υπάρχουν ακόμη δύο είδη παπαγάλων που εντοπίζονται πιο σπάνια, στην Ελλάδα. Πρόκειται για τον Ευπατρίδη ψιττακίσκο, του οποίου η διεθνής ονομασία προέρχεται και αυτή από την αρχαία ελληνική λέξη “ευπατρίδης”, που σημαίνει ο γιος ευγενούς πατέρα. Οι φυσικοί πληθυσμοί του αλεξανδρινού παπαγάλου εντοπίζονται μόνο στην Ασία, στις χερσονήσους της Ινδίας και της Ινδοκίνας.

Στην Ελλάδα εντοπίζεται και ο φαιοκέφαλος της Σενεγάλης. Από το όνομα του γίνεται κατανοητό ότι οι φυσικοί πληθυσμοί του εντοπίζονται μόνο στη Δυτική Αφρική, από τη Σενεγάλη μέχρι τη Νιγηρία και το Βόρειο Καμερούν. Θεωρείται “πτηνό συντροφιάς”. Ωστόσο μόνο όσοι παπαγάλοι έχουν μεγαλώσει σε ανθρώπινα χέρια είναι φιλικά με τον άνθρωπο. Τα υπόλοιπα είναι πιο επιθετικά. Για να αναγνωριστεί στο δρόμο έχει χαρακτηριστικά έχει πράσινα χαρακτηριστικά, κίτρινη-πορτοκαλί κοιλιά και σκούρο γκρι κεφάλι. Μάλιστα το χρώμα του κεφαλιού του, γκρι, στα αρχαία ελληνικά, φαιός έχει δώσει την αφορμή για τη διεθνή επιστημονική ονομασία του.

Η αρχική φωτογραφία είναι του Π. Λατσούδη, Πληροφορίες αντλήθηκαν από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Parrotman, ο Βρετανός που έκοψε τα αυτιά και τη γλώσσα του για να μοιάζει με τους παπαγάλους του. Προβληματίστηκε που θα στηρίζει τα γυαλιά του και τελικά αποφάσισε να αποκτήσει και ράμφος