Ο Κένεντι “πρόσφερε” στους Γερμανούς την Ελλάδα., αλλά εκείνοι αρνήθηκαν για να μην επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τους! Το παρασκήνιο όταν ο Αντενάουερ αρνήθηκε να στηρίξει το δολάριο

Άρθρο από τον Γιώργο Ρωμαίο

Με αφορμή τις διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, ο Γιώργος Ρωμαίος έγραψε το 2015 ένα επίκαιρο άρθρο για μια ιστορία που συνέβη πριν από περίπου 60 χρόνια και ενδεχομένως προσφέρει κάποιες ερμηνείες για όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια.

Ίσως είναι διδακτική μια σελίδα ιστορίας που αναφέρεται στην ουσιαστική απόρριψη από τον καγκελάριο Αντενάουερ,το 1961,του αιτήματος του Προέδρου Κέννεντυ για στήριξη με δανεισμό του δολαρίου το οποίο είχε υποστεί σημαντική υποτίμηση.

Θα πάμε,όμως, λίγα χρόνια πίσω, στο τέλος του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου. Ο Πρόεδρος Ρούσβελτ είχε υιοθετήσει, με τη σύμφωνη γνώμη του Τσώρτσιλ, το περίφημο σχέδιο του υπουργού Οικονομικών Μοργκεντάου.

Προέβλεπε τη διάλυση όλων των βιομηχανικών υποδομών της τότε Δυτικής Γερμανίας, που διασώθηκαν από τον πόλεμο, τον εξωτερικό έλεγχο των πλούσιων σε πρώτες ύλες και βιομηχανικές μονάδες περιοχών του Ρουρ και του Σάαρ, τη μετατροπή της χώρας σε γεωργική και κτηνοτροφική και γενικά τον έλεγχο της οικονομίας από τις συμμαχικές δυνάμεις!

Δύο χρόνια μετά η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου αναγκάζονται οι ΗΠΑ να εγκαταλείψουν το επαχθές σχέδιο Μοργκεντάου.

Τον Σεπτέμβριο του 1946 ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μπάιρνς τόνισε σε ομιλία του στη Στουτγάρδη: «Η Γερμανία πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ικανότητες της και την ενέργεια της για να αυξήσει την βιομηχανική της παραγωγή και να οργανώσει με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο τη χρήση των πρώτων υλών της».

Ακολουθεί το Σχέδιο Μάρσαλ με σημαντικό μερίδιο στη Γερμανία.

To 1953 με πρωτοβουλία και θερμή υποστήριξη των ΗΠΑ υπογράφηκε στο Λονδίνο Συμφωνία για το κούρεμα κατά 50% όλων των χρεών που είχε συνάψει η Γερμανία από το 1919 έως και το 1945 και η σημαντική επιμήκυνση αποπληρωμής του υπολοίπου με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους.

Το σημαντικότερο, η έναρξη αποπληρωμής του υπολοίπου θα άρχιζε μετά την επανένωση της Γερμανίας. Αλλά και τότε μπόρεσε να περιορίσει τις υποχρεώσεις της…

Ας περάσουμε στο 1961.

Η οικονομία της Γερμανίας, με πρωταγωνιστή τον υπουργό Οικονομικών Λούντβιχ Ερχαρντ, είχε παρουσιάσει εντυπωσιακή άνοδο, που χαρακτηρίστηκε ως το «γερμανικό θαύμα».

Το ΑΕΠ αυξάνονταν κατά μέσο όρο το χρόνο κατά 4,4%, οι εξαγωγές κατά 16%.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 είχαν κτισθεί οκτώ εκατομμύρια νέες κατοικίες και οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων από 200.000 το 1948 έφτασαν τα εννέα εκατομμύρια το 1965!

[ Ίσως κάποιοι ειδικοί που ασχολούνται με τη σημερινή κρίση στη χώρα μας να έκαναν μια έρευνα για το πώς αξιοποιήθηκε το Σχέδιο Μάρσαλ από τους Γερμανούς και πως από εμάς. Κάποιο δίδαγμα θα προκύψει που θα συνδέεται με τα σημερινά…]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 οι δαπάνες για την ασφάλεια της Ευρώπης και κυρίως την γειτνιάζουσα με τη Σοβιετική Ένωση Δυτική Γερμανία είχαν γονατίσει την αμερικανική οικονομία.

Ο διάσημος κεϋνσιανιστής καθηγητής Τζων Κένεθ Γκαλπρέιθ είχε προειδοποιήσει τον Νοέμβριο 1960 τον νεοκλεγέντα Πρόεδρο Κέννεντυ ότι η οικονομική ισχυροποίηση της Ευρώπης αποτελούσε κίνδυνο για τις ΗΠΑ, διότι «η ανταγωνιστικότητα της κλονίζει ήδη το ισοζύγιο πληρωμών της Αμερικής και θέτει σε κίνδυνο το δολάριο».

Δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του Γκαλπρέιθ.

Το 1961 η μεγάλη υποτίμηση του δολαρίου συνέπεσε με τη σημαντική αύξηση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο με τη Γερμανία.

Ο αμερικανός Πρόεδρος πίστευε ότι και λόγω του γερμανικού πλεονάσματος και της σημαντικής συμβολής των ΗΠΑ στη ραγδαία ανάπτυξη της Γερμανίας θα επετύγχανε οικονομική βοήθεια για ανάκαμψη του δολαρίου…

Απευθύνθηκε τότε στον καγκελάριο Αντενάουερ. Με κάποια καθυστέρηση έλαβε απάντηση από τον υπουργό Οικονομικών Ερχαρντ: Μόνο ένα δισ. δολάρια μπορούσε να διαθέσει η Γερμανία!

Ασήμαντο ποσό για να σωθεί το δολάριο…

Ο Κέννεντυ επανήλθε με νέο αίτημα: να αναλάβει η Γερμανία ένα μεγάλο μέρος των δαπανών του ΝΑΤΟ. Τότε υπήρξε και ένα περίεργο και αδιευκρίνιστο δημοσίευμα στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης:

Οι ΗΠΑ «πρόσφεραν» στους Γερμανούς την Ελλάδα, αλλά εκείνοι είχαν αδιαφορήσει διότι «ενώ θα επεβάρυναν τον δημόσιο προϋπολογισμό με σημαντικά ποσά, δεν θα κέρδιζαν τίποτα»!

Ο Κέννεντυ θα συνεχίσει απειλώντας με απόσυρση των έξι αμερικανικών μεραρχιών από τη Γερμανία. Οι ασφυκτικές πιέσεις και οι απειλές του αμερικανού Προέδρου κράτησαν ένα και πλέον χρόνο.

Τελικά στο τέλος του 1963 η Γερμανία υποχώρησε με την υπογραφή συμφωνίας για την αγορά μετρητοίς από την Αμερική μεγάλης ποσότητας πολεμικού υλικού!

Δίδαγμα: Από τον Αντενάουερ στη Μέρκελ πέρασαν εξήντα και πλέον χρόνια, αλλά η συμπεριφορά της γερμανικής ηγεσίας έναντι συμμάχων φίλων και κοινοτικών εταίρων δεν έχει αλλάξει…

(Περισσότερα για τη Γερμανία μετά τον Πόλεμο και τον ρόλο της στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο βιβλίο: Γιώργος Ρωμαίος «ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΗΛΙΚΟ ΟΘΩΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ ΜΕΡΚΕΛ-180 χρόνια οι Γερμανοί στην Ελλάδα-Εκδόσεις Πατάκη).

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Η απαγωγή του ναζί, Άντολφ Άιχμαν, από την Αργεντινή, όπου τον έκρυβε η CIA. Τον κάρφωσε ο Αντενάουερ και τον άρπαξε έξω από το σπίτι του η Μοσάντ…