Μάλκολμ Χ. Πώς από νταβατζής, γκέι, ζιγκολό, διαρρήκτης και τζογαδόρος, έγινε ηγέτης των μαύρων στην Αμερική

Ξεκίνησε την πορεία του ως ένας εξαγριωμένος μεταρρυθμιστής, πρόθυμος να χύσει αίμα για την ελευθερία των μαύρων.

Τέλειωσε την πορεία του ως ένας πνευματικός ηγέτης, που επιδίωκε την ειρηνική επίλυση των προβλημάτων.

Δολοφονήθηκε πριν προλάβει να φέρει εις πέρας την αποστολή του.

Η κακοποίηση από τους λευκούς

Ο Μάλκολμ γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1925 στη Νεμπράσκα.

Ο πατέρας του, Ερλ Λίτλ, ήταν ένας μορφωμένος μαύρος, που δεχόταν συνεχώς απειλές από το τοπικό παράρτημα της Κου Κλουξ Κλαν, εξαιτίας των προοδευτικών ιδεών του.

Η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Μίσιγκαν το 1926, γιατί η Κλαν είχε κάψει το σπίτι τους.

Η ιστορία επαναλήφθηκε κι εκεί. Το 1929, το σπίτι της οικογένειας κάηκε ολοσχερώς και το 1931, ο Ερλ Λιτλ ήταν νεκρός. Τον χτύπησε αυτοκίνητο. Ο θάνατος  θεωρήθηκε ατύχημα.

Όμως, όλοι ήξεραν ότι ο Λιτλ είχε δολοφονηθεί από την τοπική ρατσιστική οργάνωση, Μαύρη Λεγεώνα. Κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει.

Η μητέρα του Μάλκολμ κατέρρευσε μετά το θάνατο του συζύγου της.

Προσπαθούσε μάταια να μεγαλώσει τα εφτά παιδιά της, αλλά δεν άντεξε.

Μπήκε σε ψυχιατρική κλινική και έμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής της.

Τα παιδιά χωρίστηκαν και στάλθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες.

Παρά τις αντιξοότητες, ο Μάλκολμ κατάφερε να γίνει αριστούχος μαθητής.

Ήθελε να γίνει δικηγόρος και δούλευε σκληρά για να γίνει αποδεκτός από τους συμμαθητές του, που ήταν όλοι λευκοί.

Τα κατάφερε με το παραπάνω.

Έγινε πρόεδρος της τάξης του και αγαπητός από όλους.

Ο κακός δρόμος

Το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό, μέχρι που προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα.

Ένας καθηγητής του εξήγησε ότι ο κόσμος δεν θα αποδεχόταν ποτέ το χρώμα του δέρματός του: «Το να γίνεις δικηγόρος δεν είναι ρεαλιστικός στόχος για ένα νέγρο».

Ο Μάλκολμ ήταν 14 χρονών όταν παράτησε το σχολείο και 18, όταν ξεκίνησε την καριέρα του ως εγκληματίας.

Το 1943, ο Μάλκολμ ζούσε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης και δεν υπήρχε εγκληματική δραστηριότητα που να μη συμμετείχε.

Ληστής, διαρρήκτης, νταβατζής, ναρκομανής, τζογαδόρος και όποια άλλη παρανομία υπήρχε ήταν στα ενδιαφέροντά του.

Διατέλεσε μέχρι και ζιγκολό και προσέφερε υπηρεσίες κυρίως σε άντρες.

Το 1946, φυλακίστηκε για διάρρηξη και κλοπή. Εκεί άλλαξε η ζωή του.

Η μεταστροφή

Όταν μπήκε στη φυλακή, ο Μάλκολμ ήταν άθεος και φοβερά κυνικός.

Οι κρατούμενοι τον αποκαλούσαν «Σατανά», επειδή αντιμαχόταν κάθε πνευματική και θρησκευτική ιδέα.

Τότε γνώρισε τον κρατούμενο, Τζον Μπέμπρι. Ο Μάλκολμ τον περιέγραψε ως τον «πρώτο άνθρωπο που γνώρισε και απαιτούσε το σεβασμό μόνο με τα λόγια».

Υπό την καθοδήγηση του Μπέμπρι, η όρεξη του Μάλκολμ για γνώση επανήλθε και άρχισε να μελετά φιλοσοφία και λογοτεχνία.

Τα αδέρφια του Μάλκολμ τον έφεραν σε επαφή με μία νέα θρησκεία, το “Έθνος του Ισλάμ”, που συνδύαζε τον ισλαμισμό και τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων.

Ο ηγέτης της θρησκείας, Ελάιζα Μοχάμεντ, κήρυττε ότι ο “Λευκός” είναι ο διάβολος που βασανίζει τον “Μαύρο”, ο οποίος οφείλει να ξεσηκωθεί και να αποδιώξει το ζυγό του Λευκού.

Ο σπόρος βρήκε γόνιμο έδαφος και ρίζωσε.

Σταμάτησε το κάπνισμα, απέφευγε το χοιρινό και δεν ξεστόμισε ποτέ ξανά βρισιά.

Η μεταστροφή του Μάλκολμ από εγκληματία σε πνευματικό άνθρωπο, είχε μπει στην τελική ευθεία.

Το 1950 άλλαξε το όνομά του σε Μάλκολμ Χ.

Το επίθετο «Λιτλ» δεν ήταν το πραγματικό όνομα των προγόνων του, αλλά το όνομα του λευκού που είχε αγοράσει τους προγόνους του ως δούλους.

Το πραγματικό του όνομα το είχαν σβήσει οι λευκοί, όταν μετέφεραν τους μαύρους στα δουλεμπορικά πλοία.

Ο Μάλκολμ αποφυλακίστηκε το 1952 και πρώτη του έγνοια ήταν να γνωρίσει από κοντά τον ηγέτη Ελάιζα Μοχάμεντ.

Δύο χρόνια μετά, έγινε ιερέας του Ναού 7 στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης, από όπου κήρυττε το λόγο του Μοχάμεντ.

Ήταν μόνο η αρχή.

πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας Marion S. Trikosko/wikimediamtx commons 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Υποκριτές όπως ο Μάλκολμ Χ πρέπει να αποκεφαλιστούν». Η δολοφονία του ακτιβιστή που μιλούσε για την ανωτερότητα των μαύρων. Τον εκτέλεσε η οργάνωση «Έθνος του Ισλάμ», της οποίας ήταν μέλος