Η γυναίκα σαμουράι που όταν πληγώθηκε, ζήτησε να της κόψουν το κεφάλι για να μην το πάρει ως τρόπαιο ο εχθρός! Οι θρυλικές γυναίκες πολεμίστριες

Όλοι γνωρίζουμε τους περίφημους Σαμουράι, την κάστα των ατρόμητων πολεμιστών της Ιαπωνίας, με τα σπαθιά τους τα περίφημα «κατάνα».

Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τις γυναίκες-σαμουράι, τις διάσημες «Ονα-μπουγκέισα». Η πρώτη αναφορά σε αυτές γίνεται το 200 μ.Χ. στην περίοδο της αυτοκράτειρας Ζινγκού, η οποία τέθηκε επικεφαλής εισβολής στην Κορέα, αφότου ο σύζυγός της Τσουάι, ο 14ος αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, σκοτώθηκε σε μάχη. Σύμφωνα με τον θρύλο, κατέλαβε την Κορέα χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος. Κατόπιν χρησιμοποίησε την εξουσία της για να προωθήσει οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Πολλούς αιώνες μετά, στα τέλη του 19ου αιώνα, έγινε η πρώτη γυναίκα που κόσμησε ιαπωνικό χαρτονόμισμα.

Οι «Όνα μπουγκέισα» συνήθως, δεν χρησιμοποιούσαν τα σπαθιά «κατάνα» που είχαν οι άνδρες Σαμουράι, αλλά προτιμούσαν τα λεγόμενα «ναγκινάτα», πιο ελαφριά και ευέλικτα που κύρτωναν στην άκρη. ‘Ηταν μακρύτερα και έτσι επέτρεπαν στις γυναίκες σαμουράι να μονομαχούν πιο αποτελεσματικά εναντίον πιο ψηλών και στιβαρών αντιπάλων. Επίσης χρησιμοποιούσαν τόξα και βέλη.  Στις μάχες χρησιμοποιούσαν και το «ταντοζούτσου», πολεμική τέχνη με μαχαίρι, το οποίο ονομαζόταν «καϊκέν».

Παρ’ ότι ήταν εξίσου μαχητικές με τους άνδρες,  ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν ως ισότιμες, αν και ταξικά ανήκαν στους «μπούσι», όπως και οι σαμουράι.  Εμφανίσθηκαν στην ιστορία από ανάγκη. Όταν οι σύζυγοί τους έλειπαν στην μάχη, ήταν καθήκον τους να υπερασπιστούν τα σπίτια τους.

Η Τομόε Γκοζέν ήταν διάσημη «όνα μπουγκέισα» που διέπρεψε στα τέλη του 12ου και τις αρχές του 13ου αιώνα. Οι περιπέτειές της αποθεώθηκαν από τους καλλιτέχνες.

Μάλιστα πήρε μέρος στην μάχη του Αβαζού και σκότωσε δύο από τους πιο γνωστούς ηγεμόνες της εποχής της. Στην «Ιστορία του Χεϊκε» – που θεωρείται η «Ιλιάδα» της Ιαπωνίας και γράφτηκε τον 14ο αιώνα – αναφέρεται ότι «η Τομόε ήταν εντυπωσιακά όμορφη, με λευκό δέρμα, μακριά μαλλιά και όμορφα χαρακτηριστικά.

‘Ήταν εξαιρετικά δυνατή τοξότης, και στο σπαθί άξιζε όσο χίλιοι άνδρες. ‘Ηταν πάντα έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα δαίμονα ή ένα θεό, καβάλα ή πεζή. Μπορούσε να δαμάσει ατίθασα άλογα, με μεγάλο ταλέντο».

Η άλλη διάσημη γυναίκα-σαμουράι Νακάνο Τακέκο έζησε τον 19ο αιώνα. Ενώ ηγείτο επίθεσης εναντίον των αυτοκρατορικών στρατευμάτων της Ισπανίας, στα νότια της χώρας, πυροβολήθηκε στο στήθος. Γνωρίζοντας ότι σε λίγο θα πεθάνει, ζήτησε από την αδελφή της Γιούκο να της κόψει το κεφάλι και να το θάψει, ώστε να μην μπορέσουν οι εχθροί να το κρατήσουν ως τρόπαιο. Το κεφάλι της μεταφέρθηκε στον ναό Χοκάι και θάφτηκε κάτω από πεύκο.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πως δημιουργήθηκαν οι Σαμουράι πολεμιστές της Ιαπωνίας, που αψηφούσαν το θάνατο για να μην ατιμαστούν. Πως κατασκεύαζαν τα ιερά σπαθιά «κατάνα» και η φιλοσοφία του «χάρα κίρι»