Η αυτοθυσία του λοχαγού Κυριακίδη που αρνήθηκε να κάνει παύση βολών πυροβολικού και έγινε στόχος των γερμανικών στούκας. Τα συγκινητικά ευρήματα από την ανασκαφή για τον εντοπισμό των οστών του μετά από 60 χρόνια!

Το χτυπημένο από γερμανικά πυρά κανόνι του υπολοχαγού Κυριακίδη καθηλώνει την ματιά του επισκέπτη στο οχυρό Ρούπελ στην ελληνική μεθόριο.

To σημείο αυτό την ελληνικής αμυντικής γραμμής δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση από τα 21 οχυρά τον Απρίλιο του 1941. Σε περίπτωση που καταλαμβανόταν από τους Γερμανούς, θα κατέρρεε η άμυνα και η Βέρμαχτ θα έμπαινε ταχύτατα στην Ελλάδα.

Στις 7 Απριλίου η πυροβολαρχία του Υπολοχαγού Κυριακίδη Αλέξανδρου δρούσε προς ενίσχυση των μαχητών στο ύψωμα Καρακιτόκ της περιοχής του οχυρού.

Ξαφνικά εμφανίστηκαν Στούκας για την υποστήριξη γερμανικών δυνάμεων.

Οι στρατιώτες της πυροβολαρχίας ζήτησαν από τον Υπολοχαγό να σταματήσουν τα πυρά για να μη γίνει αντιληπτή η θέση τους.

«Φτάνει κ. Λοχαγέ λυπήσου το παιδί μου”, ήταν μερικά από τα λόγια των στρατιωτών του» αναφέρει ο Νίκος Γιαννόπουλος, ιστορικός στην «Μηχανή του Χρόνου».

«Τώρα που οι δικοί μας είναι με το όπλο στα χέρια και κάνουν αντεπίθεση εμείς θα τους αφήσουμε χωρίς πυρά;» ήταν η απάντηση του λοχαγού Κυριακίδη και διέταξε τη συνέχιση των βολών», μας ανέφερε ο ιστορικός ερευνητής – Συνταγματάρχης εα, Βασίλης Νικόλτσιος.

Λίγα λεπτά αργότερα η πυροβολαρχία του λοχαγού Κυριακίδη έγινε αντιληπτή από την γερμανική αεροπορία.

«Η μία βύθιση χτύπησε το ένα πυροβόλο και το κατέστρεψε ενώ η δεύτερη βύθιση, η δεύτερη βόμβα έπεσε πάνω στο κέντρο διευθύνσεως βολής όπου καταπλάκωσε τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν από κάτω, όπως ο λοχαγός Κυριακίδη, ο ανθυπολοχαγός αξιωματικός βολής και δύο ακόμα στρατιώτες» τονίζει ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Γκουτζουρέλας.

Τον Απρίλιο του 2001 με πρωτοβουλία του αξιωματικού Ηλία Κοτρίδη, ξεκίνησε μία έρευνα για την ανεύρεση των οστών των πεσόντων της πυροβολαρχίας του Κυριακίδη.

«Με έγκρισή του τότε συντάγματος και της μεραρχίας ήρθαμε με τον τότε συνταγματάρχη κ. Νάνο.

Σκάψαμε, ψάξαμε, βρήκαμε το σημείο που υποθέσαμε ότι θα θα έπρεπε να είναι το καταφύγιο αυτό και στη συνέχεια σκάβοντας σε βάθος 3,5 μέτρων, τους βρήκα διαμελισμένους καθώς και προσωπικά τους αντικείμενα», επισημαίνει ο Ηλίας Κοτρίδης στη “Μηχανή του Χρόνου”.

Το οχυρό Ρούπελ δεν κατελήφθη ποτέ εξαιτίας της απαράμιλλης αντίστασης των μαχητών και της ανθεκτικής κατασκευής του.

Παραδόθηκε από τον Ταγματάρχη Γεώργιο Δουράτσο στους Γερμανούς στις 10 Απριλίου μετά τη συνθηκολόγηση της Θεσσαλονίκης.