Δημήτρης Ίτσιος. Ο λοχίας που σταμάτησε την γερμανική επέλαση με πέντε άντρες. Εξολόθρευσε από το πολυβολείο πάνω από 250 στρατιώτες της Βέρμαχτ

Τα ξημερώματα της 6ης Απριλίου οι Γερμανοί προσπαθούν να διασπάσουν τη γραμμή Μεταξά, από τα σύνορα μας με την Βουλγαρία και τη Γιουγκοσλαβία.

Η Γιουγκοσλαβία είχε πέσει δια περιπάτου και οι Βούλγαροι συμμάχησαν με τον Άξονα.

Οι Έλληνες στρατιώτες έδωσαν μια ηρωική μάχη στα οχυρά.

Ξεχωριστή όμως, είναι η ιστορία του έφεδρου λοχία Δημήτρη Ίτσιου, ο οποίος ήταν επικεφαλής της αντίστασης στο πολυβολείο, Π8 στην ομορφοπλαγιά του Μπέλες πάνω από τα Άνω Πορόια Σερρών.

Ο Ίτσιος αν και ήταν μόνο με πέντε φαντάρους δεν παραδόθηκε και οι Γερμανοί είχαν μόνο μια λύση για να τους αφοπλίσουν.

Να πάνε οι ίδιοι να πάρουν τα όπλα τους.

Το συγκεκριμένο πολυβολείο κάλυπτε την υποχώρηση των Ελλήνων στρατιωτών και η αποστολή του ήταν να αντέξει όσο περισσότερο  χρόνο μπορούσε.

Ο έφεδρος λοχίας άντεξε μέχρι να του τελειώσουν τα πυρομαχικά.

Περίπου 38 χιλιάδες σφαίρες ανάγκασαν τους Γερμανούς να θυσιάσουν πάνω από 250 άνδρες και να χάσουν έναν αντισυνταγματάρχη, τον Έμπελινγκ.

Ο Ίτσιος έχει εντολή να υποχωρήσει και αυτός, όταν κερδίσει τον απαιτούμενο χρόνο, αλλά οι Γερμανοί τον εγκλωβίζουν.

Δίνει εντολή στους  στρατιώτες να φύγουν και να τον αφήσουν μόνο του να συνεχίσει την αντίσταση.

Οι άνδρες υπάκουσαν εκτός από δυο φαντάρους, συντοπίτες του από το διπλανό χωριό.

Οι τρεις άνδρες μένουν για να πεθάνουν αγωνιζόμενοι, αλλά ούτε οι βολές των Στούκας τους εξοντώνουν, ούτε το πυροβολικό, ούτε οι επιθέσεις των επίλεκτων χερσαίων δυνάμεων της Βέρμαχτ.

Τελικά τους νίκησε το αναπόφευκτο.

Η εξάντληση δηλαδή των πυρομαχικών τους.

Δεν είχαν πλέον άλλες σφαίρες. Αναγκαστικά παραδόθηκαν.

Οι Γερμανοί με χίλιες προφυλάξεις τους πλησίασαν και ο επικεφαλής τους άνοιξε διάλογο με τον λοχία. Ο διάλογος φθάνει με διάφορες παραλλαγές αλλά το πνεύμα είναι πάντα ίδιο

Στρατηγός Σόρνερ: Που είναι ο αξιωματικός σου;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: δεν υπάρχει, εγώ είμαι επικεφαλής

Στρατηγός Σόρνερ: εσύ;

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: ναι;

Στρατηγός Σόρνερ: συγχαρητήρια, με την αντίσταση σου ζωντάνεψες το πνεύμα των προγόνων σου

Λοχίας Δημήτρης Ίτσιος: έκανα το καθήκον μου

Στρατηγός Σόρνερ: και τώρα πρέπει να κάνω και εγώ το δικό μου. Μου στοίχισες πάνω από διακόσιους άνδρες.

Ο Διοικητής διέταξε να τον εκτελέσουν. Ο Ίτσιος με απορία ρώτησε γιατί, αλλά ο Γερμανός δεν είχε άλλες απαντήσεις.

Έβαλε τους άνδρες του να παρουσιάσουν όπλα. Τον τίμησε και αμέσως μετά με το όπλο του πυροβόλησε τον ηρωικό λοχία στο κεφάλι.

Τους άλλους δύο φαντάρους δεν τους πείραξε. Μετά από λίγο τους άφησε ελεύθερους και αυτοί διηγήθηκαν την ιστορία τους και τη θυσία του Ίτσιου.

Μετά τον πόλεμο η γυναίκα του ξέθαψε τα οστά του και τον έθαψε στο χωριό τους που ήταν κάτω από το πολυβολείο, την Άνω Πορρόια Σερρών.

Ο Ίτσιος παρασημοφορήθηκε και το στρατόπεδο πήρε το όνομα του.

Ο Λοχίας με την ανδρεία του κέρδισε χρόνο για τους συμμαχητές του.

Με τη θυσία του όμως, κέρδισε και τον Γερμανό στρατηγό, ο οποίος δεν κατάφερε να προσπεράσει τη ναζιστική χυδαιότητα.

Έτσι κάθε φορά που θα θυμόμαστε τον ήρωα θα μνημονεύουμε και τον εγκληματία.

Αυτή την αθανασία κέρδισε ο καθένας με τα έργα του.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Η εισβολή του Χίτλερ στην Ελλάδα ξεκίνησε από το οχυρό Ρούπελ. Επέλεξε την 6η Απριλίου επειδή ήταν προληπτικός. Αυτοψία στα οχυρά όπου οι Έλληνες είπαν το «δεύτερο ΟΧΙ» (βίντεο)…