Δείτε από ψηλά την νεότερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας που δημιουργήθηκε για να “ξεδιψάσει” η Πάτρα. Βυθίστηκε ένα χωριό και το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων (drone)

Η Λίμνη Αστερίου στη Δυτική Αχαΐα είναι η πιο πρόσφατη τεχνητή λίμνη της χώρας και δημιουργήθηκε για την υδροδότηση της Πάτρας και των όμορων αυτής περιοχών.

Η κατασκευή του φράγματος Πείρου-Παραπείρου, όπως ονομάστηκε από τον ομώνυμο ποταμό (Παραπέιρο) ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώθηκε το 2020. Η ολοκλήρωση του τεχνικού έργου σήμαινε τη βύθιση ενός ολόκληρου χωριού.

Η τεχνητή λίμνη Αστερίου

Η τεχνητή λίμνη Αστερίου δημιουργήθηκε την περίοδο 2020-2021 με την ολοκλήρωση του φράγματος Πείρου – Παραπείρου. Πήρε την ονομασία της από το παρακείμενο χωριό Αστέρι, κοντά στο οποίο βρίσκονται τα έργα έμφραξης της κοίτης του Παραπείρου ποταμού.

Το ποτάμι πηγάζει από τον Ερύμανθο και εκβάλλει στον Πατραϊκό κόλπο. Το μήκος του φτάνει σε 42,6 χιλιόμετρα, στοιχείο που τον καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους σε μήκος ποταμούς της βόρειας Πελοποννήσου.

Η λίμνη ανήκει διοικητικά κυρίας στον δήμο Ερυμάνθου, αλλά και στον δήμο Δυτικής Αχαΐας. Ο κύριος σκοπός δημιουργίας της ήταν η υδροδότηση της πόλης της Πάτρας, της βιομηχανικής περιοχής και των χωριών της δυτικής Αχαΐας. Η λειψυδρία ήταν ένα μόνιμο πρόβλημα της περιοχής και οι ειδικοί προειδοποιούσαν ότι η κατάσταση θα επιδεινωνόταν συνεχώς από τις δυσμενείς κλιματολογικές μεταβολές.

Εκτός, όμως, από την επίλυση της υδροδότησης, οι τοπικές αρχές στοχεύουν και στην οικοτουριστική αξιοποίηση του έργου, μέσω της ανάδειξης του φυσικού τοπίου της περιοχής.

Άλλωστε, ήδη, η αισθητική αλλαγή έφερε αύξηση της επισκεψιμότητας και ανάπτυξη φυσιολατρικών δραστηριοτήτων, όπως η πεζοπορία.

Διαβάστε ακόμα: Η τεχνητή λίμνη Κρεμαστών από ψηλά. Έδωσε ρεύμα στην Ελλάδα τη δεκαετία του 60. Για την κατασκευή της βυθίστηκαν 20 χωριά και εργάστηκαν 3.500 άνθρωποι

Αν και αποτελεί πρόσφατο έργο, η ιδέα φαίνεται ότι έπεσε για πρώτη φορά στο τραπέζι το 1963 από τον Γεώργιο Παπανδρέου που κατάγεται από την περιοχή.

Ωστόσο, το έργο καθυστέρησε και βάλτωσε για δεκαετίες. Αυτό συνέβη επειδή το έργο, αν και αποφασίστηκε να προχωρήσει, η πολιτεία πρόβλεψε λιγότερα από τα απαιτούμενα κονδύλια για αλλοτριώσεις και αποζημιώσεις.

Έτσι, το φράγμα του Πείρου-Παραπείρου ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2006 και χρειάστηκε 14 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρωθεί.

To χωριό που θυσιάστηκε για να “ξεδιψάσει” η Πάτρα

Το χωριό Τόσκες ήταν εκείνο που “πλήρωσε” την υδροδότηση της Πάτρας, καθώς αναγκάστηκε να βυθιστεί.

Το 2009 το χωριό απαλλοτριώθηκε, ερημώθηκε και εγκαταλείφθηκε υποχρεωτικά από τους κατοίκους του, καθώς εκεί προγραμματίστηκε να δημιουργηθεί ο κύριος ταμιευτήρας του φράγματος. Όταν τα τεχνικά έργα ολοκληρώθηκαν, το 2019, ξεκίνησε η διαδικασία πλήρωσης και κατάκλυσης του ταμιευτήρα με νερό. Έτσι ξεκίνησε το χωριό να βουλιάζει.

Το μοναδικό που στεκόταν αγέρωχο ήταν το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, το οποίο δεν γκρεμίστηκε πιθανότατα για θρησκευτικούς και ίσως συμβολικούς λόγους. Το εσωτερικό του ήταν άδειο, οπότε δεν υπήρξε κίνδυνος να καταστραφούν θρησκευτικά κειμήλια. Αποτελούσε σήμα κατατεθέν του οικισμού και βυθίστηκε ολόκληρο στο βυθό. Ανάλογα με την στάθμη των νερών, ξεπροβάλει ο τρούλος και ο σταυρός του.

Ο οικισμός Τόσκες βρισκόταν χτισμένος σε υψόμετρο 180 μέτρων, στις ανατολικές απολήξεις του Κομποβουνίου και στις νότιες παρυφές της πεδιάδας των Φαρρών, ενώ πολύ κοντά στο χωριό κυλούσε ο ποταμός Παραπείρος. Η παλιά ονομασία του οικισμού ήταν Τόσκεσι και πιθανόν να συνδέεται με την αντίστοιχη ονομασία της Τοσκικής διαλέκτου της αλβανικής γλώσσας.

Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, λέγεται πως πρώτοι οικιστές του χωριού υπήρξαν κάτοικοι των Νεζερών από το παλιό χωριό του Κομπηγαδίου. Το χωριό απείχε 6 ώρες από την Πάτρα και συνδέθηκε με δρόμο για πρώτη φορά, το 1903. Ωστόσο, παρέμεινε μέχρι την κατάκλυσή του, ένας μικρός οικισμός.

Το 1830 ως κάτοικοι αναφέρονται μόλις 7 οικογένειες ενώ από το 1879 έως το 1907 ήταν ακατοίκητο. Έκτοτε, ο μέγιστος πληθυσμός του άγγιξε τα 60 άτομα.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Ο άγνωστος φυσικός πλούτος της τεχνητής λίμνης Μεταλλείου. Εκεί περνούσε το τρενάκι «Ντεκoβίλ» που μετέφερε εφόδια και τραυματίες στη μάχη του Σκρα