Ακόμη πληρώνουμε φόρους της βασίλισσας Φρειδερίκης! Για την ενίσχυση των «βόρειων επαρχιών» της χώρας που είχαν πληγεί από τον Εμφύλιο…

Γιατί ένα στεγαστικό δάνειο πρέπει να επιβαρύνεται με εισφορά υπέρ των εξαγωγέων;

Τι σχέση έχει ένας μηχανικός με τον ΟΓΑ για να πληρώσει στην αναγνώριση του μεταπτυχιακού του χαρτόσημο υπέρ του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων;

Τι είδους πνευματικά δικαιώματα έχει μια κόλλα λευκό χαρτί Α4 για να πληρώνουμε φόρο 4%;

Πώς το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας, αν και έχει καταργηθεί, συνεχίζει να εισπράττει το 1% από το συνολικό ποσό κάθε ασφαλιστηρίου αυτοκινήτου;

Αυτά και άλλα πολλά τραγελαφικά αναδεικνύει η έρευνα για το ποιοι είναι οι φόροι υπέρ τρίτων που εδώ και χρόνια ή και δεκαετίες συνεχίζουν να υφίστανται και να φορτώνονται στις τσέπες προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Ωστόσο, το μεγαλύτερο και ίσως εντυπωσιακότερο εύρημα της έρευνας είναι ότι ακόμα και σήμερα κανείς δεν έχει σαφή εικόνα ούτε για το πόσοι, άλλα ούτε για το ποιοι είναι οι φόροι υπέρ τρίτων και, βέβαια, ούτε για το ποιος τους καρπώνεται.

Κι όμως, σε ένα κράτος που τα προηγούμενα χρόνια λειτουργούσε στον αυτόματο, όλα μοιάζουν πιθανά. Όπως για παράδειγμα, το γεγονός ότι όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τους φόρους υπέρ τρίτων μετά τις ασφυκτικές πιέσεις της τρόικας, την τελευταία στιγμή πριν εκπνεύσει η προθεσμία ανακάλυψε ότι… δεν ξέρει ποιοι είναι αυτοί.

Το άλυτο μυστήριο των φόρων υπέρ τρίτων ανάγκασε την κυβέρνηση να απευθυνθεί στους πολίτες, ζητώντας τους να καταγράψουν οι ίδιοι ποιους φόρους πληρώνουν στην καθημερινότητά τους και στη συνέχεια να ενημερώσουν και το υπουργείο Ανάπτυξης. Με αυτόν τον τρόπο, το υπουργείο ευελπιστεί να καταρτίσει τη σχετική λίστα με τους υπό κατάργηση φόρους, τους οποίους θα πρέπει να στείλει στην τρόικα.

Αν και τα αποτελέσματα, τουλάχιστον προς ώρας, είναι μάλλον φτωχά, γιατί, όπως αποδεικνύεται, ούτε οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν ακριβώς τι πληρώνουν, τα πρώτα δείγματα αναδεικνύουν ότι εδώ και χρόνια πληρώνουμε τους πιο απίθανους φόρους και εισφορές χωρίς να το ξέρουμε.

Φόρος των δημοσίων θεαμάτων από τα χρόνια της Φρειδερίκης

Ο περίφημος φόρος δημοσίων θεαμάτων, που πληρώνουμε σε εισιτήρια συναυλιών και παραστάσεων αποτελεί κατάλοιπο της εποχής της «βασιλομήτορος» Φρειδερίκης, η οποία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 αποφάσισε να θεσπίσει φόρο με στόχο την ενίσχυση των «βόρειων επαρχιών» της χώρας, που είχαν πληγεί από τον Εμφύλιο.

Αν και τα χρόνια πέρασαν, ο φόρος συνεχίζει να επιβάλλεται. Τα έσοδα πηγαίνουν πλέον στον Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, του οποίου όμως, η τύχη… αγνοείται.

Επίσης, αγνοείται η τύχη του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, που, αν και δεν υφίσταται, εισπράττει 1 % από κάθε ασφαλιστήριο αυτοκινήτου.

Και άλλα παραδείγματα… τρέλας

Και βέβαια, τα παράλογα δεν τελειώνουν. Βάσει του νόμου 2121/1993, όσοι αγοράζουν χαρτί Α3 ή Α4, δηλαδή το γνωστό σε όλους χαρτί για τις εκτυπώσεις, πληρώνουν φόρο 4% υπέρ πνευματικών δικαιωμάτων. Ο φόρος θεσπίστηκε πριν από 21 χρόνια, ώστε να μετριάσει τις απώλειες που είχαν οι εκδοτικοί οίκοι και οι συγγραφείς από τα πνευματικά τους δικαιώματα εξαιτίας της παράνομης φωτοτύπησης των έργων τους. Η προφανής αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει το φαινόμενο οδήγησε κάποιους να φορτώσουν, ως συνήθως, τις απώλειες στις πλάτες των πολλών.

Αντίστοιχη περίπτωση και το ειδικό τέλος πνευματικών δικαιωμάτων 6% στις συσκευές αναπαραγωγής ήχου που εισάγονται στη χώρα.

Βέβαια, πνευματικά δικαιώματα πρέπει να ζητήσει και αυτός που σκέφτηκε να επιβάλει φόρο 0,12% στα στεγαστικά δάνεια υπέρ εξαγωγέων ή παράβολο έως 100 ευρώ στον σύλλογο υδραυλικών, ώστε να θεωρήσει την οικοδομική άδεια για την Πολεοδομία.

Αντίστοιχα, για κάθε μελέτη που απαιτείται στα προγράμματα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η οποία πρέπει να υπογράφεται από ιδιώτη γεωτεχνικό, καταβάλλεται ποσοστό από 2% έως και 5% της αμοιβής του μελετητή υπέρ Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος.

Παράλογο μοιάζει και το ετήσιο παράβολο από 1 % έως 2% επί των διδάκτρων που καλούνται να καταβάλουν οι γονείς που επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό σχολείο.

Αλλά, ακόμα και αν το πληρώσουν τα 12 χρόνια του σχολείου και στείλουν το παιδί μετά να σπουδάσει στο εξωτερικό, θα πρέπει να πληρώσουν και ένα χαρτόσημο 20% υπέρ ΟΓΑ για την αναγνώριση του τίτλου σπουδών.

Δίχως τελειωμό

Φυσικά, ο κατάλογος με τους φόρους υπέρ τρίτων έχει και συνέχεια, καθώς, μεταξύ άλλων, πληρώνουμε:

Εισφορά 2% επί αξίας τσιμέντου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Προσωπικού Εταιρειών Τσιμέντων.

Εισφορά – δικαίωμα

εκτελωνιστικών εργασιών (ΔΕΤΕ), που βεβαιώνεται κατά την εισαγωγή, εξαγωγή και μεταφόρτωση αγαθών και καυσίμων, που προστέθηκε στη ΔΕΗ.

Εισφορά 0,016 ευρώ επί κάθε κιλού αλευριού υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Αρτοποιών.

Εισφορά 0,5% επί ναυαγοσωστικών υπηρεσιών υπέρ του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου.

Εισφορά 1%» επί του κύκλου εργασιών εταιρειών πετρελαίου υπέρ Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Εταιρειών Πετρελαιοειδών.

Εισφορά 2% επί αξίας παραγόμενου λαδιού υπέρ δακοκτονίας.

Και, αν κανείς θελήσει να πάρει ένα πλοίο και να φύγει μακριά από τους παράλογους φόρους υπέρ τρίτων, θα πρέπει να πληρώσει στο εισιτήριό του και έξοδα καβοδέτη.

* Από τον Αλέξανδρο Κλώσσα, αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Κεφάλαιο” της 12ης Ιουλίου και capital.gr